Goldman Sachs: ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στους Mario Draghi, Mario Monti και Λουκά Παπαδήμο

από news.radiobubble.gr

του Marc Roche από τη LeMonde

Τι κοινό έχουν ο Mario Draghi, o Mario Monti και ο Λουκάς Παπαδήμος; Ο νέος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο πιθανολογούμενος επόμενος Ιταλός Πρωθυπουργός και ο νέος Έλληνας Πρωθυπουργός αποτελούν σε διαφορετικό βαθμό "μέλη" της ευρωπαϊκής "Κυβέρνησης Sachs". Η αμερικάνικη τράπεζα πράγματι έστησε εδώ και καιρό ένα δίκτυο μοναδικής επιρροής στην Ευρώπη, υπόγειο όσο και δημόσιο.

Οπωσδήποτε είναι απαραίτητη η ιεραρχία. Την πρώτη θέση κατέχει φυσικά στο Mario Draghi, αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, αρμόδιος για την Ευρώπη, μεταξύ 2002 και 2005. Με τον τίτλο του συνεργάτη, είναι υπεύθυνος για "εταιρίες και κυρίαρχα κράτη". Με αυτή την αρμοδιότητα, ένα από τα καθήκοντά του είναι να προωθεί το χρηματοπιστωτικό προϊόν "swap", που επιτρέπει την αφομοίωση μέρους του δημοσίου χρέους, όπερ και επέτρεψε το μασκάρεμα των ελληνικών λογαριασμών. Επόμενος έρχεται ο Mario Monti, διεθνής σύμβουλος από το 2005. Και στην τρίτη θέση βρίσκεται ο Λουκάς Παπαδήμος, άρτι διορισθείς Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο οποίος, ως  Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας μεταξύ 1994 και 2002, συμμετείχε στις εργασίες μαγειρέματος των ελληνικών λογαριασμών, που διενεργήθηκε από αυτή την Goldman Sachs. Διαχειριστής του ελληνικού χρέους είναι εξάλλου κάποιος Πέτρος Χριστοδουλου, πρώην συνεργάτης της εταιρίας.

Δύο άλλοι παράγοντες της υπόθεσης αποσύνθεσης της ευρωζώνης είναι ο Otmar Issing, πρώην Πρόεδρος της Bundesbank και ο Jim O'Neill, που επινόησε το κόνσεπτ BRICS, ακρωνύμιο που ορίζει τις αναδυόμενες αγορές που διαθέτουν υψηλό δυναμικό ανάπτυξης (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική). Πρώην Πρόεδρος της Goldman Sacks International, και νυν στέλεχός της, ο Ιρλανδός Peter Sutherland διαδραμάτισε ένα ρόλο-κλειδί στην σωτηρία της Ιρλανδίας. Τέλος, ο Paul Deighton, που εργάστηκε επί 22 χρόνια στη Goldman Sacks, είναι ο Γενικός Διευθυντής της Επιτροπής Διοργάνωσης των Ολυμπιακών ΑΓώνων του 2012- κατ'επίφαση, αφού όλοι ξέρουν πως ο αθλητισμός, όπως και η φιλία, είναι εκτός θέματος.

Παρόλ'αυτά, και πέρα από τα φαινόμενα, το δίκτυο επιρροής που έφτασε στο ζενίθ του πριν και κατά τη διάρκεια της πολιτικής και χρηματοπιστωτικής θύελλας του 2008, έχει χάσει μέρος της αποτελεσματικότητάς του. Πράγματι, η παλιά συνενοχή που διατηρούσαν οι πρώην κεντρικοί τραπεζίτες, δραστήριοι στο να κινούν τα νήματα, αποδεικνύεται λιγότερο χρήσιμη απέναντι σε πολιτικούς που διαθέτουν ευαισθησίες σχετικά με την έλλειψη δημοτικότητας των επαγγελαμτιών του χρηματοπιστωτικού τομέα, οι οποίοι θεωρούνται υπεύθυνοι για την κρίση. Ενώ η Goldman Sacks μπορούσε εύκολα να αξιοποιήσει τα ταλέντα της -Ελλάδα, σπέκουλα εναντίον του ευρώ, σκάνδαλο Abacus, στο οποίο ήταν αναμεμειγμένος ο Γάλλος Fabrice Tourre, επίσης στέλεχος της Goldman Sacks-, κρίνεται πια πολύ αποξενωμένη από το κοινό.

Το καρνέ με τις επαφές είναι χρήσιμο μεν, αλλά δεν επαρκεί από μόνο του. Γιατί οι τράπεζες θέλουν να τοποθετούν τους ανθρώπους τους σε θέσεις-κλειδιά, χωρίς όμως να πέφτουν οι μάσκες. Γι'αυτό αυτοί οι υψηλά ιστάμενοι άνθρωποι κρύβουν επιμελώς αυτές τις σχέσεις, όταν δίνουν συνεντεύξεις ή φέρουν εις πέρας μια επίσημη αποστολή (όπως στην περίπτωση του Monti, στον οποίο εμπιστεύτηκε ο Πρόεδρος της Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο τη διενέργεια μας έρευνας για την εσωτερική αγορά το 2010).

Ο Mario Draghi επιβεβαιώνει πως, μολονότι ήταν όντως ενεργός συνεργάτης το 2002, δεν έχει καμία σχέση με τους μαγειρεμένους ελληνικούς λογαριασμούς, των οποίων το συντονισμό ανέλαβε δυο χρόνια αργότερα η τράπεζα. Ο Draghi παραιτήθηκε το 2005, δηλαδή ένα χρόνο αφού η Goldman Sachs μεταπώλησε μέρος του συγκεκριμένου swap στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, τη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, της οποίας επικεφαλής ήταν ένα άλλο πρώην στέλεχος της Goldman, ο Πέτρος Χριστοδουλου - ο οποίος σήμερα διευθύνει έναν οργανισμό που διαχειρίζεται το ελληνικό χρέος.