Θέλει ο Καμίνης να κρυφτεί και το ΠΑΣΟΚ δεν τον αφήνει...

Κάθε φορά που προκύπτει ένα σοβαρό θέμα στο Δήμο Αθηναίων και η δημοτική αρχή καλείται να πάρει θέση, ο κ. Καμίνης χωρίς καμία δυσκολία πετάει το προσωπείο του ανεξάρτητου και ακομμάτιστου και υποτάσσεται πλήρως στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οι απολύσεις των συμβασιούχων, η στάση του απέναντι στους μετανάστες της Υπατίας, η συνολική του τοποθέτηση για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας αποτελούν τρανταχτές απόδειξη αυτού. Και τώρα η πλατεία Συντάγματος…
Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει εδώ και αρκετές μέρες άγρια επίθεση ενάντια στη μεγαλειώδη κινητοποίηση στην πλατεία Συντάγματος. Το όργιο καταστολής στις 28 και 29 Ιουνίου, στις μέρες της πανεργατικής απεργίας, είχε ως στόχο την πραγματική εξόντωση του οποιουδήποτε διαδηλώνει και αντιστέκεται. Μόνο που οι τόνοι χημικών, τα γκλομπς και οι δολοφονικές επιθέσεις της ομάδας Δέλτα όχι μόνο δεν έκαμψαν το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζόμενων, της νεολαίας, των συνταξιούχων, αλλά αντιθέτως τους πείσμωσαν, τους έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν ακόμα πιο σφιχτούς δεσμούς αλληλεγγύης, τους έδωσαν το κουράγιο και το θάρρος να μην εγκαταλείψουν την πλατεία –το κέντρο αγώνα– να μην εγκαταλείψουν τη μάχη ενάντια στα μέτρα που οδηγούν στην εξαθλίωσή τους.  Τώρα βλέπουμε το ΠΑΣΟΚ να προχωρά στο "plan b". Έβγαλε, λοιπόν, τις μαριονέτες του στη σκηνή και εκείνη του δημάρχου έχει πρωταγωνιστικό ρόλο…

Για εστίες μόλυνσης μιλά ο κ. Καμίνης όταν η πλατεία Συντάγματος από την πρώτη στιγμή είχε συστήσει ομάδα καθαριότητας, όχι για να μην την κατηγορήσουν για βρωμιάρα, αλλά ακριβώς γιατί οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι έχουμε, εκτός των άλλων, και διαφορετικό πολιτισμό από εσάς που χρόνια τώρα έχετε εγκαταλείψει τις γειτονιές της Αθήνας στη βρώμα, έχετε μασήσει τα λεφτά των προγραμμάτων ανακύκλωσης, έχετε συνηγορήσει σε δημιουργία ΧΥΤΑ. Ονομάζουν τους κατασκηνωτές μικρόβια, γιατί τόσο καιρό επέλεγαν να κρύβουν τους άστεγους σε στενάκια του κέντρου, κρύβοντας τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου κάτω από το χαλάκι, αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Και μαζί με αυτούς μικρόβια είναι και όλοι όσοι είτε έχουμε κατασκηνώσει είτε έχουμε κάνει την πλατεία Συντάγματος δεύτερο σπίτι μας εκπέμπουμε το μικρόβιο του αγώνα για την ανατροπή. 

Κάνει λόγο για μαρασμό του εμπορικού κόσμου, ξεχνώντας ότι η αγορά έχει παγώσει εδώ και αρκετό καιρό εξαιτίας της κρίσης, της πολιτικής λιτότητας και της φορομπηξίας που ακολουθείται. Και επειδή ευτυχώς πλέον κανείς δε δέχεται αυτόκλητους σωτήρες και εκπροσώπους η απόφαση του εμπορικού συλλόγου για απεργία μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, η έμπρακτη αλληλεγγύη που δείχνουν οι μαγαζάτορες του κέντρου στο κίνημα της πλατείας, η παρουσία και των ίδιων στις διαδικασίες του κινήματος κλείνουν στόματα με τον πιο εύκολο και αποφασιστικό τρόπο.

Όσο για τον μαρασμό του τουρισμού και την έκθεση της χώρας στους ξένους, ξεχνάτε κ. Καμίνη ότι ένας στους δύο ανθρώπους της χώρας αυτής δηλώνουν ότι φέτος δε θα πάνε διακοπές γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Δε σχολιάσατε καν ότι στις 28-29 Ιούνη ανάμεσα στους τραυματίες και τους πνιγμένους από τα χημικά της αστυνομίας υπάρχουν και τουρίστες, εκτός κι αν θεωρείτε ότι και αυτή  είναι άλλη μία πολλά υποσχόμενη εμπειρία στα πλαίσια του live your myth in Greece… Ξεχνάτε ότι τα ακριβοπληρωμένα ξενοδοχεία του κέντρου της Αθήνας φιλοξενούσαν τους εκπροσώπους της Τρόικας και του ΔΝΤ, τα στελέχη μεγαλοεπιχειρήσεων και τους τραπεζίτες που μας πίνουν το αίμα… Αυτοί είναι ανεπιθύμητοι!  Καλό θα ήταν να στρέψετε τα βέλη σας εκεί που πραγματικά πρέπει και να σκεφτείτε ότι οι διαδηλωτές της πλατείας, οι οργισμένοι και ξεσηκωμένοι πολίτες, δίνουν στην πλατεία Συντάγματος το πραγματικό της νόημα μέσα από τη δική τους δημοκρατία. 

Ο άλλοτε συνήγορος του πολίτη μεταμορφώθηκε κατευθείαν σε συνήγορο της κυβερνητικής πολιτικής όταν έδειξε να αδιαφορεί για το ότι το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε σε θάλαμο αερίων, όταν χιλιάδες άνθρωποι έγιναν αποδέκτες της ωμής βίας των δυνάμεων καταστολής. Εκείνες τις ημέρες για τον κ. Καμίνη δεν υπήρξαν δικαιώματα για τους πολίτες, αλλά δικαιώματα της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της Τρόικας. Αν τελικά, κ. Καμίνη, ο ρόλος που σας είναι προσφιλής είναι ο ρόλος του υπερασπιστή του Μνημονίου και του ΔΝΤ, ο ρόλος του υπηρέτη της κυβέρνησης δεν έχετε άλλη επιλογή από το να παραιτηθείτε. Γιατί ο λαός πήρε τη ζωή του στα χέρια του και σίγουρα τα καταφέρνει καλύτερα από εσάς.