AΝΤΑΡΣΥΑ: Νίκη στον αγώνα των εργαζόμενων στα ΜΜΕ

Στην άμεση εφαρμογή της πολιτικής που προβλέπουν ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, έχει προχωρήσει η κυβέρνηση και η εργοδοσία στο χώρο των ΜΜΕ και με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο. Στόχος όχι μόνο το εργασιακό ξεζούμισμα των εργαζομένων, αλλά και ο απόλυτος έλεγχος και χρήση των ΜΜΕ σαν ντουντούκες των τροϊκανών ενάντια στο εργατικό κίνημα και τη νεολαία, με χυδαίες συκοφαντικές επιθέσεις ενάντια σε κάθε κλάδο που αγωνίζεται. Πρώτα βιολιά σε αυτόν τον ρόλο είναι εργοδοτικά στελέχη, εργολάβοι της ενημέρωσης, πρωτεργάτες της απεργοσπασίας, παπαγαλάκια των τραπεζών, κάθε είδους επιχειρήσεων και της αστυνομίας, χρυσοκάνθαρους της δημοσιογραφίας, να πρωτοστατούν στα εμετικά κηρύγματα για επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα (φυσικά με το αζημίωτο). 

Από την αντεργατική επίθεση δεν εξαιρούνται οι χιλιάδες απλοί εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, που αυτές τις μέρες δέχονται μια ιδιαίτερα βίαιη επίθεση από την εργοδοσία, με την πλήρη κάλυψη και ενθάρρυνση της κυβέρνησης. Απολύσεις εργαζομένων, αλλά και συνδικαλιστικών εκπροσώπων, πριν λίγους μήνες στο Κέρδος, αυτές τις μέρες στις Αττικές Εκδόσεις, στην ΙΜΑΚΟ και «επιστράτευση» μπράβων για την εκπαραθύρωσή τους από τον εργασιακό χώρο, αντίστοιχη απόπειρα και στον Σκάι. Επέκταση των δελτίων παροχής, της ανασφάλιστης εργασίας κυρίως νέων εργαζομένων, βλαπτικές μεταβολές εργασιακών σχέσεων, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται στα πλαίσια της «καταπολέμησης της ανομίας», όπως προκλητικά διατυμπανίζει ο πρωθυπουργός της τρόικας και του ΔΝΤ, αλλά ενισχύονται με τα νομοθετικά τερατουργήματα της κυβέρνησής του (νόμοι για εκ περιτροπής εργασία, επιχειρησιακές συμβάσεις, παρεμβάσεις στον ΟΜΕΔ, κλπ). Περικοπές μισθών και ατομικές συμβάσεις με το πιστόλι της απόλυσης στον κρόταφο του εργαζόμενου.

Βίαιη ένταξη του ΑΠΕ και της ΕΡΤ σε καθεστώς ΔΕΚΟ για βαρύτατες περικοπές στους μισθούς. Λογοκρισία μέχρι του σημείου απόλυσης στις «ενοχλητικές» αντιμνημονιακές φωνές, απόπειρες ενεργοποίησης απεργοσπαστικών μηχανισμών με διευθυντικά στελέχη και την αυλή τους. Παρατεταμένη απληρωσιά όπως στο ALTER, σκόπιμη αποσύνθεση των δημοτικών ΜΜΕ ώστε να οδηγηθούν σε μορφές Α.Ε. και να προκύψουν μαζικές απολύσεις, βιομηχανία δικαστικών παρεμβάσεων εναντίον των απεργιών, καθυστερήσεις δεδουλευμένων, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα του τοπίου. Και όμως οι εργαζόμενοι δηλώνουν παρόντες. Το απέδειξαν με τη μαζική τους συμμετοχή στην απεργιακή διαδήλωση της 30 Νοέμβρη και τη συμμετοχή τους στις απεργίες του Δεκέμβρη (48ωρη), του Φλεβάρη και του Μάρτη (24ωρες), τις επιμέρους κινητοποιήσεις στον ΑΝΤ1, την Αυριανή, τον Σκάι, τις Αττικές Εκδόσεις, την ΙΜΑΚΟ και όπου αλλού χρειάστηκε. Αυτές οι παρουσίες, αλλά και η έξαρση της εργοδοτικής-κυβερνητικής επίθεσης, είχαν σαν αποτέλεσμα να έχει ανακοινωθεί η τετραήμερη απεργία της 7,8,9,10 Απρίλη, παρά τις κωλυσιεργίες συνδικαλιστικών δυνάμεων, όμορων με πολιτικούς φορείς που είτε εφαρμόζουν, είτε αποδέχονται σιωπηρά το μνημόνιο, είτε δεν πιστεύουν ότι αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζουμε την απόλυτη συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους που αγωνίζονται. Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει πίσω όλες τις αντεργατικές, αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις. Απαιτούμε την άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων και την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ σε όλους τους κλάδους των ΜΜΕ.

Οι σημερινοί αγώνες ενάντια στην διάλυση κάθε εργατικού δικαιώματος στα ΜΜΕ ή τα ΕΛΠΕ, στους συμβασιούχους του Δήμου Αθήνας και αλλού, η πάλη ενάντια στο κλείσιμο/συγχωνεύσεις σχολείων, νοσοκομείων κλπ, η εντεινόμενη κατακραυγή ενάντια στην κυβέρνηση και τον σάπιο πολιτικό κόσμο, πρέπει να οδηγήσουν σε ένα μεγάλο αγωνιστικό και απεργιακό κύμα για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα του «Μνημόνιου 4» και το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα του Συμφώνου για το ευρώ», να πέσει η κυβέρνηση και να ανατραπεί το σφαγείο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για να πληρώσουν την κρίση οι βιομήχανοι, οι καναλάρχες και οι τραπεζίτες που την προκάλεσαν, όχι η εργαζόμενη πλειοψηφία. Με αγώνες στα χέρια των ίδιων των εργαζόμενων, ξεπερνώντας την υπονόμευση και την υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Για να πάρουμε πίσω ότι μας πήραν και να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε. Για μια κοινωνία με τους εργαζόμενους στο τιμόνι.

Η αυτοί ή εμείς. Νίκη στον αγώνα των ΜΜΕ. Κλιμάκωση της πάλης όλων των εργαζόμενων.