Μήνυμα «Ταφόπλακας στην Παιδεία» από το Λονδίνο

του Χρήστου Κυργιάκη

Διαβάζοντας την ανταπόκριση της δημοσιογράφου Ευδοξίας Λυμπέρη από το Λονδίνο, στο www.pressinaction.gr η οποία αναφερόταν στην διάλεξη της υπουργού παιδείας κυρίας Διαμαντοπούλου στο διάσημο Πανεπιστήμιο Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών , μόνο ήσυχος δεν μπορεί να νιώθει κανείς και η μόνη αίσθηση που δεν του δημιουργείται είναι αυτή της «Αλλαγής» προς το καλύτερο στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας.

Η κυρία Διαμαντοπούλου απέφυγε να δώσει τη διάλεξή της σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο, φοβούμενη, προφανώς τις αντιδράσεις που θα συναντούσε από τους εκπαιδευτικούς που την ακολουθούν σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις της, για να εκφράσουν την αντίθεσή τους για την πολιτική που ακολουθείται στο χώρο της παιδείας. Χρησιμοποίησε η υπουργός και ένα «απτό παράδειγμα» σχετικά με το πώς θα ήθελε να γίνεται η διδασκαλία στο άμεσο μέλλον. 
Το «απτό παράδειγμα» που έδωσε η υπουργός, για τις αλλαγές στην εκπαίδευση ήταν η απαίτηση πλέον από τον καθηγητή-τρια, όχι να διδάσκει συγκεκριμένες παραγράφους από τις σελίδες αλλά η τελική γνώση του μαθητή να είναι ορισμένη, χωρίς να υπαγορεύονται στον εκπαιδευτικό οι πηγές που θα αυτός-η θα χρησιμοποιήσει». 

Μάλιστα!(;)

Δηλαδή, δεν θα υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σχολικό σύγγραμμα; Στις πηγές που θα χρησιμοποιεί ο εκπαιδευτικός δεν θα έχουν πρόσβαση και οι μαθητές; Αν έχουν, με ποιον τρόπο θα γίνεται αυτό αν δεν υπάρχει σχολικό σύγγραμμα; Είναι φανερό πως κάτι καινοτόμο (ή κενοτόμο αν προτιμάτε) έχει στο νου της η κυρία υπουργός.

Από την ανταπόκριση μαθαίνουμε επίσης ότι «στην υπουργό άρεσε η βρετανική ιδέα της δανειοδότησης των φοιτητών με το κόστος διαβίωσης τους, κατά την διάρκεια των σπουδών τους από το κράτος». 
Δηλαδή, στην υπουργό της παιδείας άρεσε πολύ η ιδέα της κατάργησης της δωρεάν εκπαίδευσης, από την πίσω πόρτα βεβαίως. Δεν της αρέσει προφανώς η ιδέα της δωρεάν σίτισης και στέγασης για όλους τους φοιτητές. Κάτι τέτοιο θεωρείται πολύ ξεπερασμένο, tres banal που λένε και στην Ευρώπη, και καθόλου «καινοτόμο». 
Τα παραπάνω θεωρούνται «καλά νέα» για την ανταποκρίτρια, «εάν βέβαια συνοδεύονται με ελαστικότητα και προσιτούς όρους αποπληρωμής τους» είναι η προϋπόθεση για να μπει λίγος χρυσός στο χάπι ώστε να καταπίνεται καλύτερα.
Κακά και τρισάθλια είναι τα νέα αυτά, ικανά από μόνα τους να προσθέσουν και άλλες αντιδράσεις καθώς και επιπλέον αμφιβολίες για το που θέλει η ηγεσία του υπουργείου να οδηγήσει την παιδεία.
Ουσιαστικά θα ζητήσουν από τους ίδιους τους φοιτητές να χρηματοδοτήσουν την δωρεάν, συνταγματικά κατοχυρωμένη, τριτοβάθμια εκπαίδευση. Επιχειρούν να ιδιωτικοποιήσουν έτσι τα δημόσια πανεπιστήμια και παράλληλα να ωθήσουν τον κόσμο προς τα ιδιωτικά παραμάγαζα της εκπαίδευσης αφού η πρόσβασή τους σε αυτά δεν θα απαιτεί προσπάθεια (εξετάσεις) ούτε και περιττά έξοδα στο λύκειο.
Μαθαίνουμε επίσης στην αναλυτική ανταπόκριση ότι η κυρία Διαμαντοπούλου: «πήρε ιδέες και από τον OFSTED. Έναν βρετανικό οργανισμό που επιθεωρεί και αξιολογεί τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα αλλά προβλέπεται από το νέο νομοσχέδιο. Για τον τρόπο που λειτουργεί ο OFSTED εξήγησε στην υπουργό ο Βρετανός ομόλογος της John Hayes τον οποίο συνάντησε την Πέμπτη. Μία από τις δράσεις του βρετανικού οργανισμού προβλέπει απροειδοποίητες εφόδους όταν υπάρχει σειρά παραπόνων σε ένα πχ δημοτικό σχολείο και επιθεωρητές εξετάζουν την πηγή των προβλημάτων». « Λέτε να πιάσει;» αναρωτιέται η ανταποκρίτρια. 
Άραγε, αυτοί οι μπάτσοι-επιθεωρητές θα επεμβαίνουν και όταν υπάρχουν κενά εκπαιδευτικών ή όταν λείπουν τα βιβλία; Θα επεμβαίνουν και όταν σε μία αίθουσα στοιβάζονται 30 μαθητές ή όταν η δεύτερη ξένη γλώσσα αρχίζει τον Δεκέμβριο ή μήπως θα επεμβαίνει όταν οι μαθητές κάνουν πληροφορική χωρίς υπολογιστές; Αν όχι, τότε θα επεμβαίνουν σίγουρα όταν τα μαθήματα επιλογής σε κάθε σχολείο, παύουν να είναι επιλογής και μετατρέπονται σε ένα υποχρεωτικό λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. 
Τα «παράπονα» από ποιους πρέπει να προέρχονται για να προκαλούν την επέμβαση των μπάτσων-επιθεωρητών και πόσο έντονα πρέπει να είναι; Επιστροφή στο μεσαίωνα! Το θετικό είναι πως οι εκπαιδευτικοί θα ασκούν το λειτούργημά τους χωρίς να φορούν χειροπέδες στα χέρια.
Το μόνο που θα υπάρχει θα είναι μια μικρή αλυσίδα που θα φοριέται στο δεξί πόδι, σαν κόσμημα.
Θα λάβει υπόψιν της η υπουργός την αντίθετη άποψη των εκπαιδευτικών ή θα χρησιμοποιήσει πυγμή και αποφασιστικότητα στηριζόμενη στην συκοφάντηση και στην διαστρέβλωση από τα ΜΜΕ;
Θα χρησιμοποιήσει το τελευταίο, κατά Ρέππα, ευφυολόγημα , πως οι βουλευτές είναι αυτοί που νομοθετούν και κανένας άλλος;
Μα, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ενώ θα έπρεπε, έμμεσα , να νομοθετούν οι πολίτες, τελικά νομοθετούν οι βουλευτές χωρίς να συμμερίζονται τη γνώμη των πολιτών, στην οποία γνώμη όμως, προσκυνούσαν πριν τις εκλογές.

Δημιουργείται, τελικά το ίδιο ερώτημα και σε μένα όπως και στην δημοσιογράφο που κάλυψε τη διάλεξη της υπουργού.

Λέτε να πιάσει;

πηγή: www.alfavita.gr