Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17/6 εμφανίζει έναν κοινωνικό και πολιτικό διχασμό. Σημαντικό τμήμα των δυνάμεων της εργασίας "επιλέγουν αριστερά", στα όρια βέβαια της πιο διαχειριστικής - συμβιβαστικής πολιτικής, αυτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, καταγράφεται ενίσχυση των αστικών ιδεολογημάτων (ΕΕ-ευρώ, δημοσιονομική προσαρμογή, κλπ), με μια ορισμένη ανάταξη του αστικού πολιτικού συστήματος: συσπείρωση γύρω από τη ΝΔ, ισχυροποίηση της ακροδεξιάς και ακροδεξιών αντιλήψεων στη Δεξιά, αντοχή ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ. Σημαντικό στοιχείο η αποχή: ψηφίζουν 1.200.000 λιγότερο από το 2004.
Το ρήγμα που άνοιξε στην κοινωνία με τους δίχρονους αγώνες παραμένει βαθύ, αν και η αστική τάξη κατοχύρωσε ορισμένες κρίσιμες πολιτικές και ιδεολογικές επιτυχίες μέσα από την αποδοχή του ευρώ και της ΕΕ σαν το αδιαπραγμάτευτο όριο κάθε πολιτικής. Καταγράφηκε η ενίσχυση των δυνάμεων που προκρίνουν λύση χωρίς συγκρούσεις με ΕΕ, ευρώ και κεφάλαιο, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό, λοιπόν, που ανάγλυφα αναδείχτηκε στο αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ είμαστε σε μια εποχή οξύτατης κοινωνικής σύγκρουσης και το κεφάλαιο κλιμακώνει την κοινωνική και πολιτική επίθεση σε συνολικό στρατηγικό επίπεδο, ώστε να ενισχυθεί η κερδοφορία του και να θωρακιστεί η πολιτική κυριαρχία του, δεν υπάρχει η αναγκαία αντικαπιταλιστική κλιμάκωση, η μόνη που μπορεί και άμεσα να ανακουφίσει τους εργαζόμενους και τους νέους και να απαντήσει από επαναστατική και σύγχρονη κομμουνιστική απελευθερωτική σκοπιά στην κρίση του.
Η Αντικαπιταλιστική Επαναστατική Αριστερά θα πρέπει να μελετήσει σε βάθος τις δικές ανεπάρκειες και να δώσει μάχη για την ηγεμονία των εργατικών αντικαπιταλιστικών επαναστατικών αντιλήψεων.
Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ θα επιχειρήσει τη συνέχεια της πολιτικής των μνημονίων με μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποτέλεσμα εκβιαστικής πίεσης. Παρά το αριστερό δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ, δεν θα αποφύγει την αστάθεια σε συνθήκες κοινωνικής έντασης, με την βαθιά κρίση στην ΕΕ και τον παγκόσμιο καπιταλισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνολική στρατηγική απάντησης στην επίθεση και την κρίση. Αυτό σε συνδυασμό με τον ευρωπαϊσμό του και την διαχειριστική πολιτική του, τον οδηγεί σε ενσωμάτωση. Μετεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ μένει στο ρόλο της εντός Βουλής αντιπολίτευσης, με το κίνημα σε συμπληρωματικό ρόλο.
Το ΚΚΕ φαίνεται και μετεκλογικά να συνεχίζει τον ίδιο αδιέξοδο δρόμο του.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17/6 είναι εξαιρετικά αρνητικό για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο κόσμος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε με αυταπάρνηση την μάχη μέσα στο κίνημα και τους αγώνες, σε δύσκολες συνθήκες. Όμως το συνολικό περιεχόμενο του κινήματος δεν ξεπέρασε το «αντιμνημονιακό επίπεδο», δεν πήρε ευρύτερα αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Κρίσιμο για την εκλογική στάση ήταν το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν απάντησε με επάρκεια στο κεντρικό ζήτημα, το ζήτημα της εξουσίας (ταξικός χαρακτήρας της «αριστερής» κυβέρνησης, σχέση κυβέρνησης – κράτους - εξουσίας, κοινοβουλευτικός και εξωκοινοβουλευτικός δρόμος, κλπ). Βρίσκεται στην αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε την συνολική πίεση τουανερχόμενου -στην κοινωνία και την αριστερά- πόλου της ρεφορμιστικής αριστεράς και την κυβερνητική του πρόταση. Σε συνδυασμό με τις γενικότερες αδυναμίες, επέδρασαν αρνητικά και οι ταλαντεύσεις για την αυτοτελή παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι προτάσεις για ανοικτή εκλογική σύμπραξη και μετεκλογική συμπόρευση με το ΣΥΡΙΖΑ, οι ταλαντεύσεις απέναντι στην κυβερνητική του πρόταση, με απόψεις «κριτικής υποστήριξης η ανοχής» σε μια θολή «αριστερή κυβέρνηση», πριν ακόμα τεθεί πρακτικά το ζήτημα.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν το θεωρούμε παγιωμένο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει αυξημένο ρόλο στο εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, μια σχετικά αισθητή παρουσία, σημαντική επίδραση με την αντικαπιταλιστική πολιτική της, τις θέσεις της για το χρέος, την ΕΕ – ευρώ, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, το μέτωπο ρήξης και ανατροπής.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται πραγματικά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι:
Αποτελεί μονόδρομο η εμβάθυνση για την πολιτική και το πρόγραμμά της, την στρατηγική αντιπαράθεση με την αστική τάξη, σε ρήξη με τις πολιτικές της διαχείρισης, του "κυβερνητικού ρεαλισμού» και των φορέων του.
α) Η επίθεση της αστικής τάξης θα συνεχιστεί και θα βαθύνει στο έδαφος της βαθιάς ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού. Σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σαν αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά, είμαστε βαθιά πεισμένοι ότι μόνο σε στρατηγική σύγκρουση με το καθεστώς του κεφαλαίου και των αγορών, της ΕΕ, του χρέους και των μνημονίων, μόνο στην προοπτική της επαναστατικής ανατροπής και μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής μπορούν να λυθούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, να βρουν δικαίωση οι αγώνες. Για αυτό απαιτείται πριν από όλα να βαθύνει και να ενισχυθεί ο αντικαπιταλιστικός, επαναστατικός χαρακτήρας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
β) Απαντάμε βαθύτερα και πιο ολοκληρωμένα στο κεντρικό ζήτημα του «κράτους, της κυβέρνησης και της εξουσίας». Η διεκδίκηση της εξουσίας μπορεί να γίνει μόνο σε μια πορεία αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο και το κράτος του, με όπλο την λαϊκή εξέγερση και την επανάσταση, με βάση τα όργανα της εξουσίας των ίδιων των εργαζόμενων. Δεν αποτελούν λύση οι «κυβερνητικές προτάσεις», όπως και να τις ονομάσει κανείς, στα πλαίσια της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου.
γ) Παίρνουμε καθαρή θέση απέναντι στις προτάσεις δορυφοροποίησης, ουράς, «κριτικής ένταξης» στο ρεφορμιστικό ρεύμα. Δεν είμαστε τμήμα και «ακραία πτέρυγα» του ευρύτερου «αριστερού» ρεφορμιστικού πολιτικού ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ (ή του ΚΚΕ). Αποτελούμε την αντικαπιταλιστική-επαναστατική πτέρυγα της κοινωνικο-πολιτικής πρωτοπορίας που ξεπήδησε μέσα στους αγώνες τα προηγούμενα χρόνια και επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στην ανώτερη συγκρότησή της, σε ρήξη με την αστική στρατηγική, την ΕΕ και τον ρεφορμισμό, ιδιαίτερα τον ανερχόμενο ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την κυβερνητική του πρόταση.
- Παλεύουμε για την ενότητα των υπαρκτών -σε όλο το φάσμα της αριστεράς- επαναστατικών δυνάμεων, στην άμεση προώθηση πρωτοβουλιών για ένα ευρύτερο αντικαπιταλιστικό μέτωπο, συσπείρωσης των αντικαπιταλιστικών, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών, αντισυστημικών και αντιδιαχειριστικών δυνάμεων.
- Παρεμβαίνουμε μαχητικά μέσα στο κίνημα, ώστε να ξεπερνάει θετικά τον αντιμνημονιακό αγώνα, να θέτει σαν κρίκους του αγώνα ζητήματα αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικά. Με αυτήν την γραμμή απευθυνόμαστε σε κάθε ρεύμα που κινείται αγωνιστικά. Οικοδομούμε με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και ηγεμονία, ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής. Επικεντρώνουμε την απεύθυνση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας για συσπείρωση και συντονισμό αγωνιστών και δυνάμεων για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μαζί με την εργατική τάξη, η μάχη στην νεολαία, ιδίως στην φτωχολογιά της νεολαίας, θα κρίνει τον μελλοντικό ταξικό και πολιτικό συσχετισμό.
- Δίνουμε την μάχη με τους φασίστες από τις θέσεις διεκδίκησης και αλληλεγγύης, οικοδόμησης ενός ρεύματος ιδεών, λαϊκού, προοδευτικού πολιτισμού, αξιών, ανασύστασης της ιστορικής μνήμης, και ανοιχτής - από κομμουνιστικές θέσεις-, αντιπαράθεσης με την ιδεολογία και την πρακτική τους, όχι από θέσεις «δημοκρατικών και αντιφασιστικών μετώπων».
- Ξεπερνάμε όλο και πιο αποφασιστικά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «άθροισμα οργανώσεων» που έφτανε στο αστείο σημείο να μην μπορούμε να έχουμε λιγότερους από 10 ομιλητές στις προεκλογικές μας συγκεντρώσεις!
Παλεύουμε για την δημοκρατική της συγκρότηση και την εμβάθυνση της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής κατεύθυνσης και την σοσιαλιστική κομμουνιστική προοπτική της. Καθοριστική θα είναι η πορεία προς την 2η Συνδιάσκεψη που είναι προγραμματισμένη για το Φθινόπωρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου