του Τάσου Κατιντσάρου
Η συγκρότηση και παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει διαμορφώσει μια νέα
κατάσταση στην αντικαπιταλιστική Αριστερά και στην Αριστερά γενικότερα,
παρά τις σοβαρές αντιφάσεις στη φυσιογνωμία και πρακτική της. Η πολιτική
τομή των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου έβγαλε
στην επιφάνεια την τάση μαζικής συγκρότησης της αντικαπιταλιστικής
Αριστεράς και του μετώπου της. Έχουμε περάσει πλέον σε νέα πολιτική φάση
στην Αριστερά. Οι απαιτήσεις, τα ερωτήματα ευρύτερων τμημάτων αγωνιστών
των κινημάτων, του αριστερού και αντικαπιταλιστικού δυναμικού, μας
καλούν και μας προκαλούν να φανούμε αντάξιοι των ιστορικών πλέον
προκλήσεων…» (Απ’ την απόφαση της πρόσφατης Συνδιάσκεψης Αθήνας του
ΝΑΡ).
Αναμφισβήτητα, έχουμε μπει σε μια νέα εποχή, που σφραγίζεται απ’ την
ιστορικών διαστάσεων κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Κρίση, για την
οποία, ως ΝΑΡ, ολοκληρώνουμε σήμερα, με το πρώτο πανελλαδικό σώμα για
το 3ο Συνέδριο, την πρώτη φάση των συνολικών και συλλογικών επεξεργασιών
και αποφάσεών μας.
Για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση έχουμε πει και έχουμε γράψει
πάρα πολλά. Συνεχίζει να χαρακτηρίζεται από αμπώτιδες και πλημμυρίδες,
αλλά όλα δείχνουν πως βαδίζουμε με μαθηματική βεβαιότητα προς μια μεγάλη
κοινωνική έκρηξη (ή σειρά εκρήξεων), που θα θέσει συμπυκνωμένα το
κοινωνικό και το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Απ’ αυτή τη σκοπιά, έχουμε
πολλά να διδαχτούμε απ’ όλες τις εκρήξεις και πληβειακές εξεγέρσεις που
συντελούνται και θα συντελεστούν σε άλλες χώρες. Η γνώμη μας είναι,
όπως και εκεί, το πρόβλημα στην Ελλάδα θα συμπυκνωθεί στο ζητούμενο μιας
«νέας μεταπολίτευσης». Εκεί οδηγούν τόσο οι κοινωνικές σχέσεις όσο και η
αδυναμία του πολιτικού συστήματος να «ξεμπουκώσει» και να αναπαραχθεί
με τους προηγούμενους τρόπους. Απ’ αυτή την άποψη, αποκτά δραματική
επικαιρότητα η διαπλοκή του κοινωνικού με το πολιτικό ζήτημα.
Ο τρόπος όμως που κάνουμε πολιτική τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά και
παλιότερα, κινδυνεύει να γίνει βρόγχος στο λαιμό της επαναστατικής
αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, αν δεν αντιληφθούμε γρήγορα την αλλαγή του
πεδίου της πραγματικότητας και δεν εναρμονιστούμε με τις σύγχρονες
απαιτήσεις του κινήματος και των αναγκών των αγωνιστών. Η εκλογική
εκτίναξη των αυτοδιοικητικών εκλογών κινδυνεύει να χαθεί στη μόνιμη
αδυναμία να εκπονήσουμε και να οργανώσουμε ένα μεσοπρόθεσμο τουλάχιστον
πολιτικό σχέδιο και να επιδιώξουμε ένα σημαντικό άλμα στην επαναστατική
Αριστερά.
Αφετηριακά λέμε, λοιπόν, ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επιδράσουμε
σημαντικά στο κίνημα και στον κόσμο συνολικά και να χαράξουμε μια
πορεία προς τη νέα ελπίδα των καταπιεσμένων: Αυτός δεν είναι άλλος από
την πολιτική συμπύκνωση που μπορούμε να επιχειρήσουμε, από την άμεση
δηλαδή οργάνωση και στράτευση όλου του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς το
στρατηγικό στόχο του μετώπου - πόλου της επαναστατικής Αριστεράς. Η
θετική απήχηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλεται στον ενωτικό - μετωπικό της
χαρακτήρα που διαμορφώθηκε με μια αντικαπιταλιστική ταυτότητα και
ανατρεπτική πολιτική γραμμή, η οποία συναντιόταν και εκπροσωπούσε
εμπειρίες, αναζητήσεις και ανάγκες ενός ευρύτερου αντικαπιταλιστικού
ρεύματος. Λειτούργησε, έτσι, ως μέτωπο ενοποίησης ρευμάτων και αγωνιστών
διαφορετικής προέλευσης στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, την
αντικαπιταλιστική Αριστερά συνολικά, και επέδρασε πολλαπλασιαστικά στη
συσπείρωση δυνάμεων, οργανωμένων και μη. Το άνοιγμα του εγχειρήματος σε
ένα ευρύτερο ανένταχτο δυναμικό της Αριστεράς μέσα από συνελευσιακές
διαδικασίες βάσης διευκόλυνε τη συμμετοχή του, ενθάρρυνε τις απαιτήσεις
για δημοκρατικού χαρακτήρα συγκρότηση και λειτουργία που αποτελεί πλέον
και το ζητούμενο της πανελλαδικής συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το αντικαπιταλιστικό ρεύμα δεν έπεσε απ’ τον ουρανό. Υπήρχε και πριν,
μόνο που ήταν σκόρπιο και διάσπαρτο, οι αγωνιστές του δεν διέθεταν
πολιτική αυτάρκεια και αυτοπεποίθηση, ενώ τώρα, μέσα από την πολύ
πετυχημένη παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο χυλός άρχισε να δένει, άρχισε να
εμφανίζει πανελλήνιο συνεκτικό ιστό και να προκαλεί από μόνος του για τη
συνέχεια. Κι αν θέλουμε να δέσει κι άλλο το ρεύμα, αν θέλουμε να
ενισχυθεί, μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Η δημιουργία οργανωμένου φορέα σε
ολόκληρο το κάδρο, που θα λύσει το γόρδιο δεσμό και θα αναβαθμίσει και
τον κόσμο και τις οργανωμένες συνιστώσες που θα σταθούν στο πλευρό του
και θα τον οδηγήσουν. Να τελειώνουμε λοιπόν με τα ημίμετρα και τις
παλινδρομήσεις. Πρωταρχικό και κύριο ζήτημα όλων μας είναι η συγκρότηση
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μαζικό μετωπικό πολιτικό φορέα με στρατηγική φυσιογνωμία
με ό,τι αυτό συνεπιφέρει στους αγωνιστές και τις συγκροτήσεις. ΑΝΤΑΡΣΥΑ
παντού, λοιπόν. Σε κάθε δήμο, γειτονιά, σε κάθε κλάδο ή χώρο, στα
σχολεία και στις σχολές. ΑΝΤΑΡΣΥΑ μαζική, των αγωνιστών της, του
προγράμματός της, της επαναστατικής γραμμής της. Χρειάζεται τόλμη, για
να φτιαχτούν τώρα τοπικές και κλαδικές ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε κάθε χώρο απ’ τους
αγωνιστές που θέλουν να δυναμώσει και να στεριώσει αυτό το ρεύμα.
Στη νέα εποχή που έχουμε μπει και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης
ιστορικού χαρακτήρα, οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης σε όλα τα επίπεδα
αυξάνονται, ποιοτικά και ποσοτικά, σε πρωτόγνωρο βαθμό. Οι αντιφάσεις
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι ανεπάρκειες όλων των συνιστωσών της, πρέπει να
συνειδητοποιηθούν - συζητηθούν συλλογικά και συντροφικά. Η υπέρβασή τους
απαιτεί μια συνολική τομή - επανεκκίνηση προγραμματική, πολιτική -
κινηματική και οργανωτική - δημοκρατική, που θα ενώσει σε ανώτερο
επίπεδο όλο το δυναμικό και θα ανοίξει νέους διαύλους επίδρασης στον
πρωτοπόρο κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς.
Βασικό κριτήριο για μια νέα κατάσταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο πρωταρχικός
ρόλος των συνελεύσεων σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο. Οι συνελεύσεις
συζητούν και αποφασίζουν για όλα τα ζητήματα, συνολικά ή μερικά, γενικά ή
τοπικά/κλαδικά, με βάση τις εισηγήσεις του κεντρικού συντονιστικού και
στα ενωτικά πολιτικά πλαίσια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η απόφαση του Κεραμεικού
έθετε το θέμα της ομοφωνίας των αποφάσεων σε ζητήματα που αφορούν τις
προγραμματικές αρχές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για τα υπόλοιπα ζητήματα που μπορούν
να προκύψουν πρέπει, κατά τη γνώμη μας, όταν δεν μπορεί να επιτευχθεί
σύνθεση ή ομοφωνία, να χρειάζονται ενισχυμένες πλειοψηφίες πλατιάς
συναίνεσης της τάξης των ¾ π.χ., ώστε να αποφεύγονται, τόσο διχαστικές
αποφάσεις, όσο και αδυναμία απόφασης λόγω βέτο μιας πλευράς. Σε αυτές
τις ψηφοφορίες κάθε μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ισότιμη αντιμετώπιση,
ανεξάρτητα αν είναι εκπρόσωπος οργάνωσης ή ανένταχτος.
Η επόμενη πανελλαδική διαδικασία πρέπει να έχει τη μορφή Πανελλαδικής
Συνδιάσκεψης με αιρετούς και ανακλητούς εκπροσώπους, που θα εκλεγούν από
τοπικές και κλαδικές επιτροπές και οι οποίες θα συζητήσουν και θα
ψηφίσουν πάνω σε κείμενο με θέσεις του τωρινού Συντονιστικού. Η
Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πρέπει να εκλέξει νέο συντονιστικό, του οποίου η
σύνθεση θα εκφράζει τις τοπικές και κλαδικές συνελεύσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
αλλά και τις οργανωμένες δυνάμεις της. Αυτό το νέο όργανο θα έχει την
ευθύνη πολιτικής λειτουργίας και εκπροσώπησης του εγχειρήματος μέχρι την
επόμενη πανελλαδική συνδιάσκεψη, θα συνεδριάζει κάθε μήνα σε
συγκεκριμένο και δημοσιοποιημένο τόπο και χρόνο και επίσης θα εκλέξει
συντονιστική γραμματεία με έδρα την Αθήνα. Τα μέλη του θα εκπροσωπούν
δημιουργικά τις αποφάσεις των συνελεύσεων των τοπικών/κλαδικών επιτροπών
και όχι μόνο τις προσωπικές ή τις απόψεις του πολιτικού τους φορέα. Όλη
η διαδικασία πρέπει να πάρει το χαρακτήρα μείζονος κοινωνικού και
πολιτικού γεγονότος για ολόκληρη την Αριστερά.
Η γνώμη μας είναι πως έχουν συγκεντρωθεί όλες οι προϋποθέσεις για ένα
μεγάλο άλμα προς τα μπρος, αρκεί να το θελήσουμε, να το πιστέψουμε, να
εμπνεύσουμε όλο το ΝΑΡ και τον ευρύτερο κόσμο, και να ρισκάρουμε για την
οικοδόμηση τώρα της άλλης Αριστεράς.
Η τακτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης κεφαλαίου -
ΕΕ-ΔΝΤ - κυβερνήσεων, με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης και έχοντας
τη στρατηγική της Αντικαπιταλιστικής Επανάστασης προς τον κομμουνισμό
της νέας εποχής στο τιμόνι, μπορεί να συμβάλει σε ένα επαρκές
προγραμματικό βάθρο γι’ αυτό το άλμα, έχοντας συνείδηση της
αναγκαιότητας διαλεκτικής σύνθεσης όλων των απόψεων, ρευμάτων και
συνιστωσών. Επειγόντως λοιπόν να πολιτικοποιηθεί η συζήτηση σε όλα τα
μέτωπα, να γίνει σαφές παντού ότι χωρίς άλλη Αριστερά δεν μπορούμε να
νικήσουμε και να βάλουμε ριζοσπαστικό χρώμα στις μελλούμενες εξελίξεις.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικές στιγμές, που αν θέλουμε να επηρεαστούν
απ’ τις κομμουνιστικές και επαναστατικές ιδέες πρέπει να πάρουμε την
απόφαση τώρα. Πάμε τώρα για ένα μαζικό φορέα, που θα συνενώσει όλη την
αντικαπιταλιστική Αριστερά και τις νέες φυσικές πρωτοπορίες που
γεννιούνται καθημερινά σ’ όλους τους χώρους. Πάμε για ΑΝΤΑΡΣΥΑ παντού,
για να φτιαχτεί τώρα άλλη Αριστερά. Δεν πρέπει να περιμένουμε να έρθουν
πρώτα τα μεγαλύτερα γε γονότα. Πρέπει να δοκιμάσουμε να βάλουμε τη
σφραγίδα μας τώρα, αν θέλουμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις…
πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου