Η αριστερά και το εργατικό κίνημα μπροστά στην πρόκληση της ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

του Δημήτρη Δεσύλλα

Oι πολιτικές εξελίξεις που μας αφορούν ζωηρά, ως εργατικό κίνημα και Αριστερά, είναι πυκνές και ραγδαίες!

Είναι, πριν απ΄ όλα, η επιβολή του δοτού Πρωθυπουργού Παπαδήμ(ι)ου και της τριμερούς συγκυβέρνησης του Μαύρου Μνημονιακού Μετώπου νεοδεξιάς - παλαιοδεξιάς - ακροδεξιάς (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ), με πρόσχημα την 6^η δόση του δανείου και τη νέα δανειακή σύμβαση, ουσιαστικά όμως ως αστική απάντηση στον πανεργατικό - παλλαϊκό ξεσηκωμό στη διήμερη απεργία 19 - 20/10/11 και στο σύγχρονο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού και της νεολαίας στις φετεινές παρελάσεις. Είναι η υπερψήφιση του ληστρικού - φορομπηχτικού προϋπολογισμού 2012. Είναι κυρίως οι αποφάσεις της πρόσφατης (9/12) Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. για το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» (ή «Δημοσιονομική ΄Ενωση») και τη θεσμοθέτηση της Ευρωζώνης των δύο ταχυτήτων και της Ε.Ε. των τριών ταχυτήτων, υπό Γερμανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία. Είναι η επικείμενη αναθεώρηση προς το χειρότερο του «Μεσοπρόθεσμου» Προκρούστη 2012 - 2015 και τα νέα πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, που προετοιμάζονται (άρχισε ήδη η σχετική κατεργασία με τον ερχομό της Τρόϊκας). Είναι το πολύ χειρότερο - πολύ πιο άγριο Μνημόνιο Διαρκείας ως το 2020 (και βάλε), ως «αντίδωρο» της νέας δανειακής σύμβασης!

΄Ολα αυτά είναι βασικές τομές και κρίκοι της επερχόμενης νέας κανιβαλλικής αντιεργατικής επίθεσης. Κανιβαλλικής, στην κυριολεξία : Γιατί, αν σκεφτούμε ότι με όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν παρθεί ως τώρα με το 1^ο Μνημόνιο (και με τις 5 διαδοχικές αναθεωρήσεις του) το κρατικό έλλειμμα είναι ακόμα στο 10%, φανταζόμαστε πόσο αγριότερα μέτρα θα παρθούν, για να μηδενιστεί το κρατικό έλλειμμα και για να έχουμε ισοσκελισμένο κρατικό προϋπολογισμό. Με υποχρεωτική προέγκριση από την Ε.Ε. και επιβολή του, με συνταγματοποίησή του, με επιβολή αυτόματων αυστηρών κυρώσεων από τα όργανα της Ε.Ε. σε περίπτωση παραβίασής του (όπως επιβάλλει το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο»).

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. για το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» (2^ο πολύ χειρότερο Μάαστριχτ), όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την κρίση και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αντίθετα, τους οξύνουν, τους ανεβάζουν σε ανώτερο επίπεδο (προοίμιο το βρετανικό βέτο). Συγκροτούν μια αντιδραστική «τομή βάθους» στη μέχρι τώρα καπιταλιστική - ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση της Ε.Ε. Τομή, που στην πράξη φέρνει σ΄ όλη την Ευρώπη: «Κινεζοποίηση» - «Βουλγαροποίηση» μισθών και εργασιακών σχέσεων, «Γερμανοποίηση» των συντάξεων (σύνταξη στα 67 ή και αργότερα, με βάση το «προσδόκιμο θανάτου»), «Δανοποίηση» του Φ.Π.Α. (25% σε όλα τα αγαθά και υπηρεσίες), «Ιρλανδοποίηση» της φοροασυλίας του κεφαλαίου (συντελεστής φορολογίας κεφαλαίου στο 12,5% αντί 16% στην Ελλάδα - πραγματικός συντελεστής - και 32% μ.ό. στην Ε.Ε.), ραγδαία υποτίμηση - τεχνοκρατικοποίηση της πολιτικής εκπροσώπησης αλά «Ελληνικά» και «Ιταλικά» (Παπαδήμος, Μόντι)!

΄Ολα αυτά συγκρoτούν την αστική απάντηση του δυτικο-ευρωπαϊκού και ελληνικού κεφαλαίου στη βαθιά και δομική, ιστορικών διαστάσεων, διεθνή καπιταλιστική κρίση. Κρίση, που στην Ε.Ε. συνολικά έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και στις περιφερειακές χώρες - μέλη της, όπως είναι η Ελλάδα, οξύτατες μορφές, λόγω του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της Ε.Ε., της ανισομετρίας και των ανταγωνισμών (εντός και εκτός Ε.Ε.) και της ληστρικής φύσης του ευρώ, πραγματικού Καιάδα για τα λαϊκά δικαιώματα. Σήμερα στη Γερμανία 7,5 εκ. εργαζόμενοι αμείβονται με λιγότερα από 400 ευρώ/μήνα, ενώ στην Ελλάδα 60.000 ΄Ελληνες (0,5% του πληθυσμού) κατέχουν 300 δισ. ευρώ κινητή περιουσία και 740 δισ. ευρώ ακίνητη περιουσία σε 4.000 υπεράκτιες (off-shore) εταιρείες, ενώ οι καταθέσεις Ελλήνων στις ξένες Τράπεζες φτάνουν τα 600 δισ. ευρώ. Δείγμα των ταξικών ανισοτήτων που έφερε το ευρώ.

Η μετατροπή της νομισματικής και σε δημοσιονομική ενοποίηση της Ε.Ε., διαλύει και τις τελευταίες φιλο-Ε.Ε. αυταπάτες περί «μεταρρύθμισης» ή «επανίδρυσης» της Ε.Ε.! Συνδέει βαθύτερα το «έξω από το ευρώ» με το «έξω από την Ε.Ε.». Η πάλη για ανυπακοή, ρήξη και αντικαπιταλιστική αποδέσμευση της Ελλάδας και κάθε χώρας αποτελεί άμεσα όρο για την επιβίωση του λαού. Αποτελεί διεθνιστική συμβολή στη διάλυση της Ε.Ε., αλλά και δρόμο προσέγγισης της επανάστασης. Για μια άλλη, αντικαπιταλιστική διεθνοποίηση και συνεργασία των λαών, με προοπτική την εθελοντική συνένωση και συγχώνευση όλων των εθνών στην κομμουνιστική κοινωνία. Η συνολική θέση κατά της Ε.Ε., επομένως, αποτελεί «Λυδία λίθο» για κάθε αριστερή δύναμη! Ιδιαίτερα τώρα, που διευρύνεται σε Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη η λαϊκή οργή και αγανάκτηση κατά της Ε.Ε.

Στο νέο σκηνικό της ταξικής πάλης που διαμορφώνεται, στη νέα κανιβαλλική αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση που επέρχεται και στις πολιτικές εξελίξεις που επιταχύνονται, καλούμαστε να συμβάλουμε σε τρία μεγάλα ζητούμενα των εργαζομένων, της συγκυρίας, της εποχής μας!

ΠΡΩΤΟ : ΄Αμεσα και κυρίως, σε ένα μεγάλο, ενωτικό και νικηφόρο, πανεργατικό - παλλαϊκό ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της επίθεσης, της συγκυβέρνησης του μαύρου μνημονιακού μετώπου, κάθε κυβέρνησης που θα διαχειριστεί την επίθεση.

• Θεμέλια του ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ : α) Η ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος (ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κ.ά.) και β) η έμπρακτη προώθηση της ενότητας της Ε.Τ. (ενάντια στην πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό, την αποπολιτικοποίηση και τον αποσυντονισμό), το συντεχνιασμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό).
• Καρδιά και βηματοδότης του Αγωνιστικού Μετώπου, η ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ μέσα στο μαζικό λαϊκό κίνημα (ενάντια στον αδιέξοδο και καταστροφικό ενδοαριστερό εμφύλιο, που εμποδίζει σοβαρά την ανατροπή της επίθεσης και που γι΄ αυτό ακριβώς τον αναζωπυρώνουν τα αστικά κέντρα και επιτελεία).  Γι΄ αυτό, εμείς, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απευθυνόμαστε στη βάση και τις κορυφές όλων των κοινωνικών και πολιτικών ρευμάτων του αγώνα και σε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς για κοινή δράση, στο μαζικό κίνημα και στα μέτωπα της περιόδου (με όρους ισοτιμίας και σεβασμό στις απόψεις, με βάση τα κεκτημένα του κινήματος), που θα κινείται στην παρακάτω πολιτική κατεύθυνση :

• Αγώνας για να φύγει η μαύρη μνημονιακή συγκυβέρνηση, η Τρόϊκα, η εποπτεία και κάθε διαχειριστής της επίθεσης.
• Στάση πληρωμών στους δανειστές - τοκογλύφους και διαγραφή του χρέους σε αυτούς. Προστασία της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων.
• ΄Εξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ, ρήξη και αποδέσμευση από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και το ΝΑΤΟ.
• Εθνικοποίηση Τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.
• Ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ του εργατικού εισοδήματος σε βάρος των κερδών. Φορολόγηση του κεφαλαίου και της εκκλησίας. Ριζική μείωση των πολεμικών δαπανών και εξοπλισμών.
• Στήριξη, ενίσχυση και συντονισμός των Απεργιακών Επιτροπών και των Επιτροπών Αγώνα, που αναδεικνύονται μέσα από το απεργιακό κίνημα.
• Συμβολή στην ταξική αγωνιστική ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

ΔΕΥΤΕΡΟ :  Να συμβάλουμε στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, που απαιτούν οι ανάγκες της ταξικής πάλης και η εποχή μας. Δηλαδή, στο Μέτωπο της Αντικαπιταλιστικής - Επαναστατικής - Σύγχρονα Κομμουνιστικής Αριστεράς, που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί σημαντικό πρώτο βήμα του, κατάκτηση, προώθηση, πρόπλασμά του.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλει στο Μέτωπο αυτό πολύπλευρα: Με το βάθεμα του πολιτικού - προγραμματικού κεκτημένου της, με την αυτοτελή πολιτική δράση και πολιτική εξόρμησή της, με τη διεύρυνσή της (με οργανώσεις και αγωνιστές), με την ανώτερη δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία της, με τις μετωπικές πολιτικές πρωτοβουλίες της, με περιεχόμενο αντικυβερνητικό, αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικό - αντιϊμπερια-λιστικό (όπως π.χ. η Πρωτοβουλία κατά Ευρώ - Ε.Ε.).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως αποφάσισε η Πρώτη Συνδιάσκεψή της (29 - 30/10/11), θα απευθυνθεί με μετωπική λογική και θα αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, με στόχο να οικοδομηθεί μια Μετωπική Αντικαπιταλιστική Αριστερά της Ανατροπής, με βάση το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα που απαιτεί η εποχή μας. Η μετωπική αυτή κατεύθυνση είναι σε ρήξη με τις διάφορες λογικές μετώπων που σήμερα προτείνονται (πατριωτικό, αντι-νεοφιλελεύθερο, αντι-μνημονιακό κ.ά.).

ΤΡΙΤΟ : Να συμβάλουμε στο ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, στο διάλογο μπροστά στους εργαζόμενους, στην επίπονη θεωρητική προσπάθεια για την κατάκτηση και την επαναθεμελίωση του σύγχρονου επαναστατικού κομμουνιστικού προγράμματος της εποχής μας.

Ανάγκη, που υπογραμμίζεται αφενός αρνητικά. Από τη βαρβαρότητα και βιαιότητα της σημερινής επίθεσης, ακριβώς λόγω της απουσίας συγκροτημένου συνολικού «αντίπαλου δέους». «Είναι η μεγάλη εκδίκηση της έλλειψης στρατηγικής και οράματος. Είναι η ώρα, που η Αριστερά (και μαζί της το Εργατικό Κίνημα) θα πληρώσει ακριβά, αναδρομικά, με τόκο και πρόστιμο, τον εξοβελισμό της κομμουνιστικής στρατηγικής από τον ζώντα, τρέχοντα πολιτικό χρόνο», γράφουν χαρακτηριστικά, σε κοινό άρθρο τους στις 26/11, οι σύντροφοι Δέσποινα Κουτσούμπα και Παν. Μαυροειδής.

Η ανάγκη όμως αυτή προβάλλει κυρίως θετικά. Σήμερα κυοφορούνται νέες υλικές προϋποθέσεις, δημιουργούνται μεγαλύτερες δυνατότητες για ένα σχετικά μαζικό εργατικό ρεύμα σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Που θα διεκδικεί «όλο τον πλούτο» που παράγει, αξίζει και δικαιούται ο κόσμος της εργασίας, το πανανθρώπινο «βασίλειο της Ελευθερίας», τη σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία. Αντίληψη, που θεμελίωσαν οι κλασικοί του Μαρξισμού. Αντίληψη, που οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν, με την οκτωβριανή επανάσταση, την έκαναν υπόθεση του ίδιου του εργατικού κινήματος. Αντίληψη, που δεν είχε ούτε μπορεί να έχει σχέση με τα μεταλλαγμένα καθεστώτα του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, όπου κυριάρχησαν τελικά η εκμετάλλευση και η καταπίεση και που γι΄ αυτό κατέρρευσαν. Αντίληψη, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και με τη στρατηγική του λεγόμενου «δημοκρατικού σοσιαλισμού», που στην πράξη ήταν άρνηση του επαναστατικού δρόμου της Αριστεράς και της Κομμουνιστικής προοπτικής.

Η εποχή μας είναι εποχή εκρηκτικών αντιθέσεων, πρωτόγνωρων δυσκολιών αλλά και μεγάλων, νέων δυνατοτήτων, για να απελευθερωθεί και να ευτυχήσει ο εργαζόμενος άνθρωπος, να ζήσει σε αρμονία με τη φύση, με «το ανόργανο σώμα του». 

Εποχή της τέταρτης τεχνολογικής επανάστασης με τους υπολογιστές, τη γενετική και τη βιοτεχνολογία (μετά τον τροχό, τον ατμό, τον ηλεκτρισμό). Κυρίως είναι εποχή της ιστορικά πολυπληθέστερης και ποιοτικά ανώτερης εργατικής τάξης (πρώτη φορά πλειοψηφία στον παγκόσμιο πληθυσμό), όσο ποτέ άλλοτε μορφωμένης και επιστημονικο-τεχνικά καταρτισμένης, εποχή νέων δυνατοτήτων αντεπίθεσής της με στρατηγικό χαρακτήρα, εφόσον φυσικά θα τις γνωρίζει και θα τις συνειδητοποιεί!

΄Οπως τονίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την πολιτική απόφαση της 1^ης Συνδιάσκεψής της : «Σήμερα η κοινωνική επανάσταση και η εργατική εξουσία νέου τύπου, αποτελούν μεγαλύτερη δυνατότητα από ποτέ, κυρίως γιατί, το ιστορικό τους υποκείμενο, η σύγχρονη εργατική τάξη αποτελεί πλέον τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, είναι - μέσα και παρά τις αντιθέσεις της - περισσότερο κοινωνικοποιημένη, μορφωμένη και διεθνοποιημένη από κάθε άλλη εποχή. Επιπλέον, με την προλεταριοποίηση μεγάλων τμημάτων της επιστημονικής διανόησης, έχει περισσότερες δυνατότητες να συμμαχήσει, πέρα από τα κλασικά μικροαστικά στρώματα της πόλης και τη μικρομεσαία αγροτιά, και με τα νέα μισθωτά στρώματα της διανόησης, κατοχυρώνοντας την εργατική ηγεμονία».

Μπορούμε να ανατρέψουμε την επίθεση, μπορούμε να νικήσουμε!

Η αισιοδοξία μας πηγάζει και την αντλούμε, από το δίκιο των εργαζομένων, από τη βαθιά πίστη στις ιδέες μας, από τις επαναστατικές υλικές δυνατότητες της εποχής μας. Παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να ανατρέψουμε την επίθεση, όχι για να εισπράξουμε εκλογικά και εκ των υστέρων από το πέρασμά της και τα συντρίμμια της. Θέλουμε κόμμα και μέτωπο για το κίνημα και όχι κίνημα για το μέτωπο και για το κόμμα. Υποτάσσουμε τα μέσα (κόμμα, μέτωπο, κίνημα) στο σκοπό που είναι η πλήρης απελευθέρωση των εργαζομένων και όχι το σκοπό στα μέσα, ακυρώνοντας έτσι το σκοπό!

(* Ομιλία σε εκδήλωση ΑΡΑΝ, ΠΑΤΡΑ 14/12/11)

πηγή: aristeroblog.gr