Και αθλητής και στοχαστής

της Μαριάννας Τζιαντζή

Το 2002 ο τότε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ράμσφελντ, είχε παρομοιάσει τον Τζορτζ Μπους με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Ακόμα και αν έτριξαν τα κόκαλα του Τσόρτσιλ, ο ήχος καλύφθηκε από τους διθυράμβους του επίσημου αμερικανικού και βρετανικού Τύπου. Κάποιοι αρθρογράφοι όχι μόνο συμφώνησαν με τον παραλληλισμό, αλλά τον επέκτειναν παραπέρα, μιλώντας για την αιώνια μάχη του καλού και του κακού: Aπό τη μια ο Τσόρτσιλ και ο Μπους και από την άλλη ο Χίτλερ και ο Χουσεΐν.

Ο Μπους ταυτίστηκε με το μεγαλύτερο, μέχρι στιγμής, ψέμα του 21ου αιώνα (περί των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ) και με δύο επιθετικούς πολέμους που το αιματηρό τίμημά τους ακόμα πληρώνουν οι λαοί του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ενώ ο άραβας Χίτλερ έχει ξεχαστεί. Όμως ο Μπους κατέλαβε και μια ζηλευτή θέση στο πάνθεον των ηγετών που κατάφεραν να πουν τις περισσότερες κουταμάρες μέσα στο λιγότερο χρόνο. Κάποτε όλη η υφήλιος γελούσε με τους «μπουσισμούς», τις ασυναρτησίες που ξεστόμιζε στις δημόσιες εμφανίσεις του.

Ήρθαν όμως τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11/9 και οι μπουσισμοί μπήκαν στο χρονοντούλαπο των ΜΜΕ. Το αμερικανικό έθνος έπρεπε να συσπειρωθεί μπροστά στον κίνδυνο και το κύρος του ηγέτη του, να περιφρουρηθεί. Έτσι, οι ίδιες οι εφημερίδες χτένιζαν τις ομιλίες του Μπους, διόρθωναν τις ανόητες ατάκες του και αποδέχονταν τα ψέματα του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου ως αυταπόδεικτες αλήθειες.

Σήμερα, που ζούμε μέρες ενός άλλου πολέμου, που οι παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί, με τη συνεργασία των κυβερνήσεων, ετοιμάζουν μια εργασιακή και κοινωνική Χιροσίμα, άλλοι ηγέτες έρχονται στο προσκήνιο. Και όχι απλώς ηγέτες, αλλά «global thinkers». Έτσι, στη λίστα των «παγκόσμιων στοχαστών» του περιοδικού Foreign Policy εμφανίζεται και ο Γιώργος Παπανδρέου, που έχει πει στον ελληνικό λαό σκληρές αλλά και ποιητικές αλήθειες, όπως «λεφτά υπάρχουν» και «όλοι στις κάλτσες».

Συνθλίβεται, στενάζει, οργίζεται ο λαός κάτω από το βάρος των στοχασμών του Γ. Παπανδρέου, τους οποίους φαίνεται ότι εκτιμούν μόνο τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του. Όμως η ιστορία διδάσκει ότι μετά την τεχνητή αποθέωση, έρχεται η πιο ντροπιαστική πτώση.

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ