ΚΚΕ: Το παρελθόν … μας δικαιώνει

του Γιώργου Λαουτάρη

Κριτική στο παρελθόν που δικαιώνει τις σημερινές επιλογές επιχείρησε το ΚΚΕ με αφορμή την έκδοση του β’ τόμου του Δοκιμίου ιστορίας του ΚΚΕ, για την περίοδο 1949-1968. Σε ειδική εκδήλωση παρουσίασης που έγινε στον Περισσό την Τετάρτη, η Αλέκα Παπαρήγα παρουσίασε τους άξονες μελέτης που οδήγησαν τη μακρόχρονη συλλογική εργασία συγγραφής και διεξοδικής συζήτησης του τόμου. Δεν παρέλειψε φυσικά να κάνει προβολές στο σήμερα, ως διδάγματα της ιστορικής πείρας και ειδικά των λαθών. Περισσότερο από κάθε άλλο ζήτημα, η γ.γ. του ΚΚΕ εστίασε την ομιλία της στο ζήτημα των συμμαχιών, ένα φλέγον άλλωστε ζήτημα και της σημερινής διαπάλης στο αριστερό κίνημα και όχι μόνο. Το πολιτικό συμπέρασμα της ιστορικής διαδρομής βγήκε για να επιβεβαιώσει τις σημερινές επιλογές απομονωτισμού και την ύψωση φραγμών.

Σημειώνοντας ότι ο «κοινωνικός χαρακτήρας της συμμαχίας» πρέπει να έχει τον κύριο λόγο στη συγκρότησή της, χαρακτήρισε σωστά μη βιώσιμη και γεμάτη αυταπάτες τη «συμμαχία που αποβλέπει σε ένα εκλογικό άθροισμα γύρω από άμεσα και πιεστικά προβλήματα στο πνεύμα της διαχείρισης του συστήματος». Ωστόσο, με μια αντιδιαλεκτική προσέγγιση, η γ.γ. του ΚΚΕ ύψωσε σινικά τείχη ανάμεσα στο πρόγραμμα μιας θεμιτής πολιτικής συμμαχίας και σε αυτό του «κόμματος»: «όποια μορφή και αν παίρνει η πολιτική συμμαχιών, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το Κόμμα να απεμπολεί το πρόγραμμά του και να υιοθετεί ως δικό του πρόγραμμα το πλαίσιο συμφωνίας των κοινωνικών ή και στην περίπτωση που είναι εφικτή των πολιτικών δυνάμεων». Συμπέρανε ότι οι επιλογές τελικώς είναι δύο για το χαρακτήρα της συμμαχίας, «είτε θα έχει κατεύθυνση την υπεράσπιση ή την ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος είτε τη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του». Εδώ, η πολιτική τακτική απουσιάζει πλήρως. Για το λόγο αυτό άλλωστε, και οι σημερινές προσπάθειες του ΚΚΕ εστιάζονται στη σύναψη όχι πολιτικών, αλλά «κοινωνικών συμμαχιών», όπου η πολιτική τακτική καταλήγει σχεδόν σε ιδιόμορφο οικονομισμό αντίστασης και σε «ψήφο στο ΚΚΕ». Όπως διατυπώνεται στην τελική ανακοίνωση της 13ης Συνάντησης κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων που ολοκληρώθηκε την προηγούμενη Κυριακή, «η ενότητα της εργατικής τάξης, η οργάνωση και ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού κινήματος είναι βασικοί παράγοντες για την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας με την αγροτιά, τα μεσαία στρώματα της πόλης, τα κινήματα των γυναικών και της νεολαίας». Εξειδικεύοντας την ιστορική πείρα των συμμαχιών που αναλύεται στο Δοκίμιο, χαρακτήρισε «θεμελιακό λάθος» την απόφαση του 1958 για διάλυση των κομματικών οργανώσεων προκειμένου να συγκροτηθεί σε κόμμα η ΕΔΑ. Η Αλέκα Παπαρήγα παραλλήλισε την απόφαση εκείνη με την κατοπινή συζήτηση περί μετατροπής του ενιαίου Συνασπισμού σε κόμμα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως «ο οπορτουνισμός δεν αλλάζει, χρησιμοποιεί τα ίδια και τα ίδια μέσα».

πηγή: Εφημερίδα Πριν