Βαθιά αντιπαιδαγωγική και ταξική η πολιτική των συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολείων

Η επιλογή της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας για συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Για αυτό δεν είναι ώρα για «εθνική συναίνεση» αλλά σύγκρουση με κινητοποιήσεις και απεργίες μέχρι την απόσυρση αυτών των αντιεκπαιδευτικών μέτρων διάλυσης της δημόσιας παιδείας. Ας παγώσει η πληρωμή του χρέους και των τόκων των τραπεζιτών, ώστε να βρεθούν τα λεφτά για να λειτουργήσει η εκπαίδευση, αντί να μπει στο κρεβάτι του Προκρούστη για χάρη του Καλλικράτη.Με συνοπτικές διαδικασίες προσπαθεί να εξαφανίσει από το νέο Καλλικρατικό χάρτη της εκπαίδευσης δεκάδες σχολεία, τόσο στην επαρχία, όσο και στα αστικά κέντρα. Συνένοχοι στο παιχνίδι οι νέοι δήμοι, που συναινούν όχι μόνο πολιτικά αλλά επιδιώκοντας και λιγότερες λειτουργικές δαπάνες στα σχολεία της περιφέρειας τους.

Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις συνοδεύονται από μια μεγάλη τομή τόσο στη διοικητική δομή της εκπαίδευσης όσο και στο περιεχόμενο και τη διάταξη του σχολείου, ώστε να μπορεί να προωθηθεί το σχολείο της αγοράς.

Το σχολείο που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό θέλουν να γίνει μια μακρινή ανάμνηση. Τη θέση του να πάρει το σχολείο που αναζητά και εξασφαλίζει το ίδιο τη χρηματοδότησή του, είτε από τους γονείς είτε από τους χορηγούς είτε και από τους δύο. Το σχολείο της γειτονιάς όπου σ’ αυτό πήγαιναν οι μαθητές των περιοχών που βρίσκονταν στα όρια του, θέλουν να απαλειφθεί. Στη θέση του, τα σχολεία της «αριστείας» με παιδιά επιλεγμένα από παντού και τα σχολεία – κέντρα υποδοχής παιδιών, που περισσεύουν από άλλα σχολεία. Το σχολείο των προγραμμάτων και του ΕΣΠΑ και όχι της ολόπλευρης μόρφωσης ισότιμα όλων των παιδιών.Τα όρια των σχολείων θέλουν να γίνουν πιο «ευρύχωρα». Να είναι εύκολες και νόμιμες οι μετακινήσεις του μαθητικού πληθυσμού από το ένα σχολείο στο άλλο, ώστε να μεγαλώνει ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα, να γίνεται η εκπαίδευση ακόμα πιο ταξική. Άλλωστε, δεν είναι μακριά από τις κυβερνητικές προθέσεις το κουπόνι του μαθητή, όπου το σχολείο θα χρηματοδοτείται ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών που θα έχει και ο μαθητής θα μπορεί να «διαλέγει» το σχολείο του.  Στόχος των συγχωνεύσεων – καταργήσεων είναι λιγότερα σχολεία, λιγότερα «έξοδα» (δηλαδή δαπάνες), μεγαλύτερα τμήματα μαθητών - περισσότερα μαθησιακά ελλείμματα, εξαφανισμένοι αντισταθμιστικοί – υποστηρικτικοί θεσμοί, λιγότεροι εκπαιδευτικοί, εκπαιδευτικοί σε διαρκή ομηρία και περιπλάνηση, αφού θα μειωθούν δραστικά οι οργανικές θέσεις.

Ταυτόχρονα, το υπουργείο Παιδείας θέλει να εντάξει τα «νέα» σχολεία στα λεγόμενα σχολεία αναμορφωμένου προγράμματος, τα περίφημα 800 στην Πρωτοβάθμια, ένας από τους πολλούς τύπους σχολείων που στηρίζεται στο ΕΣΠΑ, δηλαδή στα έργα συγχρηματοδότησης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για σχολεία των προγραμμάτων, της εντατικοποίησης των μαθητών (τα παιδιά στα 800 αυτά δημοτικά παρακολουθούν τις περισσότερες ώρες μάθημα στον κόσμο!).

Όλα αυτά συνδυάζονται με το τι προβλέπει το διαβόητο μνημόνιο κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, που απαιτεί λιγότερες δαπάνες για την εκπαίδευση, μηδενικούς διορισμούς εκπαιδευτικών, αύξηση των ωρών εργασίας τους.

Το νέο ταξικό σχολείο της αγοράς, το σχολείο των ταξικών φραγμών, το σχολείο του μνημονίου μπορεί και πρέπει να ανατραπεί μέσα από τους αγώνες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των εργαζομένων.