Οι "αριστεροί" Καρνάβαλοι του ΠΑΣΟΚ και η προβοκάτσια ενάντια στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α

από antistasigr.blogspot.com

Κάποιοι έχουν συνηθίσει να πολιτικολογούν και να πολιτεύονται με μεθόδους και μοντέλα παλαιότερων εποχών, όπου οι ανοχές και οι αντοχές της κοινωνίας  μπορούσαν να δικαιολογήσουν διαφορετικές εκδοχές και ερμηνείες πολικών επιλογών και προθέσεων. Μπορεί δηλαδή το '85 το '93 ακόμη και το 2000 να δικαιολογούσε σε κάποιους την συνύπαρξη σε ένα συντηρητικό και σταδιακά εξελισσόμενο νέοσυντηρητικό κόμμα, ως "αριστερή αντιπολίτευση". 

Το γεγονός άλλωστε δέν προκαλούσε ιδιαίτερη ένταση, αφού σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη της μετάλλαξης ή και παρέλκυσης του ΠΑΣΟΚ σε προοδευτικές κυβερνήσεις και φιλολαϊκές πολιτικές καλλιεργούνταν ως αυταπάτη ή επιλέγονταν ως κεντρική πολιτική πρόταση από το σύνολο της κυρίαρχης αριστεράς και βέβαια από το ΚΚΕ.

Αυτό και μόνο δικαιολογούσε στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, την εμφάνιση τάσεων και ομάδων που δικαιολογούσαν την ύπαρξη και την παραμονή τους στο κόμμα κάτω από το αίτημα της πίεσης σε μία ηγεσία που θα μπορούσε (τάχα) να υιοθετήσει πιο προοδευτική και φιλολαϊκή πολιτική ή ακόμη και να συγκυβερνήσει με την αριστερά.

Ταυτόχρονα οι ομάδες αυτές αντιγράφοντας στην ουσία το κοινοβουλευτικό μοντέλο, απορροφούσαν τις εσωκομματικές αντιδράσεις στην κυρίαρχη πολιτική εγκλωβίζοντας τη δυναμική και τον προβληματισμό εκείνων που κατανοούσαν ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δέν εξυπηρετεί την κοινωνική πλειοψηφία ή ακόμη και τους "μη προνομιούχους", αλλά ταυτίζεται όλο και περισσότερο και στα λόγια αλλά και στην ασκούμενη πολιτική με τα συμφέροντα της αστικής τάξης και ιδιαίτερα των πιο δυναμικών (οικονομικά) τμημάτων της. 

Η "αριστερή αντιπολίτευση" στο ΠΑΣΟΚ, εάν δέν  αδυνάτιζε πολιτικά και οργανωτικά, εντάσσονταν οργανικά στο σύστημα εξουσίας  του κόμματος και του κράτους για να αποτελέσει στο τέλος το καταφύγιο γραφικών αλλά "επικίνδυνων" προσωπικοτήτων οι οποίες είτε λόγω παράδοσης, είτε λόγω σχέσεων και επαφών με συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις επιχειρούσαν να δικαιολογήσουν πολιτικές επιλογές, να συσκοτίσουν τα εξυπηρετούμενα συμφέροντα και να "απονευρώσουν" την αμφισβήτηση από την κοινωνική δράση και την οργανωμένη αντίσταση με αναφορές σε κάποιο αγωνιστικό παρελθόν με την προσμονή ανατροπής κάποιων εσωκομματικών συσχετισμών.

Στην ουσία αριστερή αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ υπήρξε τόσο όσο το ΠΑΣΟΚ υπήρξε προοδευτικό κόμμα(έστω) με την έννοια της προόδου που αμφισβητεί τη συνέχεια της κοινωνικής εκμετάλλευσης ή της άσκησης εργατικής πολιτικής, δηλαδή ποτέ. Ο πρόεδρος φρόντισε να συντηρήσει αυτό το φρούτο, μόνο εάν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει σε συνθήκες αστικής διαχείρισης. Εκείνο που δέν άντεχε σε αυτές ξεριζώθηκε έγκαιρα και οριστικά.

Πάντα η εσωκομματική "αριστερά" στο ΠΑΣΟΚ, ήταν το κατοικίδιο της ηγεσίας που το χάιδευε και το συντηρούσε για να διακοσμεί τους κομματικούς καναπέδες, να γαβγίζει όταν πεινάει και να γουργουρίζει ευτυχισμένο όταν έχει ένα κομμάτι κόκκαλο να γλύφει. 

Ένα τέτοιο πονηρό αλλά υπάκουο πλάσμα, σήμερα που τα πράγματα είναι πιo ... αιχμηρά  και πολωμένα, όταν δέν κρύβεται για να αποφύγει την απολογία, αποφεύγει σκόπιμα να συγκροτήσει έναν πολιτικό λόγο που να δικαιολογεί στην ουσία τη συνύπαρξη στο ίδιο κόμμα με τους σφαγείς των εργατικών εισοδημάτων, τους ντίλερς του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και τους τσανακογλείφτες των τραπεζιτών. 

Όταν λοιπόν αποφασίζουν αυτά τα κουμάσια να βγούν στο φώς της ημέρας, για να ενδυθούν με "αριστερή" φορεσιά τη βρωμερή πολιτική του κεφαλαίου που εξυπηρετούν και να τροφοδοτήσουν με αυταπάτες και ψέμματα τον κόσμο, πρέπει να περιμένουν και τις αναμενόμενες αντιδράσεις απο την κοινωνία. Αυτό εισέπραξε στην Κέρκυρα, ο πολιτευτής της κυβερνώσας τρόϊκας όπου περίμενε να αντιμετωπιστεί ώς  αθώος και αμόλυντος σοσιαλιστής που αμφισβητεί την πολιτική του κόμματος αλλά προς το παρόν, υπομένει καρτερικά να συνέλθει ο Πρόεδρος απο το JETLAG των συνεχών ταξιδιών στο εξωτερικό και ξαναβρεί τη χαμένη του σοσιαλιστική ρίζα εάν και εφόσον οραματιστεί τον μάγιστρο της σοσιαλιστικής σκέψης πατέρα του που θα τον καλεί στον ίσιο δρόμο. 

Μέχρι τότε ας βουλιάζουμε καθημερινά στην εξαθλίωση, ας παραδίδουμε τα δικαιώματά μας στο βωμό μιάς ανθρωποφάγας και βάρβαρης θυσίας για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. 

Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει και ο λαός έχει αρχίσει να καταλαβαίνει το παιχνίδι σε όλη του την κλίμακα. Αυτοί που δέν το καταλαβαίνουν είναι οι τρόφιμοι του κομματικού μηχανισμού, που προσπαθούν να στηρίξουν αυτήν την πολιτική, να την δικαιολογήσουν ή και ακόμη χειρότερα να αποτρέψουν ή να δυσκολέψουν την οποιαδήποτε αντίδραση και αντιπαράθεση με τους εκφραστές της. 

Κανένας τίμιος γωνιστής όσους συναισθηματικούς δεσμούς μπορεί να έχει με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, δε μπορεί να δικαιολογήσει την συνύπαρξη ή την ανοχή του με την κοινωνική γενοκτονία που επιχειρεί σύσωμος ο αστικός κόσμος κάτω απο την μπαγκέτα του Παπανδρέου και με εκτελεστές και συνένοχους ΝΔ, και τους νεο - φασίστες του ΛΑΟΣ.

Οι θλιβεροί αυτοί τύποι είναι τόσο απίθανοι όπου όχι μόνο έχουν τα μούτρα να βγαίνουν για να ερμηνεύσουν την πολιτική του κόμματός τους, αλλά προσπαθούν να εμπλέξουν στα δύχτια τους τους φυσικούς αντίπαλους αυτής της πολιτικής. Η προβοκάτσια και η λαθροχειρία δέν είναι κάτι ξένο και αντιπαθητικό για τη ράτσα τους. Γι'αυτό και τη χρησιμοποιούν κατα κόρον.

Δέν προκαλεί γι'αυτό το λόγο εντύπωση η επιχείρηση εμπλοκής της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και του Α.Χάγιου απο το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, σε μία παρασκηνιακή "συνεννόηση" που στόχο είχε να προβοκάρει τις αντιδράσεις που δέχτηκε σε ομιλία του και να εμφανίσει τάχα ώς  "εξτρεμισμούς" χωρίς βάση και χωρίς αντίκρυσμα τις αντιδράσεις που δέχτηκε στο πρόσωπό του η κυβερνητική πολιτική.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α δέν έχει κανένα λόγο να απολογηθεί για τη συμμετοχή της στα λαϊκά κινήματα και τις αντιδράσεις που προκαλούν οι πρωτόγνωρα βάρβαρες πολιτικές της κυβέρνσης με την επικουρία της Ε.Ε και του ΔΝΤ. 

Δέν κατέχεται απο κανένα σύνδρομο ευγενούς κώδικα συμπεριφοράς, που αναζητά την αγωνιστικότητά της σε κινήσεις συμβολισμού, με κριτήριο την υπευθυνότητα που ορίζουν οι θεσμικοί τους κανόνες, με μέτρο τις διακυμάνσεις των δημοσκοπικών ευρημάτων και στόχο την αλίευση ψηφοφόρων.

Σε κάθε περίπτωση η απάντηση που έλαβε μπορεί να εκφράζει όλους εκείνους που παλεύουν ενάντια στην πολιτική της κοινωνικής ισοπέδοσης και της εξαθλίωσης, χωρίς ανταλάγματα, όρους, ορισμούς αστεράκια και υποσημειώσεις.