Πολυτεχνείο ανατροπής της νέας χούντας

του Θάνου Ανδρίτσου

 

Οι μέρες μας να θυμίσουν ‘73 όχι ‘67, με μεγαλειώδεις πορείες του λαού

Χρόνια ολόκληρα υπενθυμίζουμε ότι το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρο. Όχι, δεν την πατήσαμε όπως ο ψεύτης βοσκός. Το εξεγερτικό σινιάλο του Νοέμβρη, που διασχίζει τις δεκαετίες, όφειλε να σαλπίζει όλα τα χρόνια, να σφυρηλατεί τους νέους ονειροπόλους, να τρομάζει τους κυρίαρχους. Ίσως μάλιστα αν έφεγγε συχνότερα και αν συνδεόταν περισσότερο με τις καθημερινές αναμετρήσεις μας να μη φτάναμε εδώ που φτάσαμε.

Σήμερα, που είναι αναγκαίος ένας νέος «αντιδικτατορικός» αγώνας, ενάντια στο μαύρο μπλοκ ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, την κυβέρνηση των τραπεζιτών και την υπερεθνική χούντα ΕΕ και ΔΝΤ, το Πολυτεχνείο είναι εικόνα από το μέλλον. Κάτι έχει αυτός ο λαός με την ιστορία του, δυνατό και συχνά ηρωικό. Στις 28 του Οκτώβρη οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε λαϊκές διαδηλώσεις, επαναλαμβάνοντας το «Όχι» ενάντια στην εξαθλίωση, και έδωσαν ένα τελειωτικό χτύπημα στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Τώρα, τη 17 Νοέμβρη, ένας νέος ξεσηκωμός οφείλει να διατρανώσει τον αέρα της ανατροπής που θα συντρίψει και την επιθετική ανασύνταξη της αστικής πολιτικής με την πραξικοπηματική κυβέρνηση του κεφαλαίου. 

Η επόμενη εβδομάδα είναι ένα τεράστιο στοίχημα. Δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι όλες τις περασμένες μέρες, το θέατρο κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού το παρακολούθησε η κοινωνική πλειοψηφία αμήχανα, ενώ η εμφάνιση στο δρόμο ήταν ανεμική. Όμως τώρα θα κριθούν πολλά. Το τριήμερο, τετραήμερο με την κινητοποίηση της Δευτέρας, οφείλει να γίνει νέο ορόσημο, εφαλτήριο ανατροπών, να δώσει το στίγμα της συνέχειας και κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια στη νέα κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου. Πρώτο βήμα θα είναι η διαδήλωση της Δευτέρας, στο Σύνταγμα, έξω από τη Βουλή, την ώρα της συζήτησης για ψήφο εμπιστοσύνης. Το τριήμερο, το ιστορικό κτίριο της Πατησίων πρέπει να γεμίσει αγωνιστές για να διαδηλώσουν και να συμμετάσχουν στις πολύμορφες δράσεις. Όμως το μεγαλύτερο στοίχημα, είναι 17^η του Νοέμβρη, που πρέπει να σειστεί όλη η Ελλάδα, που όπως θα έλεγε ένας μεγάλος επαναστάτης ποιητής πρέπει «να ηχήσει στις πλατείες το ποδοβολητό των εξεγερμένων». Είναι η στιγμή που η αντικυβερνητική – αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση μπορεί και πρέπει να είναι η μαζικότερη από ποτέ. Είμαστε στο 73, όχι στο 67, ένα νέο Πολυτεχνείο και μια νέα εργατική μεταπολίτευση μπορεί να φέρει το άμεσο μέλλον, όχι ο φόβος και η περιστολή των σημαιών.

Αυτό είναι που χρειαζόμαστε τώρα, ούτε στιγμή να μην αφήσουμε ήσυχη τη νέα κυβέρνηση. Συνεχίζουμε και ισχυροποιούμαστε. Αυτό θα τους κλονίσει ακόμα περισσότερο. Δεν είναι δυνατοί, φοβισμένοι και αδύναμοι είναι. Γι αυτό, όπως τα λαβωμένα αγρίμια, γίνονται πιο επιθετικοί, στρατεύουν όλα τους τα όπλα, καίνε τις εφεδρείες τους, γίνονται μια αντιδημοκρατική γροθιά.

Όμως, ο Νοέμβρης έδειξε ότι καμία χούντα δεν είναι ανίκητη. Το μαζικό, λαϊκό, δημοκρατικά και «από τα κάτω» οργανωμένο, πολιτικά αιχμηρό και ανυποχώρητο, κίνημα κλόνισε συθέμελα τη χούντα των συνταγματαρχών, θα διώξει και τους τωρινούς δυνάστες. Πόσο επίκαιρα είναι σήμερα τα αιτήματα για Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία, όταν ένας λαός βυθίζεται στην πείνα, τη φτώχεια, και την αμάθεια με τη βία, τις συνεχείς αντιδημοκρατικές εκτροπές; Πόσο ανάγκη έχει σήμερα να διατρανωθεί το «Έξω η Ε.Ε.», «Έξω το Δ.Ν.Τ», όταν πράγματι η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία διασύρονται, μέχρι που η Μέρκελ και ο Τρισέ ορίζουν πρωθυπουργούς;

Ο εξεγερτικός δρόμος του Πολυτεχνείου είναι μπροστά μας. Το ξέρουν αυτό και οι κυρίαρχοι, για αυτό και θα θελήσουν να τρομάξουν και καταστείλουν το ανερχόμενο ρεύμα αγώνων. Δεν είναι τυχαίες οι απειλές του Παπουτσή για το άσυλο. Θέλουν να προετοιμάσουν κλίμα κατάπνιξης της λαϊκής εξέγερσης. Μπορεί άραγε κανείς να τους βοηθήσει με ανέξοδες ενέργειες ενάντια στο κίνημα; Τον κίνδυνο αυτό μόνο το ίδιο το κίνημα, το μαζικό και μαχητικό μπορεί να αποτρέψει, και όχι η περιχαρακωμένη «ιδιοκτησιακή» λογική του αγώνα.

Ένας σύντροφος που έφυγε πριν λίγες μέρες έγραφε για το τι αποφάσισαν να κάνουν στα χρόνια της χούντας: «Πάλη για την «επαναστατική» ανατροπή της δικτατορίας,  των κοινωνικών πολιτικών και ιμπεριαλιστικών δομών που τη γεννούν και τη στηρίζουν με την ουσιαστική ενί­σχυση, σε κάθε περίπτωση, του πολιτικού κινήματος και των «θέσεων» των εργαζομένων». Αυτό θα κάνουμε και σήμερα, αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, άνοιγμα του δρόμου για μια νέα κοινωνία στην οποία ο Νοέμβρης θα είναι ένα μικρό πια, αλλά λαμπρό παντοτινά ορόσημο.

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ