Οι Παρεμβάσεις ΔΕ για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Καμιά χούντα δεν είναι ανίκητη!

Και οι χούντες πέφτουν με εξεγέρσεις!

Γεμάτη νόημα, επίκαιρη και σημαδιακή η φετινή επέτειος του Νοέμβρη. Το Πολυτεχνείο ζει στην καρδιά και την σκέψη όλων όσων βλέπουν στη συγκυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη Παπαδήμο μια χούντα νέου τύπου, διαφορετική από αυτή των τανκς, αλλά χούντα. Το Πολυτεχνείο ζει και σαν εφιάλτης όλων των υποτακτικών της εξουσίας και της Τρόικας, όλων αυτών που κρώζουν ζητώντας το «τέλος της Μεταπολίτευσης». Εννοώντας το τέλος κάθε κοινωνικού και πολιτικού δικαιώματος, κάθε ελευθερίας και κάθε προσδοκίας για ζωή. μια ζωή που σήμερα τη θέλουν να καθορίζεται από την ισοτιμία του ευρώ.

Το Πολυτεχνείο είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν έγινε γιορτή. Δε χάθηκε στις νυσταλέες καθεστωτικές γιορτές ούτε έσβησε στο σκοτάδι της λήθης. Παρά τις διαβεβαιώσεις για τη γενιά του Πολυτεχνείου που έγινε εξουσία ή την ένταξη του Νοέμβρη στο αστυνομικό δελτίο με τα μπάχαλα. Κάθε γενιά, εδώ και 38 χρόνια, αναζητά το νήμα που συνδέει το σήμερα με το νικηφόρο εξεγερτικό πνεύμα του Πολυτεχνείου.

Ο Νοέμβρης πάντα θυμίζει πως είναι ο λαός που γράφει την ιστορία, που έριξε τη Χούντα. Γιατί το Πολυτεχνείο στάθηκε η αρχή του τέλους της. Ο μαχόμενος λαός, όπως και σε κάθε σελίδα της ελληνικής ιστορίας που δεν ντρέπεσαι να θυμάσαι, είναι που μπορεί να διώξει και την καταχνιά που σκεπάζει σήμερα τη χώρα και τις ψυχές των ανθρώπων.

Έτσι γράφτηκε η ιστορία, με ανυπακοή, με εξέγερση. Με τη δημοκρατία των συνελεύσεων όπου χτίστηκε η συλλογική δύναμη που έδωσε έμπνευση, που έκανε το ΕΜΠ κέντρο αγώνα του λαού της Αθήνας και οργάνωσε την κάθε στιγμή της εξέγερσης από το ραδιόφωνο ως το ιατρείο. Όχι με δήθεν διάλογο και συναίνεση θύματος και θύτη. Κι αυτή η Χούντα, η σημερινή, που αντί για στρατό έχει ευρώ, θα φύγει μόνο με τον παρατεταμένο αγώνα της κοινωνικής πλειοψηφίας, χωρίς στιγμή ανοχής.

Ήταν νικηφόρος ο Νοέμβρης και γιατί δεν περιορίστηκε στα μικρά, άμεσα προβλήματα. Δεν προσπάθησε να σώσει «έστω και κάτι», αλλά ζήτησε «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Φώναξε «Κάτω η Χούντα» και «έξω οι Αμερικάνοι». Δε στάθηκε σε αιτήματα για τα οποία υπήρχε η αυταπάτη ότι θα είναι ανεκτά από τη δικτατορία, όπως τα καθαρά εκπαιδευτικά. Ήταν η ζωή που στέναζε κάτω από την αρβύλα των συνταγματαρχών, γι’ αυτό και ο Νοέμβρης ζήτησε τη ζωή πίσω, ολόκληρη. Στη σημερινή δικτατορία των τραπεζιτών και των αγορών, θα πάρουμε τη ζωή πίσω, αν αρνηθούμε τον εκβιασμό ή ευρώ ή χρεοκοπία. Για να μην έχουμε και ευρώ και χρεοκοπία…

Έχει και ένα σημαντικό μήνυμα για την Αριστερά ο Νοέμβρης. Η Αριστερά γεννήθηκε για να εξηγήσει τον κόσμο από την σκοπιά της εργαζόμενης πλειοψηφίας και χάραξε τη μοίρα αυτού του κόσμου όταν δοκίμασε να τον αλλάξει.

Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου άφησε τη σφραγίδα της γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Η κοινή δράση που θα στηρίξει ανάλογους στόχους σήμερα είναι που θα την κάνει σημείο αναφοράς και ελπίδα για την κοινωνία.

Στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρη λοιπόν, στο δρόμο για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος μας, με αποφασιστική και μαχητική αναμέτρηση με στόχο την ανατροπή της χούντας της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Για να απελευθερωθούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας που φυλακίζονται στο όνομα του χρέους. Εξάλλου χωρίς εμάς, τους εργαζόμενους, στην εκπαίδευση και παντού, αυτοί δεν είναι τίποτα. Χωρίς αυτούς όμως είμαστε τα πάντα…