ΕΕ: Εφιάλτης, η δεύτερη φάση της κρίσης

Μετά τις αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν στην Ελλάδα και την Γαλλία το 2010, με την είσοδο του καινούργιου χρόνου ήρθε η σειρά των ισπανών εργαζομένων να αποχαιρετίσουν το δικαίωμα στην σύνταξη. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, αφού εξασφάλισε την στήριξη του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (καθώς δεν έχει την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία) και την συναίνεση των δύο σημαντικότερων συνδικάτων (UGT και CCOO) πέρασε προχθές το βράδυ από το υπουργικό συμβούλιο τον αντι-ασφαλιστικό νόμο που αυξάνει τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια.

Ξεχωριστή σημασία έχει πως η χρηματοοικονομική κατάσταση του ισπανικού ασφαλιστικού συστήματος είναι πραγματικά αξιοζήλευτη καθώς πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που θα εμφάνιζε έλλειμμα! Τα χρόνια πλεονάσματα οφείλονται στο ότι τα όρια ηλικίας είναι ήδη υψηλά, με αποτέλεσμα οι εισροές να είναι μεγάλες και τα έξοδα για συντάξεις μικρά. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση του Θαπατέρο δεν πτοήθηκε. Εκβίασε τα συνδικάτα να δεχτούν την συμφωνία (δίνοντάς τους για αντάλλαγμα ορισμένες εξαιρέσεις από την αύξηση των ορίων ηλικίας και μεταβατικές διατάξεις) απειλώντας μάλιστα, σε μια επίδειξη αυταρχισμού, ότι διαφορετικά θα επιβάλει την μεταρρύθμιση με προεδρικό διάταγμα. Δεν έλειψαν δε και οι συνήθεις κινδυνολογίες. Οι γνωστές δηλαδή προβολές στο χρόνο που στερούνται κάθε σοβαρότητας: ότι οι Ισπανοί άνω των 64 ετών θα διπλασιαστούν σε 40 χρόνια, το κονδύλι των συντάξεων από 9% των δημοσίων δαπανών το 2010 θα φθάσει 14% το 2050 και άλλα τέτοια…

Οι μόνοι που δεν πίστεψαν τις κινδυνολογίες της κυβέρνησης ήταν οι ισπανοί εργαζόμενοι, οι οποίοι παρά τη συναίνεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας βγήκαν στους δρόμους! Όπως ανέφερε η κεντροδεξιά εφημερίδα Ελ Μούντο από την Πέμπτη κιόλας, μια μέρα δηλαδή πριν περάσει το νομοσχέδιο από το υπουργικό, οκτώ αστυνομικοί και πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν σε εκτεταμένα επεισόδια που σημειώθηκαν στην κεντρική περιοχή της Μαδρίτης, Πουέρτα δελ Σολ. Συγκρούσεις με την αστυνομία και συλλήψεις εργαζομένων έγιναν και στην πρωτεύουσα της Πατρίδας των Βάσκων, το Μπιλμπάο, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στα μέτρα που οργανώθηκε κι εκεί την Πέμπτη. Μένει να δούμε αν η Ισπανία θα είναι ο πρώτος σταθμός που θα φθάσει η φλόγα της Βόρειας Αφρικής πριν περάσει στην υπόλοιπη Ευρώπη…

Ακόμη κι αν υλοποιηθούν οι οπισθοδρομικές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, μετά τις μεγάλες μειώσεις των κοινωνικών δαπανών το 2010, δεν θα σημάνουν το τέλος των αντιλαϊκών τομών στην Ισπανία, καθώς είναι θέμα χρόνου μια ριζική ανατροπή του ρυθμιστικού πλαισίου στην αγορά εργασίας. Υπολογίζεται ότι μέχρι τα μέσα Μαρτίου τα συνδικάτα θα έχουν δώσει την έγκρισή τους για μια αναθεώρηση του πλαισίου συλλογικών διαπραγματεύσεων, στην κατεύθυνση χαλάρωσης των κανόνων που υπάρχουν και ενίσχυσης των εργοστασιακών συμβάσεων. Ως επιχείρημα για την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων επικαλούνται την ανεργία που βρίσκεται στο 20%, σε διπλάσια δηλαδή επίπεδα από την μέση ευρωπαϊκή. Όσο για το γεγονός ότι έφθασε σε αυτό το σημείο λόγω της πλήρους απορύθμισης που έχει επιβληθεί στην πράξη, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά…

Τα μέτρα που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση του Θαπατέρο είναι πανομοιότυπα με τα μέτρα που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ και με περισσότερη ένταση στην περιφέρεια της ευρωζώνης, κατά διαταγή της Γερμανίας, η οποία από πέρυσι ενσωμάτωσε στο σύνταγμά της άρθρο που απαγορεύει το έλλειμμα να υπερβαίνει το 0,35% του ΑΕΠ. Περιλαμβάνουν ειδικότερα τη συνταγματική κατοχύρωση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, την αποσύνδεση του πληθωρισμού από τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κ.α. Συγκροτούν δε την δεύτερη φάση της οικονομικής κρίσης, σύμφωνα με ανάλυση της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ, που δημοσιεύεται στο σημερινό της φύλλο. Αν η πρώτη φάση της κρίσης σημαδεύτηκε από τις επονομαζόμενες επιχειρήσεις διάσωσης, κατά την ίδια εφημερίδα, η δεύτερη φάση «θα μετατρέψει την ευρωζώνη σε αντίγραφο της Γερμανίας. Αυτό τουλάχιστον είναι που θέλουν οι Γερμανοί και το δράμα αυτού του χειμώνα και της άνοιξης θα αφορά το πόσο θα πάρουν απ’ αυτό που θέλουν (η Γερμανία έχει θέσει ως όρο τη Δεύτερη Φάση για να μπει ένα τέρμα στην Πρώτη Φάση)».

Εφιάλτης είναι επομένως το μέλλον που μας σχεδιάζουν εκτός κι αν η δεύτερη φάση της κρίσης δεν σημαδευτεί από τον εκ-γερμανισμό μας αλλά από μια πρόωρη άνοιξη των λαών, ίδια με αυτή που συνεπαίρνει τη νότια πλευρά της Μεσογείου…

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ