Πρόβα παρέλασης

 του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

…Λοιπόν, κάντε τετράδες. Οι άριστοι μπροστά, τα στουρνάρια πίσω. Έτσι. Θα κάνουμε βήμα για την παρέλαση. Δεν θα ακούω «κιχ». Άχνα! Μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος. Θα ακούγεται μόνο το ποδοβολητό σας. Εν-δυο, εν-δυο…. Με περηφάνια. Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή. Ψηλά τα κεφάλια, άδεια είναι έτσι κι αλλιώς, δεν τα βαραίνει τίποτα. Λοιπόν… Σας είπαν, βέβαια, οι δασκάλες για την επέτειο. Έχετε καταλάβει γιατί θα παρελάσουμε; Επέτειος του «όχι». Πριν από εβδομήντα χρόνια οι παππούδες, οι προπαππούδες σας, όσοι ζούσαν τέλος πάντων από τους προγόνους σας- ρωτήστε τις μανάδες σας ποιοί- είπαν «όχι» στους Ιταλούς. Αν θέλετε τη γνώμη μου, μαλακία έκαναν. Τα καλύτερα «όχι» είναι τα «ναι». Θέλω να πω, δεν μπορείς να είσαι μόνο στείρα άρνηση. Πρέπει να έχεις θετική πρόταση. Δηλαδή, ας έλεγαν στους Ιταλούς «θέλετε να περάσετε; Ωραία! Πόσα δίνετε;»

Ή, να τους πουν «γιατί από την Αλβανία, ρε παιδιά», δεν πάτε απ’ τον άλλο δρόμο ή με το καράβι. Τέλος πάντων, δεν είχαν θετική σκέψη, το φάγανε το κεφάλι τους. Συγκεντρωθείτε στο βήμα! Εν-δυο, εν –δυο, τρία κι εμπλοκή, εν-δυο, εν-δυο, τρία κι αλλαγή! Τι θες Κωστάκη; Τουαλέτα; Να κρατηθείς! Να μάθετε να ελέγχετε τους σφιγκτήρες σας. Η πατρίδα αυτό απαιτεί σήμερα από σας. Εγκράτεια. Τι είν’ η πατρίδα μας; Ξεχάστε και τους κάμπους και τα βουνά και τα ποτάμια. Αυτά τα βάλαμε υποθήκη. Θα τα δώσουμε στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στους Άραβες, στους Κινέζους, σ’ όσους φιλάνθρωπους μας προστρέχουν με δάνεια. Εμ, τι να σας κάνω; Τόσα χρόνια δανεικά κι αγύριστα… Όλοι μαζί δεν τα φάγαμε; Τρέξτε τώρα! Τι θες Γιαννάκη; Άλλα σου λέει ο μπαμπάς σου; Βγες απ’ τη γραμμή και πάρε 20 κάμψεις. Και μην ακούσω ανάσα. Εν-δυο, εν δυο, τρία κι εμπλοκή! Ψηλά το κεφάλι, μέσα η κοιλιά, έξω το στήθος! Σημαιοφόρε! Τι νομίζεις πως κρατάς, ομπρέλα για τη βροχή; Σημαία κρατάς, βρε βούρλο! Την κυανοκίτρινη. Για δες την καλύτερα. Μπλε φόντο και 12 κίτρινα αστεράκια. Αυτή είναι η πατρίδα σου, βλαμμένο! Πατρίδα είναι η ισοτιμία του ευρώ, το γκισέ της τράπεζας, οι δόσεις του δανείου της τρόικας, τα τοκοχρεολύσια των πιστωτών! Τι θαρρείς πως είναι πατριωτισμός, χαζοχαρούμενο πιστιρίκι; Να πληρώνεις τη δόση του στεγαστικού σου δανείου, να δίνεις τη δόση της εφορίας, να μη ρωτάς γιατί αυξήθηκε πάλι ο ΦΠΑ, να μη διαμαρτύρεσαι όταν απολύεσαι, να υπογράφεις τη σύμβαση εργασίας με κλειστά μάτια, να έχεις πίστη στον εργοδότη, να μην υπονομεύεις την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Τι θες Σαλίκ; Διώξανε τον μπαμπά σου απ’ την οικοδομή και σκέφτεστε να γυρίστε Αλβανία; Χέστηκα! Και ποιος σας κρατάει; Τον τόπο πιάνετε! Εν –δυο, εν-δυο, τρία κι εμπλοκή! Τι είναι, Ελενίτσα; Σε προσβάλλουν αυτά που λέω; Βγες απ’ τη γραμμή, κάνε είκοσι φορές τον περίβολο κι αύριο μου φέρνεις είκοσι σελίδες πυκνογραμμένες με τη φράση «Ζήτω το έθνος, ζήτω η τρόικα, ζήτω το μνημόνιο»! Εν-δυο, εν-δυο, τρία κι αλλαγή! 

πηγή: Εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ