Ελλάδα, αποθήκη ψυχών με το Δουβλίνο ΙΙ

του Γιώργου Λαουτάρη

Περίεργες συμπτώσεις κάνει η ιστορία. Το Δουβλίνο γύρω στο 1000 μ.Χ. αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα σκλαβοπάζαρα του τότε γνωστού κόσμου, υπό το άγρυπνο βλέμμα των Βίκινγκς. Μία χιλιετία αργότερα, έμελλε να γίνει η πόλη που θα σφραγίσει τη μοίρα των σύγχρονων «σκλάβων», των μεταναστών από τις σπαρασσόμενες χώρες του πλανήτη.

Η συμφωνία που υπογράφτηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2003 από τους ηγέτες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών το σημερινό πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και υπουργό Δημόσιας Τάξης τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και έμεινε γνωστή ως «Δουβλίνο ΙΙ» προβλέπει την επαναπροώθηση των μεταναστών που αιτούνται άσυλο, στη χώρα από την οποία εισήλθαν στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρακτικά, αυτό υποδείκνυε την Ελλάδα ως την κατ’ εξοχήν χώρα επαναπροώθησης. Η σύγχρονη βαρβαρότητα ως προς τις συνθήκες μεταχείρισης των προσφύγων και των μεταναστών έχει λοιπόν πολιτική γενέτειρα το Δουβλίνο και φυσικό αυτουργό την Ελλάδα.

Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψαν την κατάπτυστη συνθήκη
(φωτογραφία από το Φεβρουάριο 2003, Έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, υπό την προεδρία της Ελλάδας)

Συνέπεια της συμφωνίας αυτής είναι κρατούνται «όμηροι» στη χώρα μας χιλιάδες άνθρωποι, που δεν έχουν προορισμό την Ελλάδα όμως παραμένουν εδώ εγκλωβισμένοι. Η υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης στο «Δουβλίνο ΙΙ» αφαίρεσε τη δυνατότητα να επιτρέψει η χώρα μας τη μετάβαση των ανθρώπων αυτών στους πραγματικούς τους προορισμούς.
Ξεπέρασε όμως τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας η πολιτική απόφαση των ευρωπαίων ηγετών να απωθήσουν το πρόβλημα της μετανάστευσης στα «σύνορα» της ΕΕ, μακριά από τις πλούσιες χώρες του Βορρά. Μια αντιδραστική νομοθεσία ήρθε να εφαρμοστεί σ’ ένα βάρβαρο κράτος και το αποτέλεσμα πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί, όπως η σκόνη κάτω από το χαλί. Στις 21 Ιανουαρίου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε τη χώρα μας και το Βέλγιο, ύστερα από προσφυγή που έκανε Αφγανός πολίτης. Η χώρα μας καταδικάστηκε για τις συνθήκες υποδοχής και κράτησης, που δεν πληρούσαν τις ελάχιστες προϋποθέσεις αξιοπρεπούς μεταχείρισης. Το δε Βέλγιο καταδικάστηκε επειδή οι συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα ήταν από καιρό γνωστές και παρόλ’ αυτά, οι αρχές της χώρας προχώρησαν στην επαναπροώθηση του Αφγανού, βάσει του κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ». Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο δικαστήριο έβγαλε «παράνομη» τη συμφωνία!

Και δεν ήταν μόνο αυτή η απόφαση. Τον Σεπτέμβριο του 2010 η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες χαρακτήρισε την κατάσταση όσων αιτούνται άσυλο στην Ελλάδα «ανθρωπιστική κρίση» και έκανε έκκληση στην ΕΕ να «παγώσει» το «Δουβλίο ΙΙ» μέχρι να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις υποχρεώσεις της. Και η οργάνωση Human Rights Watch για το ίδιο θέμα αποφάνθηκε ότι «η Ελλάδα είναι σοβαρά υπερφορτωμένη κατά άδικο τρόπο». Άλλωστε, την απόφαση αυτή, να αναστείλει δηλαδή τις επιστροφές των προσφύγων στην Ελλάδα, πήρε τον ίδιο μήνα η Μεγάλη Βρετανία. Υπέρ της αναθεώρησης της συνθήκης αυτής έχει ταχθεί με το προεκλογικό του πρόγραμμα και ο σημερινός Δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης. «Κάνει την Ελλάδα ένα αποθετήριο της παράνομης μετανάστευσης», είπε τον Οκτώβριο του 2010. Κι όμως, η κυβέρνηση προτιμά να ορθώνει τείχη, παρά να αποσύρει αυτή την επαίσχυντη υπογραφή.

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ