του Διονύση Ελευθεράτου
Ιτε, παίδες Ελλήνων! Η δημοκρατία κινδυνεύει. Ενα (μεικτό) τσούρμο
από ΜΜΕ και ...ξεσηκωμένους πολιτικούς διέγνωσε την απειλή: τη
δημοκρατία τη ναρκοθετούν δέκα μούντζες και δύο πλαστικά μπουκαλάκια
νερού έξω από τη Βουλή, καθώς και οι αποδοκιμασίες σε βάρος των VIP της
Κέρκυρας που αναγκάστηκαν να λακίσουν διά θαλάσσης, υπό το ηχητικό
κατευόδιο του συνθήματος «τέτοιο ρεζιλίκι, σας παίρνει το καΐκι».
Διάφορα ρεντίκολα της «πολιτικής» και της «δημοσιογραφίας» έφθασαν στο
σημείο να παραλληλίσουν τους... σκληρά δοκιμαζόμενους-αποδοκιμαζόμενους
με τους αντιστασιακούς επί χούντας! Είδατε; Εκεί που όλοι έκαναν το
χιλιοστό (και βάλε) μνημόσυνο στη μεταπολίτευση, μας προέκυψε Σάκης
Καράγιωργας ο Πρωτόπαπας και Αλέκος Παναγούλης ο Λοβέρδος.
Ξεστομίζουν αρλούμπες για τα... τανκ οι παρωδίες «thing tank». Οι τηλεοπτικοί καραγκιόζηδες του Μνημονίου και του –πειστικού μόνο σε κύκλους στρουθοκαμήλων, αδαών ή ηλιθίων– «δεν γίνεται διαφορετικά». Ναι, οι φαιδροί που διαβάζουν κάθε βράδυ το ίδιο σκονάκι, με το στερεότυπο «διά ταύτα»: πως χρειάζεται «συναινετική τολμηρή» εμμονή στον δρόμο που έφερε στα 348 δισ. ευρώ το χρέος των 298 δισ. (τόσο ήταν στη δύση του 2010).
Ωραία, λοιπόν, ας την ολοκληρώσουμε την παράσταση: να κηρυχτεί πάραυτα «κολαστήριο» ο Εθνικός Κήπος, από τα στενά δρομάκια του οποίου βάδισαν νυχτιάτικα ορισμένοι ηρωικοί εθνοπατέρες, κινδυνεύοντας να πατήσουν περιττώματα καμίας γάτας. Στον ρυθμό του «και συ, λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς των Ωρωπό» να παιανίσει αμέσως κάποιο «και συ, υπουργέ βασανισμένε, μην πατήσεις το σκατό». Το καΐκι που... έσωσε τους VIP της Κέρκυρας να ανακηρυχθεί «εθνικό μνημείο», ισότιμο του σκάφους με το οποίο το καλοκαίρι 1974 «έπιασαν» Πόρτο Ράφτη οι (έως τότε) εξόριστοι της Γυάρου. Να μεριμνήσει ο Πετσάλνικος ώστε εφεξής να εκτίθεται κάποια μινιατούρα του καϊκιού της Κέρκυρας στη Βουλή, ή ακόμα κι ολόκληρο το σκάφος –έτσι θα γίνει και οδόφραγμα για να προστατευθούν οι εθνοπατέρες από τον όχλο. Φανταστείτε πάνω από το καΐκι της λευτεριάς μια επιγραφή του τύπου «έχει κι η Βουλή δικό της Παπανικολή». Ελλοχεύει βεβαίως ένας κίνδυνος: να νομίσει πολύς κόσμος ότι το «Παπανικολής» παραπέμπει στο γνωστό γερμένο υποβρύχιο. Αντε μετά, φτου κι από την αρχή η συζήτηση για το πώς διογκώθηκε το χρέος. Αντε, θα βγαίνουν πάλι αυτοί οι μυστήριοι διανοούμενοι-οικονομολόγοι και θα ζητούν λογιστικό έλεγχο ώστε να αναλυθεί το χρέος και να δούμε τι δεν πρέπει να πληρωθεί και τα λοιπά. Γίνεται όμως αντιστασιακή δράση χωρίς κινδύνους;
Τουλάχιστον γίναμε σοφότεροι. Μάθαμε ότι η δημοκρατία κινδυνεύει από κάτι –διότι έως τώρα ήταν άτρωτη. Τίποτε δεν την έπληττε, ούτε ίδρωνε το αυτί της: ο ΓΑΠ κερδίζει τις εκλογές με συγκεκριμένες εξαγγελίες, εφαρμόζει τα εκ διαμέτρου αντίθετα, αλλά θεωρεί ότι «έχει λαϊκή εντολή»! Καμαρώνει για την απάτη με τη φράση «δεν υπολογίζω το πολιτικό κόστος». Ο υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, ένα από τα «ντόπερμαν» του ΓΑΠ και υψηλόβαθμο στέλεχος της «ομάδας των κηπουρών» (έτσι αποκαλούν στο ΠΑΣΟΚ τους εξωκοινοβουλευτικούς «κολλητούς» του ποδηλάτη) υπενθυμίζει στους γκρινιάρηδες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι ο ΓΑΠ θα τους κόψει την πολιτική καριέρα, αν τυχόν... Αυτά κι πολλά άλλα δεν τραυμάτισαν τη Δημοκρατία-Μπανανία της τρόικας. Την τραυμάτισαν οι αποδοκιμασίες...
Σαν να λέμε, η δημοκρατία στην Αργεντινή δεν αναζωογονήθηκε όταν (2003) ο Νέστορ Κίρτσνερ είπε στο ΔΝΤ και τους δανειστές: «Ο,τι φάγατε, φάγατε, θα διαπραγματευτούμε από την αρχή και θέλετε-δεν θέλετε θα πάρετε απόφαση ότι μιλάτε με κυβέρνηση εκλεγμένη και δεσμευμένη για κάτι». Οχι, τότε η δημοκρατία... χτυπήθηκε, για δεύτερη φορά! Ποια ήταν η πρώτη; Δύο χρόνια νωρίτερα, όταν τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα τον φυγάδευσε ελικόπτερο από την ταράτσα τού –αποκλεισμένου από τεράστιο πλήθος– προεδρικού μεγάρου. Αυτή ήταν η... «αντιδημοκρατική» αρχή της σωτηρίας της κοινωνίας της Αργεντινής.
Μην ανησυχείτε, όμως: ο ηρωικός ΓΑΠ, ο πρωθυπουργός «3Α» (Αναλώσιμος, Αδίστακτος, Αβερελ) μάλλον θα αρνηθεί να φύγει με ελικόπτερο. Φανταστείτε τον να αλλάζει εν κινήσει την αλυσίδα του ποδηλάτου –πιθανόν νυχτιάτικα στον Εθνικό Κήπο.
πηγή: Eφημερίδα SportDay
Ξεστομίζουν αρλούμπες για τα... τανκ οι παρωδίες «thing tank». Οι τηλεοπτικοί καραγκιόζηδες του Μνημονίου και του –πειστικού μόνο σε κύκλους στρουθοκαμήλων, αδαών ή ηλιθίων– «δεν γίνεται διαφορετικά». Ναι, οι φαιδροί που διαβάζουν κάθε βράδυ το ίδιο σκονάκι, με το στερεότυπο «διά ταύτα»: πως χρειάζεται «συναινετική τολμηρή» εμμονή στον δρόμο που έφερε στα 348 δισ. ευρώ το χρέος των 298 δισ. (τόσο ήταν στη δύση του 2010).
Ωραία, λοιπόν, ας την ολοκληρώσουμε την παράσταση: να κηρυχτεί πάραυτα «κολαστήριο» ο Εθνικός Κήπος, από τα στενά δρομάκια του οποίου βάδισαν νυχτιάτικα ορισμένοι ηρωικοί εθνοπατέρες, κινδυνεύοντας να πατήσουν περιττώματα καμίας γάτας. Στον ρυθμό του «και συ, λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς των Ωρωπό» να παιανίσει αμέσως κάποιο «και συ, υπουργέ βασανισμένε, μην πατήσεις το σκατό». Το καΐκι που... έσωσε τους VIP της Κέρκυρας να ανακηρυχθεί «εθνικό μνημείο», ισότιμο του σκάφους με το οποίο το καλοκαίρι 1974 «έπιασαν» Πόρτο Ράφτη οι (έως τότε) εξόριστοι της Γυάρου. Να μεριμνήσει ο Πετσάλνικος ώστε εφεξής να εκτίθεται κάποια μινιατούρα του καϊκιού της Κέρκυρας στη Βουλή, ή ακόμα κι ολόκληρο το σκάφος –έτσι θα γίνει και οδόφραγμα για να προστατευθούν οι εθνοπατέρες από τον όχλο. Φανταστείτε πάνω από το καΐκι της λευτεριάς μια επιγραφή του τύπου «έχει κι η Βουλή δικό της Παπανικολή». Ελλοχεύει βεβαίως ένας κίνδυνος: να νομίσει πολύς κόσμος ότι το «Παπανικολής» παραπέμπει στο γνωστό γερμένο υποβρύχιο. Αντε μετά, φτου κι από την αρχή η συζήτηση για το πώς διογκώθηκε το χρέος. Αντε, θα βγαίνουν πάλι αυτοί οι μυστήριοι διανοούμενοι-οικονομολόγοι και θα ζητούν λογιστικό έλεγχο ώστε να αναλυθεί το χρέος και να δούμε τι δεν πρέπει να πληρωθεί και τα λοιπά. Γίνεται όμως αντιστασιακή δράση χωρίς κινδύνους;
Τουλάχιστον γίναμε σοφότεροι. Μάθαμε ότι η δημοκρατία κινδυνεύει από κάτι –διότι έως τώρα ήταν άτρωτη. Τίποτε δεν την έπληττε, ούτε ίδρωνε το αυτί της: ο ΓΑΠ κερδίζει τις εκλογές με συγκεκριμένες εξαγγελίες, εφαρμόζει τα εκ διαμέτρου αντίθετα, αλλά θεωρεί ότι «έχει λαϊκή εντολή»! Καμαρώνει για την απάτη με τη φράση «δεν υπολογίζω το πολιτικό κόστος». Ο υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας, ένα από τα «ντόπερμαν» του ΓΑΠ και υψηλόβαθμο στέλεχος της «ομάδας των κηπουρών» (έτσι αποκαλούν στο ΠΑΣΟΚ τους εξωκοινοβουλευτικούς «κολλητούς» του ποδηλάτη) υπενθυμίζει στους γκρινιάρηδες βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι ο ΓΑΠ θα τους κόψει την πολιτική καριέρα, αν τυχόν... Αυτά κι πολλά άλλα δεν τραυμάτισαν τη Δημοκρατία-Μπανανία της τρόικας. Την τραυμάτισαν οι αποδοκιμασίες...
Σαν να λέμε, η δημοκρατία στην Αργεντινή δεν αναζωογονήθηκε όταν (2003) ο Νέστορ Κίρτσνερ είπε στο ΔΝΤ και τους δανειστές: «Ο,τι φάγατε, φάγατε, θα διαπραγματευτούμε από την αρχή και θέλετε-δεν θέλετε θα πάρετε απόφαση ότι μιλάτε με κυβέρνηση εκλεγμένη και δεσμευμένη για κάτι». Οχι, τότε η δημοκρατία... χτυπήθηκε, για δεύτερη φορά! Ποια ήταν η πρώτη; Δύο χρόνια νωρίτερα, όταν τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα τον φυγάδευσε ελικόπτερο από την ταράτσα τού –αποκλεισμένου από τεράστιο πλήθος– προεδρικού μεγάρου. Αυτή ήταν η... «αντιδημοκρατική» αρχή της σωτηρίας της κοινωνίας της Αργεντινής.
Μην ανησυχείτε, όμως: ο ηρωικός ΓΑΠ, ο πρωθυπουργός «3Α» (Αναλώσιμος, Αδίστακτος, Αβερελ) μάλλον θα αρνηθεί να φύγει με ελικόπτερο. Φανταστείτε τον να αλλάζει εν κινήσει την αλυσίδα του ποδηλάτου –πιθανόν νυχτιάτικα στον Εθνικό Κήπο.
πηγή: Eφημερίδα SportDay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου