Δέκα χρόνια ευρώ – με πνεύμα από Αστερίξ...

του Διονύση Ελευθεράτου

Από τους ευρωπαίους Κακοφωνίξ "δυο ταχυτήτων" μέχρι τον (αλά μάχης στην Αλεσία) ... αγνωστικισμό για την ακρίβεια.   

Ακόμη και τα μικρά παιδιά που μπέρδευαν τα λόγια στα κάλαντα λιγότερη αμηχανία είχαν από τους τηλε- παρουσιαστές οι οποίοι, στην εκπνοή του 2011 και στη χαραυγή του 2012 υπενθύμιζαν τα δέκατα γενέθλια του ευρώ! Κάτι περί «γιορτής» εκστόμισε ένας εξ αυτών και αμέσως στο πρόσωπό του σχηματίστηκε μια γκριμάτσα- λες και ζητούσε συγγνώμη... Προφανώς ο άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι ήταν σαν να συμμετέχει στις περιπέτειες του Αστερίξ: Σαν να μακαρίζει την τύχη των λεγεωνάριων την ώρα που εκείνοι, παραζαλισμένοι από το ξύλο, απεγνωσμένοι και οργισμένοι, ψέλλιζαν το κλασσικό «καταταγείτε, μας έλεγαν». (Τουλάχιστον εκείνοι δεν κατατάσσονταν υποχρεωτικώς).

Ας θυμηθούμε λοιπόν τι έλεγαν οι απανταχού ... Κακοφωνίξ προτού γεννηθεί αυτό το ΟΝΕιρεμένο τέκνο του «ευρωπαϊκού ιδεώδους». Τις κοινωνίες του ευρωπαϊκού Βορρά οι αντίστοιχες οικονομικές και πολιτικές ελίτ τις διαβεβαίωναν πως το ευρώ θα έριχνε τις τιμές των αγροτικών προϊόντων. Στον ευρωπαϊκό Νότο το παραμύθι ήταν χονδροειδέστερο, αλλά και δελεαστικότερο: «Θα επιτευχθεί σύγκλιση μισθών με τους Βόρειους». Ως γνωστόν, ... «επαληθεύθηκαν» αμφότερα τα μυθεύματα. Εμείς εδώ, με το δικό μας «καλημέρα» στο κοινό νόμισμα (δυο χρόνια αργότερα από άλλους) κληθήκαμε να πούμε «αντίο» στις οποιεσδήποτε ελπίδες – άγνωστο πόσοι αφελείς τις έτρεφαν. Παρεξήγηση ήταν, μωρέ ... Δεν είχαμε αντιληφθεί ότι το «Σ» της «σύγκλισης» -αποδοχών- προσέκρουε πάνω στο διπλό «Σ» του Συμφώνου Σταθερότητας, του οποίου η γέννηση προηγήθηκε εκείνης του ευρώ. Βλέπετε, το μαγικό φίλτρο των Πανοραμίξ του μονεταρισμού και της λιτότητας εμπεριείχε διάφορα υλικά, σημασία δε είχε και η σειρά με την οποία ρίχνονταν στη χύτρα. Τι άλλο μας έλεγαν προτού «καταταγούμε» στο ευρώ; Να κλείσουμε τα αφτιά μας, για να μην ακούμε τις Κασσάνδρες που διατείνονταν ότι μαζί με το κοινό νόμισμα θα κατέφθανε ανελέητη ακρίβεια. Τελικά κι εκείνοι που έκλεισαν τα αφτιά τους αναγκάστηκαν να γουρλώσουν τα μάτια τους: Οι ανατιμήσεις - «στρογγυλοποιήσεις» των τιμών αποδείχθηκαν πιο τροφαντές κι από την κοιλιά του Οβελίξ. Όμως – όλα κι όλα- η λέξη «ακρίβεια» παρέμενε απαγορευμένη στο λεξιλόγιο των «ευρωπαϊστών» μας. Περίπου σαν τους Γαλάτες που καμώνονταν ότι δεν ήξεραν τίποτε για την Αλεσία και την ομώνυμη μάχη του 52 π.Χ...

Τι άλλο ακούγαμε τότε; Διάφορους καθεστωτικούς «εκσυγχρονιστικούς» παιάνες του τύπου «κατάκτηση», «άθλος η ένταξή μας στην ΟΝΕ», κλπ. Ανοησίες ολκής. Εκτός νυμφώνος έμειναν μόνο οι χώρες που επέλεξαν να μείνουν – ξέρετε, κάτι Δανίες και Σουηδίες, γνωστές θλιβερές, απομονωμένες «Αλβανίες του Βορρά». Επρόκειτο για έναν εικονικό αγώνα, στον οποίο εξ ορισμού θα «νικούσαν» όσοι λάμβαναν μέρος («για μένα αθλητισμός σημαίνει σιγουριά», έλεγε ο Μοναρχίξ στην περιπέτεια «ο Αστερίξ Ολυμπιονίκης»).

Με την πάροδο των ετών το εκκρεμές της καθεστωτικής αρλουμπολογίας χρειάστηκε να μετακινηθεί από την κοσμοπολίτικη αλαζονεία στον υστερικό ραγιαδισμό. Ένας από τους λόγους για τους οποίους «έπρεπε» να αποδεχθούμε με στωικότητα την καρατόμηση μισθών, συντάξεων, ονείρων και αξιοπρέπειας ήταν – λεει- μια ολέθρια ιδιότητά μας: είμαστε υπήκοοι χώρας που μπήκε με «μαγειρεμένα» στοιχεία στην ευρωζώνη. Ε, όσο κι αν δεν θα μπορούσε να μας πει ο Πάγκαλος «μαζί τα μαγειρέψαμε», μια επιπλέον ποινή μας αναλογεί – πεπρωμένο φυγείν αδύνατον... Μόνο που οι πάντες με ανάλογες αλχημείες υποδέχθηκαν το ευρώ, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, όπως προκύπτει πλέον και από τα στοιχεία της AMECO, της γενικής διεύθυνσης οικονομικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

«Καταταγείτε, μας έλεγαν»... Κι οι προ δεκαετίας παραμυθάδες παριστάνουν σήμερα τους «δασκάλους» και τους «σωτήρες»- αντί να κρύβονται! 

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ