Μεγάλη συγκέντρωση την Πέμπτη 15 Δεκέμβρη στο Σύνταγμα

του Θάνου Ανδρίτσου

«..Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά/ Πρέπει να αντισταθείς!/ Πρέπει ολάκερο το κράτος/ Τα πάνω κάτω ανάποδα να φέρεις/ Μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης./ και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα ‘χει./ Όταν για την αδυναμία σας σας περιγελούν/ Δεν επιτρέπεται καιρό να χάνετε άλλο!/ Πρέπει έτσι να φροντίσετε/ Που όλοι, όσοι αδύνατοι είναι, να βαδίσουνε μαζί./ Τότε μεγάλη δύναμη πια θα ‘στε/ Να σας περιγελάει τότε δε θα τολμά κανείς».

Το κάλεσμα αυτό του Μπρέχτ επιδιώκει να υλοποιήσει μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία που λαμβάνει χώρα τις μέρες αυτές. Μετά από αρκετές προσπάθειες, διαφορετικές συλλογικότητες και επιτροπές ανέργων συντονίστηκαν για την από κοινού διοργάνωση ενός μεγάλου συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας με στόχο το μόνιμο αγώνα και την κοινή δράση. Μέχρι στιγμής συμμετέχει η Συνέλευση Ανέργων Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ανέργων (ΣΩ .Β.Α.), η Πρωτοβουλία Ανέργων Περιστερίου, η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης και το Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων Ανέργων. Ωστόσο μέρα με τη μέρα, στο μεγάλο συλλαλητήριο θα δηλώνουν συμμετοχή κινήσεις, σωματεία, σύλλογοι φοιτητών, μαθητές ενώ σύμμαχος στο εγχείρημα αυτό ήταν εξ αρχής ο συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων.

Το κάλεσμα που εκδόθηκε αναφέρει: «Απέναντι στον εκβιασμό της πείνας και της εξαθλίωσης, της ηττοπάθειας και της ατομικής ευθύνης και ενοχής οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, Έλληνες και μετανάστες, είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε φωνή και πρόσωπο τώρα. Να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις, να συναντηθούμε μεταξύ μας, να σπάσουμε την απομόνωση και τον ατομισμό, να ζητήσουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη από την κοινωνία, να συναντηθούμε με όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που μάχονται να κρατήσουν τις δουλειές τους και όσα δικαιώματα απέμειναν.»

Η προσπάθεια αυτή είναι επιτακτική. Η ανεργία σκαρφαλώνει κάθε μήνα, φτάνοντας στο 20% στα επίσημα στοιχεία, στο 50%  περίπου για τους νέους, στον αριθμό του ενός εκατομμυρίου. Ο οικονομικά ανενεργός πληθυσμός ξεπερνά τον ενεργό. Και το μέλλον προμηνύεται απείρως χειρότερο με τις επιχειρήσεις να απολύουν, και την κυβέρνηση και την τρόικα να προετοιμάζουν δεκάδες χιλιάδες και για τον δημόσιο τομέα.

Όμως πέρα από τη μεγάλη μάζα των σημερινών ανέργων που πρέπει να βρει φωνή, η προσπάθεια αυτή «ακουμπά» και σε μα ευρύτερη μετάλλαξη ιστορικών διαστάσεων που φέρνει η ιστορική καπιταλιστική κρίση. Πλέον το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας και της εργατικής τάξης θα βρίσκεται σε ένα μόνιμο καθεστώς ελαστικής εργασίας και ανεργίας ενώ ένα μέρος θα περάσει τη ζώνη του λυκόφωτος προς τη μόνιμη εξαθλίωση και το περιθώριο. Οδηγούμαστε σε μια φάση της καπιταλιστικής παραγωγής που η αξία της εργατικής δύναμης θα είναι μηδαμινή, που το όριο μεταξύ ανεργίας και εργασίας θα είναι ασαφές, όπως και αυτό μεταξύ της επιβίωσης και του αφανισμού.

Επομένως, η προσπάθεια οργάνωσης και παρέμβασης στο μέτωπο της ανεργίας δεν είναι μια «θεματική» προσπάθεια, αλλά βασική μάχη του εργατικού κινήματος, αγώνας επιβίωσης και προοπτικής για την εργατική τάξη και τη νέα γενιά. Γι αυτό, δεν αρκούν μεμονωμένες και ολιγομελείς ομάδες διαφορετικών πολιτικών χώρων όπως μέχρι σήμερα. Χρειάζεται οργάνωση σε κάθε γειτονιά και σωματείο για την ανεργία, κοινωνικά κέντρα και πρωτοβουλίες που όλα θα συντονίζονται σε μια ενιαία μορφή. Απαιτείται να «σηκώσουν το γάντι» τα ίδια τα πρωτοβάθμια σωματεία, τη στιγμή που ο επίσημος συνδικαλισμός και δε θέλει και δεν μπορεί.

Η ιστορία έχει δείξει πόσο επαναστατική μπορεί να είναι η αγωνιστική δράση των ανέργων σε τέτοιες περιόδους (από τους πικετέρος της Αργεντινής και τις οργανώσεις στις ΗΠΑ του μεσοπολέμου, μέχρι το ΕΑΜ) αλλά και από την άλλη πόσο αντιδραστικός μπορεί να γίνει ο προσανατολισμός αν ηγεμονεύσει ο ατομισμός και η απελπισία, μαζί με ακροδεξιές και εθνικιστικές αστικές επιδιώξεις (χιτλερική Γερμανία).

Έτσι, βασική πλευρά του αγωνιστικού μετώπου ανατροπής που αποτελεί στοίχημα για την Αριστερά είναι η παρέμβαση στους άνεργους και κυρίως η δημιουργία μορφών αγωνιστικής έκφρασης  και εν σπέρματει άλλης οργάνωσης της κοινωνίας και της παραγωγής.

Για αυτό η νΚΑ και το ΝΑΡ, αυτοτελώς και μέσα στο κίνημα, δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της πρώτης αυτής μεγάλης προσπάθειας. Επιδιώκουμε να υιοθετηθούν αποφάσεις και ψηφίσματα από παντού: σωματεία, φοιτητικούς συλλόγους, σχολεία, λαϊκές συνελεύσεις. Προωθούμε το κάλεσμα σε όλες τις γειτονίες, στους ΟΑΕΔ, στα αγωνιστικά μέτωπα. Είναι μια μάχη που συνδέει το νέο άνεργο, το σύγχρονο μετανάστη, το δημόσιο υπάλληλο, το χαλυβουργό. Είναι μια μάχη αντισυστημική, ενάντια στο μαύρο μέτωπο της συγκυβέρνησης και τους ξένους συμμάχους τους, αλλά και ενάντια στον ταξικό εχθρό που ακόμα περισσότερο σήμερα επιβιώνει πίνοντας το αίμα μας.

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ