Για 4 μέρες χωρίς τύπο, τηλεόραση, ραδιόφωνο

Πρωτοφανής, για τις τελευταίες δεκατίες, είναι η απόφαση των σωματείων στο χώρο των ΜΜΕ να εξαγγείλουν τετραήμερη πανελλαδική απεργία από την ερχόμενη Πέμπτη έως και την Κυριακή, διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής σύμβασης και το σταμάτημα των απολύσεων. Προφανώς δεν είναι απλή υπόθεση μια τετραήμερη απεργία στο χώρο που δραστηριοποιείται η ελίτ της ελληνικής ολιγαρχίας, καθώς τα Μέσα έχουν ολοένα και πιο αποφασιστικό ρόλο στον αστικό συνασπισμό εξουσίας. Οι «νταβατζήδες» των ΜΜΕ ήταν και είναι από τους βασικούς υποστηριχτές της πολιτικής του Μνημονίου, της άγριας επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, εφαρμόζοντας το Δόγμα του Σοκ και γκεμπελικές τακτικές παραπληροφόρησης. Εδώ και πολλούς μήνες εφαρμόζουν αυτήν την πολιτική στα «μαγαζιά» τους, με εκατοντάδες απολύσεις, μειώσεις μισθών, παραβιάσεις των συμβάσεων, ενώ έχουν πρωτοστατήσει στην εφαρμογή των πλέον αντεργατικών ρυθμίσεων, όπως ο Σκάι στις ατομικές συμβάσεις και ο Αγγελιοφόρος στη Θεσσαλονίκη στην εκ περιτροπής εργασία. Οι βαρόνοι των ΜΜΕ, οι οποίοι έσπρωξαν τον Τύπο σε ξεπεσμό, μετατρέποντάς τον σε ντουντούκα του συστήματος και περιτύλιγμα DVD και διαφημίσεων, θέλουν να ρίξουν όλο το βάρος στους εργαζόμενους. Ζητούν «αίμα», απαιτούν ονομαστική μείωση μισθών πάνω από 12% (στην πραγματικότητα αρκετά περισσότερο), αρνούνται να βάλουν από τα κέρδη των προηγούμενων ετών και τον πλούτο που έχουν σωρεύσει. Ταυτόχρονα, ξεκινούν ένα απηνή διωγμό ενάντια σε κάθε φωνή που χαλάει τη σούπα της ομοφωνίας του κόμματος του Μνημονίου και της ευρω-μοιρολατρίας, όπως ο Άρης Χατζηστεφάνου που απολύθηκε από τον Σκάι. Για να λυθούν τα χέρια τους απολύουν αγωνιστές εργαζόμενους και συνδικαλιστές, όπως τις εργασιακές εκπροσώπους στις Αττικές Εκδόσεις και την ΙΜΑΚΟ, στο Κέρδος κ.ά. 

Εάν περάσει η επίθεση των μιντιοκρατών θα χάσουν όχι μόνο οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, αλλά θα γίνει ακόμα πιο μαύρη, ακόμα πιο αντιδραστική η εικόνα των κυρίαρχων Μέσων. Το διασωματειακό των ΜΜΕ, κάτω από την πίεση ιδιαίτερα των τμημάτων εκείνων που βιώνουν σκληρή εκμετάλλευση, αποφάσισε την 4ήμερη απεργία. Μια πολύ δύσκολη μάχη, περισσότερο δε όταν δίνεται από σωματεία (όπως η ΕΣΗΕΑ) των οποίων η φυσιογνωμία σφραγίζεται από τη γραφειοκρατία και τη συναλλαγή. Το κρίσιμο ζητούμενο είναι η μαχητική συμμετοχή της βάσης.