Η μυθολογία για το Ευρώ και την ΕΕ καταρρέει μπροστά στα μάτια μας!

Ειδική έκδοσης της Πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης

 

Σε μια προσπάθεια η χούντα συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ να κάμψει την αντίσταση της κοινωνίας στο σχέδιο καταστροφής και πτώχευσης του λαού μας, επιχείρησε, παίζοντας με τη φωτιά, να κινδυνολογήσει πάνω στο ζήτημα της παραμονής ή της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φυσικά, δεν τόλμησαν να θέσουν το ζήτημα σε δημοψήφισμα. Ήταν μόνο ένα πυροτέχνημα, επιστρατευμένο στη στημένη επιχείρηση επιβολής της κυβέρνησης αστικής συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΛΑΟΣ.

Η ‘’Πρωτοβουλία κατά του ευρώ και της ΕΕ’’, αποδέχεται τη πρόκληση, σε ένα θέμα που κάθε άλλο παρά έχει πει τη τελευταία του λέξη  ο λαός. Από την ίδρυση μας δεσμευτήκαμε να συμβάλλουμε σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Ας συζητήσουμε λοιπόν για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση συγκεκριμένα και με σαφή επιχειρήματα.

Το ξεκίνημα: ‘’πάρε πέντε τώρα και κλείσε τα μάτια, για να σου πάρω εγώ δέκα’’

Όταν πριν από 30 περίπου χρόνια ολοκληρωνόταν η σύνδεση της Ελλάδας  με την τότε ΕΟΚ, είχαμε βομβαρδιστεί με πληθώρα  επιχειρημάτων:

• ‘’Τα προϊόντα μας θα βρεθούν  σε μια απέραντη αγορά 300 εκατομμυρίων’’. Η πραγματικότητα:  Δε βρήκαμε ‘’πελάτες’’, γίναμε.
• ‘’Θα διασφαλιστούμε έναντι του κινδύνου  από Τουρκία και άλλους εθνικούς κινδύνους’’.  Η αλήθεια: Συντηρήθηκε ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών που μας έχει γονατίσει. Ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης, με αφορμή και τις ΑΟΖ και τη συμμαχία πολέμου με το Ισραήλ  είναι πάντα παρών.
• ‘’Θα θωρακιστεί  η  δημοκρατία’’. Η πραγματικότητα:  οι ελευθερίες περιορίζονται όλο και περισσότερο, με τρομονόμους και ευρω-τρομονόμο. Σύμβολο της αντιδραστικής μετάλλαξης η είσοδος των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ στη κυβέρνηση.
• ‘’Θα έχουμε νομισματική σταθερότητα και προστασία από κρίσεις’’. Εδώ γελάνε…
• ‘’Τζάμπα επιδοτήσεις στους αγρότες’’. Ήταν το αντίτιμο του ξεκληρίσματος και της φτώχειας χιλιάδων αγροτών, της διάλυσης μεγάλου τμήματος της αγροτικής παραγωγής και της αναδιάρθρωσής της υπέρ των μεγαλοαγροτών, των εμπόρων και των βιομηχανιών του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος.
• ‘’Θα πάρουμε λεφτά για σεμινάρια κατάρτισης  ανέργων’’. Πράγματι, αντί για δουλειά,  μας τάισαν ασπιρίνες για την ανεργία και αυταπάτες.

30 χρόνια στην ΕΕ-10 χρόνια στο ευρώ: ‘’ Στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό..’’

Κάποτε έρχεται η  στιγμή της αλήθειας, που συνήθως δεν είναι τόσο ευχάριστη όσο νομίζουμε αρχικά. Τι μετράμε σαν αποτελέσματα έως τώρα;

• Καθίζηση της αγροτικής παραγωγής. Από αυτάρκεις σε αγροτικά προϊόντα, αγοράζουμε λεμόνια Αργεντινής.
• Αντιδραστική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας. Κλείνουν βασικές βιομηχανίες που καλύπτουν  ντόπιες ανάγκες, αύξηση εισαγωγών-μείωση εξαγωγών που ωθεί σε παραγωγική συρρίκνωση, μεταφορά μονάδων στο εξωτερικό, ανάπτυξη συμπληρωματική πολυεθνικών μονοπωλίων, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
• Αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας-διάλυση των δημόσιων οικονομικών. Εκτίναξη δημόσιου χρέους, εμπορικού ελλείμματος, ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών.
• Γιγάντωση κοινωνικών ανισοτήτων. Ακόμη και στις ανοδικές φάσεις τις οικονομίας, ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ διευρύνονται οι ζώνες της φτώχειας και της ανεργίας, παγώνουν ή μειώνονται οι μισθοί και μάλιστα στις συνθήκες της κρίσης, βίαια, απόλυτα και ονομαστικά.
• Ιδιωτικοποίηση κοινωνικών τομέων. Με τις οδηγίες της ΕΕ για την ‘’απελευθέρωση της αγοράς’’, επιβλήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσει σε μεταφορές, ενέργεια, επικοινωνίες και αλλού.
• Παράδοση της Παιδείας στην αγορά και τις εταιρείες. Από τη Λισαβόνα και την Μπολώνια, από το Νέο Λύκειο ως το νόμο για τα ΑΕΙ της Διαμαντοπούλου, από την έλλειψη βιβλίων ως τις συγχωνεύσεις των σχολείων, οι επιλογές της ΕΕ και της τρόικας είναι πανταχού παρούσες.
• Κατεδάφιση ασφαλιστικών συστημάτων. Αύξηση ηλικίας εξόδου στη σύνταξη, αύξηση εισφορών με μείωση καλύψεων, καταλήστευση αποθεματικών των ταμείων, τζογάρισμά τους στο χρηματιστήριο ή και εξωχρηματιστηριακά με τα δομημένα ομόλογα (όπως π.χ. στην περίπτωση του ΤΕΑΔΥ), «κούρεμα» των αποθεματικών τους κατά 50% με το «κούρεμα» της 26ης Οκτωβρίου.
• Αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων. Γενίκευση μερικής απασχόλησης, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων.
• Η Ελλάδα στρατόπεδο συγκέντρωσης οικονομικών μεταναστών  και πολιτικών προσφύγων. Με τη συμφωνία Δουβλίνο-2 , τη Σένγκεν και τη λογική της Ευρώπης-φρούριο, απαγορεύεται η διέλευση των μεταναστών και των προσφύγων προς τις χώρες προορισμού. Εύκολη βορά στους εργοδότες οι ‘’άνθρωποι χωρίς χαρτιά’’.  Εύκαιρα θύματα ρατσιστικής βίας και δημαγωγίας. Εξιλαστήρια θύματα οι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα.
• Στη τανάλια των ευρω-τρομονόμων και της καταστολής, στη φρίκη των πολέμων. Ο ‘’μεγάλος αδερφός’’ παντού. Πόλεμοι με συμμετοχή Ελλάδας και ΕΕ σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη.
• Καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος. Θυσία στο βωμό του κέρδους και των επιχειρηματικών συμφερόντων και η φύση. Με τα μεγάλα έργα, τους αυτοκινητόδρομους-πληγή, τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
• Τσαλαπάτημα κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, κάθε δικαιώματος του λαού, του «έθνους των εργαζομένων» να ορίζει τις τύχες του.  Οι ουσιαστικότερες αποφάσεις λαμβάνονται σε κέντρα που είναι μακριά από τη λαϊκή διεκδίκηση και πάλη, με αποτέλεσμα να καταργούνται ακόμη και τυπικά χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας και της αυτοτέλειας κάθε χώρας-μέλους της ΕΕ. Σε κέντρα ελεγχόμενα από τις πολυεθνικές, τις τράπεζες και τις ηγεμονικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που επιβάλουν τους «κανόνες του παιχνιδιού» -ακόμη και τους αρεστούς σε αυτούς πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις- με μηχανισμούς «εποπτείας-επιτροπείας» και με τους εκβιασμούς της «επόμενης δόσης».

Το μέλλον, μέσα στην Ευρωζώνη: ‘’τα χειρότερα είναι μπροστά’’  για το λαό

1.  Ο ζυγός των μνημονίων δεν είναι προσωρινός. Μιλούν πλέον ανοιχτά για υπερδεκαετή ορίζοντα μέτρων, χωρίς μείωση του χρέους στο τέλος, που σημαίνει ατέρμων κύκλος αντεργατικών πολιτικών. Ζωντανό παράδειγμα η Ιταλία, που μπαίνει σε καθεστώς επιτήρησης με τα χαρακτηριστικά που το καλύτερο σενάριο για τη χώρα μας προβλέπει στο τέλος της δεκαετίας.
2.  Καθίζηση μισθών, σε επίπεδα 300-600 ευρώ και με απαγόρευση διεκδίκησης συμβάσεων.
3.  Οι εργαζόμενοι δούλοι του κεφαλαίου, με τη πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργοδοτών.
4.  Έξαρση της ανεργίας, ειδικά στη νεολαία (ως και 50%), που οδηγεί στην απαξίωση και τη μαζική μετανάστευση.
5. Διάλυση δημόσιων κοινωνικών οργανισμών. Τα δημόσια νοσοκομεία και η δημόσια παιδεία, αντί για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό, οδηγούνται σε πλήρη επιχειρηματοποίηση ή διάλυση. Ίδια κατεύθυνση σε όλους τους τομείς.
6. Περιστολή – κατάργηση προνοιακών παροχών και θεσμών υποστήριξης των ανήμπορων και κοινωνικά ασθενέστερων
7. Ξεπούλημα ή υποθήκευση δημόσιας περιουσίας. Ότι έχτισε ο λαός με τον ιδρώτα του, έστω κι αν μόνο ένα μικρό κλάσμα από αυτά απολάμβανε ή έλεγχε ο ίδιος, ξεπουλιέται μέσω ιδιωτικοποίησης ή υποθήκευσης στους δανειστές.
8. Η δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία στο απόσπασμα. Μέσω των διαδοχικών συμβάσεων, Μάαστριχτ, Λισσαβόνα κλπ., μεγάλο μέρος της εθνικής νομοθεσίας καθορίζεται από κέντρα αποφάσεων που δεν έχουν εκλεγεί ούτε λογοδοτούν στους λαούς. Με αφορμή την κρίση η αντιδημοκρατική εκτροπή της ΕΕ έχει παροξυνθεί. Αποφάσεις Βρυξελλών, Βερολίνου και Παρισιού. Κλειστά επιχειρηματικά λόμπι. Κυβερνήσεις μαριονέτες του κεφαλαίου. Ο λαός στο περιθώριο.
9. Η Ελλάδα στη σιδερένια κηδεμονία  ΕΕ, ΔΝΤ, διεθνούς κεφαλαίου. Επιβολή καθεστώτος επιτροπείας, ελέγχου της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Εξευτελισμός της λαϊκής αξιοπρέπειας. Τριάκοντα αργύρια στους έλληνες  ‘’πατριώτες του χρήματος’’  και τις κυβερνήσεις κοινωνικού πολέμου, που  ‘’δείχνουν’’ και ‘’δίνουν’’ τον εχθρό λαό  στην πυρά που ανάβουν μαζί το ελληνικό κεφάλαιο με τις δυτικοευρωπαϊκές και πλανητικές πολυεθνικές και τράπεζες (την ίδια στιγμή που τσακώνονται άγρια για το ποιος θα πάρει τα πιο πολλά από τη λεηλασία των εργαζομένων).

Να ανατρέψουμε την χούντα συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ!

Υπάρχει άλλος δρόμος!

Mε τους εργαζόμενους στο τιμόνι, με το λαό αξιοπρεπή και νοικοκύρη στο τόπο του!

•  Έξω από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση
• Στάση πληρωμών , άρνηση,  μη αναγνώριση και διαγραφή του ληστρικού χρέους
•  Εθνικοποίηση τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση.
•  Πέρασμα στο δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν. Αποκλειστικά δημόσια παιδεία, υγεία, ασφάλιση.
•  Ανασχεδιασμός της παραγωγικής διάρθρωσης και του προσανατολισμού της οικονομίας με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, με εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και στους τρεις τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, υπηρεσίες) και επιβολή εργατικού ελέγχου με προοπτική την κοινωνικοποίησή τους.
• Ανάπτυξη εργατικών-λαϊκών θεσμών πραγματικής δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, στις συνοικίες και γειτονιές, στη δημόσια πολιτική δραστηριότητα
•  Ανατροπή όλων των αντεργατικών και αντι-ασφαλιστικών νόμων
•  Ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου, με φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, αύξηση μισθών, μείωση χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους, αύξηση δαπανών για υγεία και παιδεία, κατάργηση ληστρικών δανείων, φόρων, τελών και χαρατσιών κάθε είδους. Μείωση των στρατιωτικών δαπανών, δήμευση της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας.

Είναι εφικτός αυτός ο δρόμος ή μας περιμένει μεγαλύτερη καταστροφή έξω από το ευρώ και την ΕΕ;

Η καταστροφολογική  επιχειρηματολογία του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ακροδεξιού ΛΑΟΣ , συνήθως απομονώνει τη μία ή την άλλη πλευρά των παραπάνω στόχων και προσπαθεί να τρομοκρατήσει το λαό.

 Δεν θα πούμε ψέματα, όπως κάνουν αυτοί! Η επιλογή της σύγκρουσης  με την ΕΕ θα έχει κόστος. Είναι όμως αναγκαία γιατί η παραμονή σε αυτήν  έχει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, «αίμα, πόνο και δάκρυα» για την κοινωνική πλειοψηφία.

 Το δίλημμα ‘’ευρώ  ή δραχμή’’ είναι παραπλανητικό. Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ, δεν είναι για εμάς απλά ένα τεχνικό ζήτημα, δε σημαίνει ένα άλλο νόμισμα με συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αντίθετα:  Η Έξοδος από το ευρώ και η συνολική ρήξη με την ΕΕ, καθώς και η ανατροπή των αντεργατικών και αντικοινωνικών πολιτικών για να εξασφαλιστεί μια αξιοπρεπής ζωή των εργαζομένων και μια άλλη πορεία της χώρας, είναι δύο παράλληλες αλληλοσυμπληρούμενες και αξεχώριστες επιλογές.

 Με αυτό το κριτήριο αντιμετωπίζουμε τα επιχειρήματά τους:

• ‘’Ευρώ ή πτώχευση και επιστροφή στη δραχμή;’’ Η νομισματική πολιτική αποτελεί ειδική μορφή, μέρος της γενικότερης οικονομικής πολιτικής που ασκείται κάθε φορά. Η παραμονή στο ευρώ, στην ΟΝΕ  και την ΕΕ, η νέα δανειακή σύμβαση, τα νέα μνημόνια, τα  “Σύμφωνα Σταθερότητας”,  τα “Σύμφωνα για το ευρώ”, οδηγούν στην εξαθλίωση του λαού και με μαθηματική ακρίβεια στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.  Άρα έξω για πάντα από το ευρώ και την ΕΕ! Υποστηρίζουμε την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, ανεξαρτήτως ονομασίας (δραχμή, μνα, τάλαντο, φοίνικας ή όπως αλλιώς και αν λέγεται) σαν μέρος μιας γενικότερης οικονομικής πολιτικής προς όφελος των εργαζόμενων και σε βάρος του κεφαλαίου.
• ‘’Η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ θα οδηγήσει σε διάλυση της ευρωζώνης με  επικίνδυνες διεθνείς συνέπειες’’. Αυτό ούτε απαραίτητο είναι, αλλά ούτε και ζημιογόνο για τα λαϊκά συμφέροντα. Τέλειωσε η εποχή που η αστική τάξη παρουσίαζε τα δικά της συμφέροντα, ως συμφέροντα της κοινωνίας.
• ‘’Η εισαγωγή νέου νομίσματος, θα οδηγήσει σε άμεση  μεγάλη υποτίμηση  έναντι του ευρώ’’.  Οι εκτιμήσει για την έκταση της υποτίμησης είναι αστήριχτες. Η θεωρία ότι το ευρώ θα παραμένει σταθερό είναι αυθαίρετη. Η εμπειρία της Αργεντινής ή/και της Ισλανδίας, δεν συνηγορεί σε αυτή τη κινδυνολογία. ‘Άλλωστε, στο όνομα της μη αποχώρησης από το ευρώ ήδη υποτιμήθηκε κατά 40-50% το βιοτικό μας επίπεδο – πράγμα που δεν θα είχε γίνει αν είχαμε βγει από το ευρώ και κηρύξει στάση πληρωμών ήδη από το 2009.
• ‘’Θα υπάρξει εκτίναξη πληθωρισμού, που θα εξανεμίσει το λαϊκό εισόδημα’’. Καμία σοβαρή μελέτη οικονομολόγων δεν υποστηρίζει παρατεταμένη ύπαρξη υψηλού πληθωρισμού για μεγάλο διάστημα. Αντίθετα, όλες οι δημοσιευμένες μελέτες, κάνουν λόγο για  άνοδο του πληθωρισμού, αλλά πτώση σε ένα χρόνο σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Αυτή άλλωστε είναι η εμπειρία   Αργεντινής  και Ισλανδίας.
• ‘’Η ωφέλεια των εξαγωγών από την έξοδο του ευρώ και την υποτίμηση του νέου νομίσματος θα είναι προσωρινή και επισφαλής, λόγω και της εξάρτησης των εξαγώγιμων προϊόντων από εισαγώγιμες πρώτες ύλες κλπ’’.  Στο πλαίσιο μιας αντικαπιταλιστικής  παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανασχεδιασμού της οικονομίας, μπορούν να αυξηθούν σημαντικά οι εξαγωγές, αλλά και να μειωθεί η ανάγκη πολλών εισαγωγών. Αναφερόμαστε φυσικά σε ένα άλλο πλαίσιο οικονομικής οργάνωσης με βάση τις λαϊκές ανάγκες κι όχι τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, που στις σημερινές συνθήκες προϋποθέτουν κυριολεκτικά την εξαθλίωση και συντριβή του κόσμου της εργασίας.
• ‘’ Θα υπάρξει αύξηση του δημόσιου χρέους, μιας και αυτό θα είναι σε ευρώ το οποίο θα υπερτιμηθεί έναντι του νέου νομίσματος’’.  Αυτό δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό, μιας και μεγάλο μέρος του χρέους υπάγεται στο ελληνικό δίκαιο. Αλλά, το βασικότερο,  η επιλογή πρέπει να είναι  η άρνηση και όχι η πληρωμή του χρέους.
• ‘’Οι προτεινόμενες λύσεις εκτός ευρώ, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του πρωτογενούς ελλείμματος’’. Το ερώτημα είναι πλαστό. Ως πρωτογενές έλλειμμα ορίζεται η διαφορά ανάμεσα στις τρέχουσες δαπάνες και τα τρέχοντα έσοδα  μέσα σε μια συγκεκριμένη περίοδο. Το πρωτογενές έλλειμμα προκύπτει αν από το έλλειμμα του γενικού κρατικού προϋπολογισμού, αφαιρεθούν οι τόκοι και τα χρεολύσια των δανείων του δημοσίου. Επομένως το πρωτογενές πλεόνασμα ή έλλειμμα έχει άμεση σχέση με την γενικότερη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται και όχι μόνο ή κυρίως με το νόμισμα της χώρας. Το πρωτογενές έλλειμμα προέρχεται κατά κύριο λόγο από τις επιδοτήσεις προς το μεγάλο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο. Προέρχεται από το τζάμπα χρήμα που παίρνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές για να δημιουργήσουν δήθεν θέσεις εργασίας. Αλήθεια, πόσα δις εκατ. ευρώ έχουν χαθεί από τα δημόσια έσοδα λόγω της συνεχούς μείωσης των φορολογικών συντελεστών των ΑΕ και των ΕΠΕ; Πόσα δις ευρώ έχουν χαριστεί με τα κάθε είδους “αφορολόγητα αποθεματικά” και τους “αναπτυξιακούς νόμους” που απαλλάσσουν το κεφάλαιο από τη φορολογία; Πόσα δις έχουν δοθεί για τη συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων  στις δολοφονικές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ κατά των λαών όλου του κόσμου (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κτλ); Πόσα δις είναι οι υπερτιμολογήσεις των κάθε είδους δημόσιων προμηθειών που καλείται να πληρώσει ο  λαός;
• ‘’Θα υπάρξει πρόβλημα με βασικά εισαγόμενα  προϊόντα (καύσιμα, φάρμακα κλπ), των οποίων οι τιμές θα απογειωθούν’’.  Πρόκειται για σκόπιμη διόγκωση του προβλήματος. Η τιμή των καυσίμων μπορεί να συγκρατηθεί με δραστική μείωση της κρατικής φορολογίας που επιβάλλεται επί της τιμής πώλησής τους. Βασικά προϊόντα μπορούν να επιδοτηθούν από το κράτος με τον ταυτόχρονο έλεγχο των τιμών. Η αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους, θα διευκολύνει  τη βιομηχανική και παραγωγική αναγέννηση της οικονομίας. Θα στηρίξει τους υπάρχοντες κλάδους, θα προχωρήσει στην αναγέννηση παλαιών και θα δημιουργήσει νέους κλάδους παραγωγής. Θα αντιστρέψει τη σχέση εισαγωγών- εξαγωγών θα μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου συμβάλλοντας και με αυτόν τον τρόπο  στη μείωση του ελλείμματος  του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών και  θα δώσει τη δυνατότητα δημιουργίας συναλλαγματικών διαθεσίμων.

Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΝΑΒΟΛΗ!

Να φύγουμε τώρα  από τη φυλακή  του ευρώ και της ΟΝΕ. Για λαϊκή απειθαρχία και  συνολική ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου. Συμπορευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. Αγωνιστές που παλεύουν για την αποδέσμευση πριν απ’ όλα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών στην πορεία μιας τέτοιας ρήξης. Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής  της ΕΕ.  Κοινός μας στόχος είναι μια άλλη διεθνιστική συνεργασία των λαών και των χωρών, με αλληλεγγύη, ισοτιμία και δικαιοσύνη, στη βάση των εργατικών και  λαϊκών συμφερόντων, στην προοπτική της καθολικής κοινωνικής απελευθέρωσης!

Σ’ αυτό τον αγώνα δε θα ‘μαστε μόνοι μας. Το οικοδόμημα της ευρωζώνης τρίζει και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ακόμα και στις χώρες του «σταθερού» βορρά δείχνουν το πιο απεχθές τους πρόσωπο ενάντια σε εργατικές κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα.

Οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν την μαύρη συμμαχία της ευρωπαϊκής αστικής τάξης για να μπορέσουν να οικοδομήσουν τη δική τους διεθνιστική ενότητα για την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, για την πολιτική χειραφέτηση και τελικά για την κοινωνική απελευθέρωση. Αυτός ο δρόμος δεν είναι απλά εφικτός, είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης για τους εργαζόμενους και το λαό, αλλά και για μια προοπτική αξιοβίωτης ζωής.

Αθήνα 15 Νοέμβρη 2011