Πολιτικό ξεβράκωμα Χρυσοχοΐδη

του Άρη Θαλασσινού

Ταφόπλακα για τις υπερφίαλες πολιτικές φιλοδοξίες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη αποτελούν οι βαρύτατες αποκαλύψεις του WikiLeaks γύρω από τρεις συναντήσεις του τέως υπουργού Δημόσιας Τάξης (ή μάλλον… Προστασίας του Πολίτη, όπως μετονομάστηκε στην Οργουελιανή «Νέα Γλώσσα» των κυβερνώντων) με τον τότε Αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, στα τέλη του 2009 και τις αρχές του 2010. Η γλοιώδης δουλικότητα του Βοναπαρτίσκου, που συμπεριφέρεται σαν πρόθυμος για όλα βοηθός σερίφη απέναντι στους εκπροσώπους της υπερδύναμης, εκθέτει καίρια όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τον ιδίου φυράματος πρωθυπουργό του και ολόκληρη την κυβέρνηση, της οποίας ο Χρυσοχοΐδης, μαζί με τον Πάγκαλο και τον Παπακωνσταντίνου, αποτελούν τους πιο χαρακτηριστικούς εκφραστές.

Ελάχιστοι θα λυπηθούν για την καθόλα προβλέψιμη κατάληξη αυτής της μιντιακής φούσκας. Όσοι πέρασαν από τα ανήσυχα αμφιθέατρα της μεταπολίτευσης ξέρουν ότι ο εξ Ημαθίας ορμώμενος φοιτητής της Νομικής Θεσσαλονίκης ήταν ένας άσημος ΠΑΣΠίτης, όταν ο Λαλιώτης ήταν το «θείο βρέφος» και ο Τζουμάκας, ο Παπουτσής και ο Μαγκριώτης εκπροσωπούσαν το Κίνημα στην ΕΦΕΕ. Το όνομά του άρχισε να ακούγεται μόνο το 1994, όταν πρωτομπήκε στην κυβέρνηση σαν υφυπουργός Εμπορίου. Εκτοξεύθηκε απότομα στην πρώτη γραμμή από ένα τυχαίο γεγονός, τη βόμβα που έσκασε στα χέρια του Σάββα Ξηρού κι έγινε αφορμή για να του σερβίρουν στο πιάτο Άγγλοι και Αμερικανοί την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη. Το προφίλ του Έλληνα «επιθεωρητή Κάλαχαν» είχε κιόλας φτιαχτεί από τα μίντια- μάλιστα το «σοβαρό» ΒΗΜΑ ανήγγειλε στους αναγνώστες του ότι ο Όλιβερ Στόουν θα γύριζε ταινία με βασικό ήρωα τον Χρυσοχοΐδη, σε στιλ Έλιοτ Νες (τον αδιάφθορο επιθεωρητή που έχωσε στη φυλακή τον Αλ Καπόνε) τον οποίο θα ενσάρκωνε είτε ο Τζορτζ Κλούνεϊ, είτε ο Νίκολας Γκέιτζ! Ακόμα περιμένουμε την ταινία που θα σπάσει τα ταμεία.

Αχόρταγος, ο «είναι- πολύ- σκληρός- για- να- πεθάνει», που άρχισε να ποζάρει με τις σόλες των παπουτσιών του πάνω στο τραπέζι, στραμμένες προς τη μούρη μας κατά την ευγενή αμερικανική συνήθεια, βάλθηκε να εξαρθρώσει και δεύτερη τρομοκρατική οργάνωση, τον ΕΛΑ. Τι κι αν η πολύκροτη δίκη αθώωσε τους κατηγορύμενους, αφήνοντας πίσω της τσακισμένες ζωές; Ο ήρωάς μας είχε κάνει το καθήκον του. Η ώρα της ανταμοιβής ήρθε το καλοκαίρι του 2003, όταν ο πρωθυπουργός του «ευχαριστώ- τις- Ηνωμένες- Πολιτείες- της- Αμερικής», Κώστας Σημίτης, υπακούοντας στην his masters’ voice, καθαίρεσε τον Λαλιώτη από γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, τιμωρώντας τον για την συμμετοχή του Κινήματος στα αντιαμερικανικά συλλαλητήρια για τον πόλεμο στο Ιράκ, και έβαλε στη θέση του τον Μίκι Κραϊσοκοίντις. Δεν πρόλαβε να πάρει από τον Σημίτη το δακτυλίδι της διαδοχής ο Τζορτζ (όχι ο Κλούνεϊ, ο Παπάντριου), κι ο Μίκι, σαν έτοιμος από καιρό, πρότεινε να μεταλλαχθεί το ΠΑΣΟΚ σε Δημοκρατικό Κόμμα, κατά τα πρότυπα της μητέρας- πατρίδας.

Τα μίντια ήταν ιδιαίτερα επιεική απέναντι σε όλα τα στραβοπατήματα του πουλέν τους. Κι όταν έφτασε σε τέτοιο σημείο τρομολαγνικής υστερίας, επί Νέας Δημοκρατίας, που να χαρακτηρίσει την Αθήνα «Καμπούλ». Κι όταν, έχοντας επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση κι ο Χρυσοχοΐδης στην Κατεχάκη, έφερε σαν νομικό σύμβουλο στο υπουργείο του τον γιο του Γιάννη Διώτη (εισαγγελέα της υπόθεσης 17 Νοέμβρη), παρότι δεν είχε καν πτυχίο Νομικής, αντίθετα χρωστούσε ακόμη… 12 μαθήματα! Κι όταν οι ΜΑΤατζήδες ψέκασαν με χημικά στο πρόσωπο τον Μανώλη Γλέζο έξω από τη Βουλή, διακινδυνεύοντας τα χειρότερα. Κι όταν ο άνθρωπος που έχτισε όλη του την πολιτική καριέρα πάνω στο μοτίβο «ο Εξολοθρευτής της τρομοκρατίας» έγινε περίγελως των τρομοκρατών, που δολοφόνησαν τον υπασπιστή του μέσα στο ίδιο το υπουργείο, λίγα μέτρα από τον ίδιο τον Χρυσοχοΐδη. Αφού την έβγαλε καθαρή από όλες αυτές τις κακοτοπιές, φρόντισε να φύγει από αυτό το υπουργείο που μύριζε μπαρούτι μετά το μνημόνιο, αφήνοντας τον Παπουτσή να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να ρισκάρει να βάψει τα χέρια του με πολύ αίμα διαδηλωτών, οδηγώντας την πολιτική του καριέρα σε ναυάγιο τύπου Σάμινα.

Όλα ήταν υπό έλεγχο για τον Υπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, μέχρι που ενέσκηψαν ο… Τζούλιαν Ασάνζ και το WikiLeaks! Τα αδιάκριτα τηλεγραφήματα κυριολεκτικά καίνε τον Χρυσοχοΐδη. Θα πρέπει να ανατρέξουμε στα χρόνια της χούντας και του Πιουριφόι για να βρούμε Έλληνα υπουργό Εσωτερικών τόσο εξωνημένο στους Αμερικανούς, που να καθυβρίζει μόνος του, στα ξένα αφεντικά του την ΕΥΠ, τον σκληρό πυρήνα του σκληρού πυρήνα του ελληνικού κράτους. Σαν τον ιδανικό μπάτλερ, που μαντεύει τη θέληση του κυρίου του και εκτελεί τις εντολές πριν καν του δοθούν, έσπευσε να ανακαλύψει δεσμούς μεταξύ της ελληνικής τρομοκρατίας και του… Ιράν! (Φυσικά, πρόκειται για τερατολογίες, που έχουν παρά ένα μόνο νόημα, να διαμηνύσουν στους Αμερικανούς: «Αν θέλετε να στήσετε καμιά τέτοια ιστορία για την Τεχεράνη, εγώ είμαι εδώ, κάτι θα βρούμε»!). Ενώ την ίδια ώρα στοχοποιούσε όλη την ριζοσπαστική Αριστερά, δίνοντας στον Αμερικανό πρέσβη την ιδέα που αυτός ήδη είχε στο μυαλό του, ότι η «άκρα Αριστερά» είναι ο «προθάλαμος της τρομοκρατίας».

Μετά από όλα αυτά, αποτελεί μέγα πολιτικό σκάνδαλο το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει απολύσει ακόμη τον διάτρητο υπουργό του. Αλλά εδώ δεν τολμάει να διώξει τον Μεγάλο Τραγουδιστή, θα τολμήσει να το κάνει με τον Χρυσοχοΐδη; Μαζί θα προχωρήσουμε, μέχρι το τέλος. Alone we stand, together we fall apart! 

πηγή: Αριστερό Βήμα