του Γιάννη Ελαφρού
Απάντηση στην πρόκληση Παπανδρέου, η μαζική υπερψήφιση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς
Πολλές
φορές έχει ειπωθεί ότι ένας λαός μπορεί να υπομείνει την κλοπή των
δικαιωμάτων του, αλλά δεν αντέχει την προσβολή της αξιοπρέπειάς του, το
ψέμα και την κοροϊδία. Ή καλύτερα, συνήθως ωθούν το ποτήρι να
ξεχειλίσει, κάνουν τους εργαζόμενους να πουν «φτάνει πια»! Αυτή την τύχη
κινδυνεύει να έχει ο προκλητικός εκβιασμός που επιχείρησε ο
πρωθυπουργός, θέτοντας το δίλημμα «ή ψηφίζετε τους ανθρώπους μου ή σας
πάω σε εκλογές».
Καταρχήν για όλο
και περισσότερους εργαζόμενους και αγωνιστές της Αριστεράς, που θέλουν
να φύγει οπωσδήποτε και το ταχύτερο δυνατό αυτή η κυβέρνηση της
λεηλασίας, ο Γ. Παπανδρέου έδωσε πολύ ισχυρότερους λόγους για να
προσέλθουν στις κάλπες, να ψηφίσουν και να «μαυρίσουν» τους
κυβερνητικούς υποψηφίους (και κάθε άλλο επίδοξο διαχειριστή της ίδιας
πολιτικής). Δεν είναι τυχαίο, ότι μια σειρά εργαζόμενοι και νέοι, που
είτε δεν ήθελαν να ψηφίσουν υποτιμώντας τη σημασία των εκλογών, είτε
πιστεύοντας ότι με την αποχή ή το άκυρο/λευκό κάνουν μεγαλύτερη ζημιά
στο σύστημα, τώρα βλέπουν ότι καταψηφίζοντας τους εκπροσώπους της
«χούντας» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και ψηφίζοντας ανατρεπτικά, στέλνουν
σαφέστατο και ηχηρό μήνυμα. Ακόμα και στις τάξεις των περσινών ψηφοφόρων
του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους βασικά ήθελε να «παγώσει» ο ΓΑΠ (λέγοντας με
ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι δεν θα ανεχθεί ούτε καν μια ψήφο
διαμαρτυρίας) είναι αμφίβολο το αποτέλεσμα της κυβερνητικής απειλής,
καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που σκέφτονται ότι «εάν πληρώσεις μια φορά
τον εκβιαστή, τον πληρώνεις μια ζωή»…
Έχει
ιδιαίτερη σημασία λοιπόν η συμμετοχή σε αυτές τις ξεχωριστά κρίσιμες
εκλογές. Όχι βέβαια γιατί οι εκλογές θα αλλάξουν τη ζωή μας. Αλλά γιατί
μπορεί να συμβάλουν σε ένα πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που θα
διευκολύνει το ξέσπασμα αγώνων, που θα καταρρίψει το δήθεν πανίσχυρο του
αντιπάλου. Αλλά γιατί να ψηφίσει κανείς αντικαπιταλιστική Αριστερά, την
Αντικαπιταλιστική Ανατροπή (με επικεφαλής τον Άγγελο Χάγιο) και τα άλλα
ψηφοδέλτια που υποστηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε 11 περιφέρειες και σε αρκετούς
δήμους;
Πρώτα
απ’ όλα γιατί είναι η πιο βαριά καταδίκη της κυβέρνησης και της
«συμμορίας» τραπεζών/κεφαλαίου, ΕΕ και ΔΝΤ. «Όχι για πλημμέλημα, αλλά
για κακούργημα», όπως λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Δεσύλλας,
επικεφαλής της Αριστερής Παρέμβασης στη Δυτική Ελλάδα. Όχι για μια μέρα,
αλλά ισόβια. Κι αυτό γιατί είναι καταδίκη του συνόλου της αντεργατικής
αντιδραστικής πολιτικής και επίθεσης και μάλιστα από τη σκοπιά των
εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Απ’ αυτή τη σκοπιά το «κάτω το
μνημόνιο και ο Καλλικράτης» αποκτά ουσιαστικό και ανεξίτηλο χαρακτήρα,
δένεται με το «κάτω η κυβέρνηση του κεφαλαίου, έξω ΕΕ και ΔΝΤ από την
Ελλάδα, έξω η Ελλάδα από ΟΝΕ/ΕΕ και ΔΝΤ».
Δεύτερο,
γιατί η ψήφος στα ψηφοδέλτια της αντικαπιταλιστικής ανατροπής δεν μένει
μόνο στο «όχι», αλλά συνδέεται και με ένα εργατικό πολιτικό πρόγραμμα
πάλης, ρήξης και προοπτικής, που ανοίγει ένα άλλο δρόμο απάντησης στην
επίθεση και στην κρίση, ένα δρόμο ελπίδας, αλλά και σύγκρουσης με το
κεφάλαιο. Ναι, η αντικαπιταλιστική Αριστερά πιστεύει ότι τα πράγματα
μπορούν να πάνε αλλιώς, δεν είναι στη θέση του «γκρινιάρη», αλλά
εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας και νικηφόρου αγώνα.
Τρίτο,
γιατί η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν φορά το μανδύα του Μεσσία, ούτε
βλέπει τη διέξοδο κυρίως στην κοινοβουλευτική - εκλογική ενίσχυση του
κόμματος και εντός των θεσμών, όπως κυριαρχεί δυστυχώς στην επίσημη
Αριστερά. Υποκείμενο ανατροπής θεωρεί το ίδιο το μαζικό κίνημα, όχι
βέβαια αυτό που έχουμε τώρα. Γι’ αυτό ρίχνει όλο το βάρος της για ένα
άλλο κίνημα, ταξικά ανασυγκροτημένο και πολιτικά επικίνδυνο. Το δίκιο θα
κερδηθεί στους «δρόμους», σε ένα παρατεταμένο ταξικό πόλεμο, με
εξεγερτικό προσανατολισμό. Πρώτος σταθμός της αντεπίθεσης του κινήματος
θα είναι το τριήμερο 15-17 Νοέμβρη. Στις 15 Νοέμβρη έρχεται στην Ελλάδα η
τρόικα και πρέπει να τύχει παλλαϊκής «υποδοχής», με μαζικές μαχητικές
διαδηλώσεις, διοργανωμένες από πρωτοβάθμια σωματεία, φοιτητικούς
συλλόγους, επιτροπές αγώνα κ.λπ. Ταυτόχρονα, ξεκινά και το τριήμερο του
Πολυτεχνείου, που φέτος αποκτά έντονα ριζοσπαστικό κοινωνικό και
αντικαπιταλιστικό νόημα. Εξάλλου, στις 18 Νοέμβρη αναμένεται να
κατατεθεί ο προϋπολογισμός - σφαγείο του 2011.
Τέταρτο,
γιατί η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική, η Ανταρσία στις
γειτονιές της Αθήνας, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στην Κεντρική
Μακεδονία, η Θεσσαλονίκη της Ανατροπής, η Ανταρσία στο Λιμάνι του
Πειραιά και όλα τα ψηφοδέλτια της μαχόμενης Αριστεράς (που στηρίζουν η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες δυνάμεις) ανοίγουν το δρόμο για μια άλλη Αριστερά,
για την Αριστερά που έχει ανάγκη ο εργαζόμενος κόσμος και η ανυπότακτη
νεολαία. Δεν είναι βεβαίως αυτή η Αριστερά. Γνωρίζουμε τα όρια, τις
τρομερές μας αδυναμίες και τις οδυνηρές αντιφάσεις. Ειδικά όταν
συγκρίνονται με την «απεραντοσύνη των σκοπών μας». Αλλά είναι η
αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά, που έχει τολμήσει όχι μόνο
να αναγνωρίσει το κοινωνικό αίτημα της άλλης Αριστεράς, αλλά και να
προσπαθήσει να ανοίξει δρόμο επεξεργαζόμενη τις βασικές αφετηρίες ενός
αντικαπιταλιστικού προγράμματος (και όχι τελειωμένες δουλειές φυσικά),
επιχειρώντας να εφαρμόσει εργατική πολιτική, θέτοντας ανοικτά το ζήτημα
της αντικαπιταλιστικής ρήξης και επανάστασης, λειτουργώντας μετωπικά
(παρά τις αδυναμίες) και κάνοντας βήματα για την ανατρεπτική κοινή δράση
της Αριστεράς μέσα στο μαζικό κίνημα.
Η
πολιτική εξόρμηση που έγινε για τις σημερινές εκλογές όχι μόνο εμφάνισε
πιο ευδιάκριτα από ποτέ ένα τρίτο ρεύμα μέσα στην ελληνική Αριστερά,
αλλά απέδειξε και τη δυνατότητα να φτάσει πιο μαζικά από ποτέ ο
ανατρεπτικός της λόγος σε ανήσυχα και πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής
τάξης και της νεολαίας, με προβληματισμένα κομμάτια του κόσμου της
Αριστεράς που δεν βολεύονται με τη σημερινή ανημπόρια. Κι αυτό θα
εκφραστεί και στις σημερινές κάλπες. Η ψήφος στα αντικαπιταλιστικά
ψηφοδέλτια είναι πολλαπλά κερδισμένη και θα αποτελέσει μήνυμα ελπίδας
και αντεπίθεσης της Αριστεράς
πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου