του Βασίλη Μηνακάκη
Το τελευταίο διάστημα, η ηγεσία του ΚΚΕ και ο Ριζοσπάστης –με μεθόδους που έχουν αναγάγει σε επιστήμη τη διαστρέβλωση– έχουν αποδυθεί σε μια πρωτοφανή επίθεση στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κεντρικός στόχος τους είναι να αποδείξουν ότι είναι οπορτουνιστικές και επικίνδυνες για το κίνημα δυνάμεις, προτείνουν διαχειριστικές λύσεις, είναι υπέρ της δημιουργίας αστικών κυβερνήσεων και βλέπουν το δέντρο (το χρέος) κι όχι το δάσος (τον καπιταλισμό και την κρίση του).
Η μέθοδος που χρησιμοποιούν είναι απλή και δοκιμασμένη: Tσουβαλιάζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το ΣΥΡΙΖΑ και ασκούν κριτική στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτές είναι θέσεις και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Παράλληλα, αναγορεύουν κάθε στόχο πάλης που προβάλλει στη συγκυρία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε διαχειριστικό και «εκσυγχρονιστικό» του συστήματος, καθώς (λένε) δεν απαντιέται ποια εξουσία θα τον υλοποιήσει.
Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι η ουσία επί της πολιτικής γραμμής. Ζούμε στην εποχή μιας ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού και μιας κανιβαλικής επίθεσης στον κόσμο της εργασίας. Στην εποχή που αποκτά πιεστική επικαιρότητα το αίτημα της χειραφέτησης από τον σάπιο αστικό κόσμο και το πολιτικό σύστημά του. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντούν σε αυτή την πραγματικότητα προβάλλοντας την κοινωνική αναγκαιότητα, την υλική δυνατότητα και την πολιτική τάση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, αλλά και την ανάγκη αυτή η προοπτική να αντλεί από το μεγαλείο της Οκτωβριανής Επανάστασης αλλά να οριοθετείται από τον «υπαρκτό». Πώς απαντά το ΚΚΕ; Με τη μετάθεση του κομμουνισμού στο υπερπέραν και την ταύτιση της άλλης κοινωνίας με τον «υπαρκτό».
Ας δούμε, λοιπόν, ποια είναι η ουσία επί της πολιτικής γραμμής. Ζούμε στην εποχή μιας ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού και μιας κανιβαλικής επίθεσης στον κόσμο της εργασίας. Στην εποχή που αποκτά πιεστική επικαιρότητα το αίτημα της χειραφέτησης από τον σάπιο αστικό κόσμο και το πολιτικό σύστημά του. Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απαντούν σε αυτή την πραγματικότητα προβάλλοντας την κοινωνική αναγκαιότητα, την υλική δυνατότητα και την πολιτική τάση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, αλλά και την ανάγκη αυτή η προοπτική να αντλεί από το μεγαλείο της Οκτωβριανής Επανάστασης αλλά να οριοθετείται από τον «υπαρκτό». Πώς απαντά το ΚΚΕ; Με τη μετάθεση του κομμουνισμού στο υπερπέραν και την ταύτιση της άλλης κοινωνίας με τον «υπαρκτό».