Aνακοίνωση NAP για την Πανεργατική Απεργία της 1 Δεκέμβρη: πρώτη απάντηση στη συναίνεση, συνεχίζουμε!

Δείτε εδώ φωτογραφίες από την απεργιακή συγκέντρωση στο Μουσείο

Μαζική ήταν η συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και του Συντονισμού τους στο Μουσείο. Πιο μαζικά τα μπλοκ των κλάδων και χώρων δουλειάς που βρίσκονται στο κέντρο της επίθεσης και έχουν κινητοποιήσεις. Η Απεργία της 1ης Δεκέμβρη ήταν ο πρώτος σταθμός σε μια νέα φάση, η πρώτη απάντηση χιλιάδων εργαζόμενων στη μαύρη συναίνεση, την συγκηβέρνηση των νέων μνημονίων και της πιο βαθιάς αντεργατικής επίθεσης. Χρειάζεται συνέχεια και κλιμάκωση, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και συνολικά για να ανατραπούν η επίθεση και η κυβέρνηση!

Καμιά περίοδος χάριτος στην κυβέρνηση Παπαδήμου, καμιά ανάσα στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και την τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ. Δυναμώνουμε και κλιμακώνουμε τους αγώνες μας τώρα! Με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Με λαϊκές συνελεύσεις, όργανα πάλης στα χέρια των αγωνιζόμενων.

Περνάμε σε μια νέα φάση της πρωτοφανούς και διαρκούς αντεργατικής επίθεσης και των αλλεπαλλήλων «λευκών πραξικοπημάτων» που οδηγούν στο παραπέρα  «κούρεμα» μισθών, συντάξεων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Στην καταπάτηση του δικαιώματος του λαού ν’ αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του. Στην μόνιμη πτώχευση της εργαζόμενης πλειοψηφίας και την μετατροπή της σε δουλοπάροικο. Στον αφανισμό «αντί πινακίου φακής» του δημόσιου πλούτου. Στην Ευρω-κηδεμονία. Ενώ από την άλλη μεριά όλα τα λεφτά των περιβόητων δανείων πηγαίνουν στους τραπεζίτες, στο ντόπιο και ξένο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στο πολιτικό προσωπικό τους.

Η εργατική τάξη και ο λαός έχουν απόλυτη και άμεση ανάγκη και συμφέρον να αναχαιτίσουν και να ανατρέψουν αυτή την επίθεση. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να επιβιώσουν, να αποκρούσουν την εξαθλίωση. Μόνο έτσι θα κατακτήσουν μια καλύτερη ζωή, αντάξια των δυνατοτήτων της εποχής κι όχι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που ορίζουν το ΔΝΤ, η ΕΕ, ο ΣΕΒ, τα κέρδη, οι αγορές και οι τοκογλύφοι τραπεζίτες.

 

Καμιά περίοδος χάριτος στην κυβέρνηση Παπαδήμου, καμιά ανάσα στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και την τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ, καμιά εκλογική αναμονή και αυταπάτη. Κάθε μέτρο που θα προωθείται, κάθε μέτωπο που θα ανοίγει και πάνω απ' όλα ο προϋπολογισμός, το νέο μνημόνιο και η νέα δανειακή σύμβαση, το PSI και το κούρεμα των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων, οι απολύσεις στο Δημόσιο, το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, να γίνουν «πεδίο μάχης», κόμβος ρήξης και ανατροπής του αντεργατικού σφαγείου. Κανένας χώρος μόνος του, όλοι μαζί σε ένα κοινό μέτωπο -εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άνεργοι, νέοι, μετανάστες εργάτες, εργάτες γης, αλλά και αυτοαπασχολούμενοι που συνθλίβονται και φτωχοί αγρότες-, για μια ανώτερη αγωνιστική ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, για ένα συντονισμό των αγώνων βαθύτερο προγραμματικά, οργανωτικά και κινηματικά, για μια κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα ικανή να νικήσει την αντιδραστική συμμαχία αγορών, τραπεζών, κεφαλαίου, ΕΕ-ΔΝΤ, κυβερνήσεων, πολιτικού κατεστημένου. Κανένας αγώνας μάχη για την τιμή των όπλων - αγώνες με διάρκεια, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, αλληλεγγύη. Καμιά εμπιστοσύνη στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, κανένας αγώνας στα χέρια τους – όλη η «εξουσία» για την πάλη στους ίδιους τους εργαζόμενους, τις συνελεύσεις στον τόπο κατοικίας, τις αγωνιστικές επιτροπές βάσης, τα πρωτοβάθμια σωματεία και το συντονισμό τους.

Σε αυτό το αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής νους και καρδιά είναι η εργατική τάξη του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και η πάλη της. Όχι όμως με «μια από τα ίδια», αλλά αλλάζοντας αποφασιστικά σελίδα. Το έδειξε καθαρά η εμπειρία του περασμένου δίχρονου: είναι αδύνατον να ηττηθεί η αντεργατική επίθεση χωρίς ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, χωρίς τομή στο περιεχόμενο, την πολιτική κατεύθυνση, τον τρόπο οργάνωσης και τις μορφές πάλης, χωρίς την ύπαρξη ενός πολιτικοποιημένου και πολιτικά επικίνδυνου μαζικού κινήματος, που θα κατακτά το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα ανατροπής. Που θα κλιμακώνει την πάλη του σε κάθε χώρο και συνολικά. Χτίζοντας από τα κάτω τη δική του πανίσχυρη αγωνιστική ταξική ενότητα και κατακτώντας ένα ανώτερο επίπεδο συντονισμού και αλληλεγγύης των αγωνιζόμενων κλάδων, κόντρα στο «διαίρει και βασίλευε» της κυβέρνησης αλλά και στον κατακερματισμό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Συνενώνοντας -σε υπάρχοντα πρωτοβάθμια σωματεία ή νέα συνδικάτα, όπου χρειάζεται, και με βάση κυρίως το χώρο δουλειάς- εργαζόμενους, άνεργους, ελαστικά εργαζόμενους, μπλοκάκηδες, μετανάστες. Κατακτώντας μορφές συσπείρωσης, λειτουργίας και πάλης που θα στηρίζονται στους ίδιους τους εργαζόμενους, στις συνελεύσεις, στη δημοκρατία του κινήματος, στη συλλογική αυτενέργεια. Συνδέοντας την πάλη σε κάθε μέτωπο με το μεγάλο αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και κάθε κυβέρνησης που την προωθεί.