Αγία Βαρβάρα, ευρω- βάρβαροι και βλήματα...

του Διονύση Ελευθεράτου

Αλήθεια, θυμάστε τι θα γινόταν στην Ελλάδα σήμερα, 4 Δεκεμβρίου; Θα ψηφίζαμε - λεει - σε δημοψήφισμα για το ευρώ. Για την ημερομηνία και για το συγκεκριμένο, το μοναδικό ανεκτό αντικείμενο ενός δημοψηφίσματος είχαν αποφανθεί Μέρκελ και Σαρκοζί. Τελικώς ... διαταχθήκαμε από λιτότητα να ψοφήσουμε δίχως τίποτε να ψηφίσουμε - γιατί όταν η οργή είναι μεγάλη, ποτέ δεν ξέρεις η κάλπη τι θα βγάλει. Ούτε δημοψήφισμα, μα ούτε κι εκλογές. Βλέπετε, ανηλεώς περικόπτονται και οι στοιχειωδέστερες επιφάσεις αστικής δημοκρατικότητας.

Κάλλιστα θα μπορούσε λοιπόν η 4η Δεκεμβρίου, ημέρα της Αγίας Βαρβάρας, να καταγραφεί ως διπλό ορόσημο της ευρω- βαρβαρότητας. Γιατί διπλό; Διότι εν προκειμένω η αλλεργία για κάθε μορφή έκφρασης λαϊκής βούλησης (ακόμη και για μια «κυριλέ» εκλογική διαδικασία!) ενώνεται με την απύθμενη υποκριτική κινδυνολογία.

Θυμάστε με ποιο «επιχείρημα» μας φόρτωσαν την κυβέρνηση Παπαδήμου οι εγχώριοι πλασιέ του δόγματος «καμιά κοινωνία δεν ζει, αν δεν την παλουκώνουν οι Μερκοζί»; Πως αν τυχόν διεξάγονταν εκλογές θα χανόταν χρόνος, θα χανόταν η 6η δόση (το 82% της οποίας προορίζεται κατ΄ ευθείαν για την αποπληρωμή τoυ χρέους), θα χανόταν το ευρώ (μαζί με όλα τα βελόνια της Βενετιάς) κι η Ελλάδα θα γινόταν κάτι ανάμεσα σε Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, παράγκα του Ναστραδίν Χότζα, Σπιναλόγκα και Πομπηία. Από το ασκέρι των εγχώριων κλόουν του σύγχρονου τσιρκο- μπουρδ- ΕΕ- λου, ουδείς απάντησε σε ένα απλό ερώτημα, το οποίο μάλιστα δεν αμφισβητούσε καν την πεμπτουσία των καθεστωτικών «φοβιών»: γιατί άραγε θα ήταν καταστροφική η διεξαγωγή εκλογών πχ σήμερα, 4 Δεκεμβρίου, δηλαδή εντός του ορίου της ... δεδηλωμένης υπομονής των «Μερκοζί», αλλά και εντός του - επισήμως αναγνωρισθέντος- ορίου ταμειακής επάρκειας του ελληνικού Δημοσίου; Αντί απάντησης, σιγή ιχθύων.

Δεν χρειάζεται φυσικά κόπος για να αλιεύσει κανείς αποδείξεις της βαθύτατης, κυνικής αντιδημοκρατικότητας που διέπει την ΕΕ. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Ότι οι «θεσμικοί άρχοντες» των οργάνων της απαρτίζουν ένα χρυσοπληρωμένο κηφηναριό, που κανείς ποτέ δεν εξέλεξε; Ότι από το 1992 οι λαοί που απέρριπταν συνθήκες της ΕΕ σε δημοψηφίσματα εξαναγκάζονταν να ... ξαναψηφίσουν, εν μέσω απειλών κι αφορισμών; Ότι το 2005 ματαιώθηκαν τα προγραμματισμένα σε έξι χώρες δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα, επειδή το «Όχι» επικράτησε σε Γαλλία και Ολλανδία;

Στην περίοδο της κρίσης, βεβαίως, ο ευρω- αυταρχισμός γίνεται αχαλίνωτος. Αποτέλεσμα: περιέρχονται σε κρίση ακόμη και οι ... έννοιες. Στο Βέλγιο μια υπηρεσιακή κυβέρνηση έκανε κουμάντο επί 17 μήνες (!), αλλά αυτός ο ... κοινοβουλευτικός «γύψος» διαφημίστηκε ως παράδειγμα «πολιτικής ωριμότητας»!

Για αυτό σας λέμε: να οριστεί η 4η Δεκεμβρίου ως ημέρα των ... νεώτερων ευρωπαϊκών ηθών. Η εορτή της Αγίας Βαρβάρας διευκολύνει την παραγωγή συμβολισμών. Εδώ η συγκεκριμένη Αγία θεωρείται προστάτιδα του πυροβολικού κι ως εκ τούτου θα μπορούν να γιορτάζουν όσα «βλήματα» πιστεύουν ακόμη στη «δημοκρατική ΕΈ» που θα πλάσει την «κοινωνική Ευρώπη».

Οι δυτικές Εκκλησίες θεωρούν την Αγία Βαρβάρα προστάτιδα των οχυρώσεων, των ορυχείων και των κωδωνοποιών. Όλο αυτό το «πακέτο» μια χαρά καλύπτει την προτροπή: ε, ταμπουρωμένοι «ευρωλάγνοι», σκάψτε βαθιά κι αν βρείτε ψήγματα της χαμένης... πολύτιμης αίγλης του «ευρωπαϊσμού», κτυπήστε καμπάνες...

Έτσι κι αλλιώς, μόνο μια θεολογικού τύπου προσήλωση μπορεί να «δικαιώσει» το δόγμα ότι οι ευρωπαϊκές κοινωνίες οφείλουν να θυσιαστούν στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, του ευρώ, της βασιλείας των Τραπεζών (αυτή κι αν είναι Αγία Τριάδα). Οι «πιστοί» ελπίζουν να αγιάσουν, οι «αιρετικοί» να δικαιωθούν σε αυτήν τη ζωή. Η επιλογή φαντάζει αυτονόητη... 

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ