Για μια νικηφόρα αγωνιστική απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος στην επίθεση που ξεκινά η νέα κυβέρνηση

του Παύλου Αντωνόπουλου, εκπροσώπου των Παρεμβάσεων ΔΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

paremvaseisde@gmail.com – http://paremvaseisde.gr

• Η κρίση σε εξέλιξη, η κοινωνία αντιμέτωπη με μια νέα κυβέρνηση του Μνημονίου

Η μετασυνεδριακή Γενική Συνέλευση προέδρων ΕΛΜΕ του Σαββάτου 30/6 γίνεται σε μια κρίσιμη χρονική καμπή για την κοινωνία, την εκπαίδευση, το λαϊκό και εκπαιδευτικό κίνημα.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιούνη και η συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ διαμόρφωσαν ένα κυβερνητικό σχήμα σε βάση αντιδραστική, συνέχειας της πολιτικής του Μνημονίου, στηριγμένο πάνω σε μια ασταθή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα του εκλογικού νόμου.

Στη μέχρι τώρα προπαγάνδα περί «αναδιαπραγμάτευσης», η επιστολή Σαμαρά προς τη σύνοδο της ΕΕ εκ μέρους της συγκυβέρνησης έβαλε ένα τέλος. Δείχνει με σαφήνεια πως θα συνεχίσει την αντιδραστική πολιτική των Μνημονίων που στο όνομα του χρέους και της σταθερότητας του ευρώ ρίχνει τα βάρη της κρίσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία, ξεπουλά το δημόσιο πλούτου, υποβαθμίζει και ιδιωτικοποιεί την παιδεία, την υγεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες προκειμένου να ενισχύσει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Στα πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής που χαράσσουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ είναι και η δημοκρατία, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του λαού, η δυνατότητά του να αντιστέκεται στις αντιλαϊκές πολιτικές. Αφορά όμως τη μεταφορά των αποφάσεων σε κλειστά όργανα τεχνοκρατών ή ευρωπαϊκών οργανισμών, μακριά από την επίδραση της λαϊκής πάλης και εξαρτημένα από συμφέροντα του κεφαλαίου.

Όχι στη δίωξη αγωνιστή φοιτητή με πλαστές και κατασκευασμένες κατηγορίες. Να μπει τώρα τέλος στη σκευωρία

Όχι στη δίωξη αγωνιστή φοιτητή με πλαστές και κατασκευασμένες κατηγορίες

Να μπει τώρα τέλος στη σκευωρία

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει για άλλη μια φορά τη δίωξη του φοιτητή Μ.Μ., αγωνιστή του φοιτητικού κινήματος, μέλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση που δικάζεται αύριο Πέμπτη 28/6 μετά την αναίτια σύλληψη του, το βράδυ της Παρασκευής 15/06 στα Εξάρχεια με την πλαστή κατηγορία σε βάρος για κατοχή ηρωίνης(!).

Η σύλληψη έγινε στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών στα Εξάρχεια και ενώ και οι 9 προσαχθέντες επρόκειτο να αφεθούν ελεύθεροι καθώς δεν υπήρχε κανένα αποδεικτικό στοιχείο εναντίον τους, ο Μ.Μ, που είχε ενημερώσει για την πολιτική του ιδιότητα, συνελήφθη με κατηγορία για κατοχή ηρωίνης (!). Σύμφωνα με τις ανυπόστατες κατηγορίες, «βρέθηκε» στο περιπολικό μικρή ποσότητα ηρωίνης που ανήκε στον ίδιο. 

Είναι περισσότερο από προφανές ότι πρόκειται για μια κατασκευασμένη σκευωρία με ξεκάθαρο στόχο την πολιτική στοχοποίηση και διαπόμπευση του ίδιου και του πολιτικού χώρου που ανήκει. Οι συλλήψεις αγωνιστών του φοιτητικού κινήματος και η κατασυκοφάντηση τους μέσα από ψευδείς κατηγορίες έρχονται να «παραδειγματίσουν» κάθε νέο, κάθε άνθρωπο που δεν σκύβει το κεφάλι απέναντι σε αυτούς που διαλύουν τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Αποτελούν χτύπημα στο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, σε κάθε έννοια συλλογικότητας κι αλληλεγγύης, εντάσσονται στον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών. Κάτω από τον πανικό τους επιστρατεύουν τους πιο μαύρους μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους. Το κίνημα μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους, τα σωματεία και τα συνδικάτα των εργαζομένων θα περιφρουρήσει το ίδιο τους αγωνιστές του. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί αύριο στις 12μ στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων, όπου θα πραγματοποιηθεί η δίκη του συντρόφου μας Μ.Μ., σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας.

Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη ενάντια στον αγωνιστή φοιτητή Μ.Μ.

O ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΕΓΙΝΕ...ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΑΣ!

του Γιώργου Δελαστίκ

Η Κύπρος εάλω. Εθνικός και οικονομικός όλεθρος η υπαγωγή της σε καθεστώς Μνημονίου

Το μοιραίο επήλθε: Η κυπριακή κυβέρνηση υπέβαλε προχθές στην Ε.Ε. επισήμως αίτημα να υπαχθεί η Κύπρος σε καθεστώς Μνημονίου!Παρακολουθώντας, αν και εκ του μακρόθεν, τον δημόσιο διάλογο στη Λευκωσία περί της υπαγωγής ή όχι σε καθεστώς Μνημονίου, έχουμε σχηματίσει την άποψη ότι η κυπριακή πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο ολέθριες θα είναι οι συνέπειες για την πολύπαθη Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι προφανές ότι οι Κύπριοι, με ασυγχώρητη επιπολαιότητα, δεν άντλησαν μαθήματα από τα δεινά που υφίσταται η Ελλάδα λόγω Μνημονίου.

Το χειρότερο, όμως, είναι πως οι πολιτικοί ηγέτες του νησιού δεν έχουν αντιληφθεί ότι η ίδια η υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα απειληθεί σοβαρότατα από τη στιγμή που θα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου. Ένα κράτος πλήρως απαξιωμένο, όπως θα είναι η μνημονιακή Κύπρος σε ό,τι αφορά το ούτως ή άλλως μειωμένο διεθνές κύρος της, ένα κράτος οικονομικά και πολιτικά υποτελές στην Ε.Ε., είναι προφανές ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα εθνικά του συμφέροντα.Κανένας, άλλωστε, δεν σέβεται τα εθνικά συμφέροντα υποτελών κρατών, τα οποία εξορισμού θεωρούνται κράτη δεύτερης κατηγορίας.

Το αποτέλεσμα των εκλογών, η Αριστερά και η επόμενη μέρα

του Αντώνη Δραγανίγου

1 Οι δυνάμεις του κεφαλαίου χρειάστηκαν δύο απανωτές εκλογικές μάχες για να σχηματίσουν μια κυβέρνηση μνημονιακή, βαθιά αντιδραστική, πλήρως συμμορφωμένη με τις απαιτήσεις κεφαλαίου-Ε.Ε.-ΔΝΤ, αλλά ασταθής, ιδιαίτερα στο φόντο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και της ιδιαίτερης βαθιάς κρίσης και αντιδραστικής μετάλλαξης της Ευρωζώνης και συνολικά της Ε.Ε. 

2 Και αυτό γιατί σε όλη αυτή την περίοδο των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, καταγράφηκε μια μαζική στροφή προς τα αριστερά, την οποία καρπώθηκε κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει τη διάθεση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας για απαλλαγή από τη λιτότητα και συνολικά τη μνημονιακή λαίλαπα, έστω και αν προσανατολίζεται σε μια «κυβερνητική λύση» χωρίς ανατροπή.

3 Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την προεκλογική περίοδο, επέμεινε στον «αριστερό» ευρωπαϊσμό κάνοντας το «ναι στο ευρώ» κεντρικό σημείο της προεκλογικής γραμμής της, δεχόμενη τη δανειακή σύμβαση και τη «νομιμότητα» του χρέους. Η διολίσθησή του σε μια πρόταση «επαναδιαπραγμάτευσης» εντός των ορίων των δανειακών συμβάσεων και του ευρώ, όρια που έθετε η αστική τάξη μετά τις εκλογές της 6ης του Μάη, δεν διευκόλυνε στην απάντηση της ιδεολογικής τρομοκρατίας της άρχουσας τάξης και άφησε την προεκλογική αντιπαράθεση να μετατοπιστεί σε πεδία πιο ευνοϊκά για τις δυνάμεις του συστήματος. Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του, θέλει και ελπίζει σε μια αριστερά δύναμη στήριξης και ανάπτυξης των αγώνων, όχι «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». 

Κοινωνική πόλωση και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

του Γιάννη Ελαφρού

Πύρρεια νίκητων αστικών δυνάμεων - ΕΝΕΡΓΟ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΗΓΜΑ

Η πρωτιά της ΝΔ και η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ υπό τον Α. Σαμαρά έδωσε στα αστικά επιτελεία μάλλον μια αίσθηση ανακούφισης, παρά νίκης. Εξάλλου, ήδη θεωρούν την κυβέρνηση της Τρόικας εσωτερικού (όπως την χαρακτήρισε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ως «κυβέρνηση χωρίς περίοδο χάριτος» ή ακόμα και σαν «κυβέρνηση τελευταίας ευκαιρίας». Και δεν είναι μόνο το εκρηκτικό κοινωνικό πεδίο που έχουν να αντιμετωπίσουν. Το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα της 17^ης Ιουνίου δεν κατέγραψε παρά τη συσπείρωση του μεγαλύτερου μέρους των διαφόρων παραλλαγών της Δεξιάς στη Ν.Δ. Συνολικά η Δεξιά ανέβηκε μόλις 1,4% από 45,84% στο υψηλότατο βεβαίως 47,26%. Όμως η ίδια η ανοικτά μνημονιακή ΝΔ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το 30%, δηλαδή «νίκησε» με το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας της, μετά το ντροπιαστικό 18,85% της 6^ης Μάη.

Επίσης, ο αστικός δικομματισμός ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, ο οποίος καθόριζε το κυρίαρχο πολιτικό «παιχνίδι», δεν ανατάχθηκε ουσιαστικά (και ήδη θεωρείται τελειωμένος), αφού τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έμειναν αθροιστικά στο 42%, στο μισό των ποσοστών που συγκέντρωναν. Στις απώλειες του αστικού στρατοπέδου συμπεριλαμβάνεται η περιθωριοποίηση του ΛΑΟΣ και της νεοφιλελεύθερης Δράσης – Δημιουργία Ξανά, καθώς και το μάζεμα όλων των δεξιών εξαπτέρυγων υπό την σκέπη της ασταθούς Ν.Δ.

Βεβαίως το σύστημα διατηρεί δύο αουτσάιντερ στο χώρο της Δεξιάς και της ακροδεξιάς, τον Καμμένο και την επικίνδυνη φασιστική Χρυσή Αυγή, που επικοινωνούν με την κοινωνική δυσαρέσκεια και την σπρώχνουν σε βολικές για τους κυρίαρχους κατευθύνσεις, και που χρειάζονται ειδική ανάλυση και αντιμετώπιση.

Ταυτόχρονα, συνολικά η πολιτική φυσιογνωμία και γραμμή της Δεξιάς –και πρώτα και κύρια της ΝΔ- στρέφεται προς ακραίες αντιδραστικές, αντιδημοκρατικές, αντικομμουνιστικές κατευθύνσεις. Σε αναλογία και το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ αποκτά τις ίδιες αποχρώσεις. Το στρατόπεδο του συστήματος προετοιμάζεται για τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις που έρχονται.

Πλευρά της αστικής προετοιμασίας για να περάσει η επόμενη φάση της άγριας αντεργατικής επίθεσης με το Μνημόνιο 2 και 3 είναι η επιβολή της συναίνεσης, βάζοντας λίγες ροζ πινελιές στο μαύρο μέτωπο, με τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά. Συνεχίζεται έτσι η ...αυτοθυσία πολιτικών κομμάτων στην υπεράσπιση της πολιτικής των μνημονίων. Μετά το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, την τσουρουφλισμένη ΝΔ, η ώρα της ΔΗΜΑΡ.

Συγκυβέρνηση «τρόικας εσωτερικού»

Eπιθετική κυβέρνηση υλοποίησης των Μνημονίων συγκροτήθηκε υπό τον Αντώνη Σαμαρά, με τη στήριξη της ΝΔ, των υπολλειμμάτων του ΠΑΣΟΚ και των σύγχρονων Τσιριμώκων, που ακούν στο όνομα ΔΗΜΑΡ. Ανύπαρκτα τα μέτρα δήθεν λαϊκής ανακούφισης που προβάλλουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ενώ εξαφανίστηκε από το λεξιλόγιο της νέας συγκυβέρνησης ακόμα και η λέξη «επαναδιαπραγμάτευση», βασική ατάκα του νυν πρωθυπουργού την προεκλογική περίοδο. Οι κατευθύνσεις είναι καθορισμένες από το Μνημόνιο 2 και τις ντιρεκτίβες Βερολίνου και Βρυξελλών, καθώς και από τα συμφέροντα τραπεζιτών και βιομηχάνων.

Η κυβέρνηση της «τρόικας εσωτερικού» (σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) παρουσιάζει ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη (179 βουλευτές), ενώ τα τρία κόμματα που την στηρίζουν συγκεντρώνουν περίπου τις μισές ψήφους. Αυτό όμως δεν την καθιστά και ιδιαίτερα σταθερή, καθώς το κοινωνικό πεδίο είναι εύφλεκτο και η κοινωνική - πολιτική πόλωση μεγάλη. Η ανησυχία για την πορεία της εκφράστηκε και με τις αποστάσεις που πήραν Βενιζέλος και Κουβέλης, οι οποίοι (για διαφορετικούς λόγους) δεν έδωσαν κομματικά στελέχη για υπουργοποίηση. Το σίγουρο είναι πως η κυβέρνηση Σαμαρά, αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης και τη σύνοδο της ΕΕ την ερχόμενη εβδομάδα, θα εξαπολύσει έναν αστραπιαίο πόλεμο 100 ημερών, όπως έχει ανοικτά και ξεδιάντροπα εισηγηθεί η Α. Μέρκελ με στόχο να βρει τους εργαζόμενους και το κίνημα είτε σε σύγχυση είτε σε διακοπές. Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά αναγκαίο να ξεκινήσει άμεσα η ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, το οποίο βρίσκεται σε μακρόσυρτη αδράνεια λόγω και των εκλογικών αναμετρήσεων. Μια ανασυγκρότηση και στο πολιτικό περιεχόμενο που πρέπει να βαθύνει, αλλά και στις μορφές συσπείρωσης και πάλης, οι οποίες πρέπει να αναβαθμιστούν για αποφασιστικούς αγώνες, που θα σταματήσουν μέτρα, θα ακυρώσουν επιλογές και θα επιφέρουν κατακτήσεις. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πάρει πρωτοβουλίες για το αναγκαίο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, με τη συμβολή όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος. Ταυτόχρονα, θα αγωνιστεί για τη συσπείρωση των αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών και αντικαπιταλιστικών τάσεων.

Το σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

“Άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε”, είπε ο Πύρρος μετά τη δύσκολη επικράτηση του αποδεκατισμένου στρατού του επί των Ρωμαίων, το 281 π.Χ. Παρόμοια συναισθήματα συνόδευαν, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τον βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης των αστικών επιτελείων για τη σημαντική επιτυχία τους να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στον Δυτικό κόσμο μετά την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου υπό τον Λεόν Μπλουμ, στη Γαλλία του 1936.

Η Νέα Δημοκρατία και το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους ψήφισαν με κλειστή τη μύτη, υπό το κράτος του τρόμου που είχαν διαχύσει στην κοινωνία οι ωμές, άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων και τα συγκροτήματα της κατ' ευφημισμόν “ενημέρωσης”. Ο Τσίπρας δεν είχε να αντιμετωπίσει σ' αυτή τη μάχη τον Σαμαρά και το Βενιζέλο, αλλά τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Ομπάμα, που έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή προεκλογική εκστρατεία από τα δελτία των οκτώ. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε ένα μήνα από το 4.5% στο 27%, ενώ στο σύνολό της η Αριστερά (συμπεριλαμβάνοντας το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, πολύ περισσότερο από το ιστορικό 24% της ΕΔΑ, το 1958.

δεκάδες Χαλυβουργίες είναι η απάντηση στην εργοδοτική τρομοκρατία και την νέα κυβέρνησή τους

Γελάστηκαν και πήραν φόρα οι βιομήχανοι και ο μηχανισμός τους, νομίζοντας ότι μετά τις εκλογές και με την νέα κυβέρνηση της τρόικας και του μνημονίου θα προχωρήσουν τα σχέδιά τους. Επιχείρησαν σήμερα να μπουν με τη βία στο εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας για να σπάσουν την απεργία, στέλνοντας μάλιστα 3 απεργούς στο νοσοκομείο.

Νωρίτερα η εργοδοσία του Μάνεση είχε προχωρήσει στην εκδικητική απόλυση του Χάρη Μανώλη, πρόεδρου της επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας του εργοστασίου και υποψήφιου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις πρόσφατες εκλογές.

 

Οι προσπάθειες του Μάνεση και συνολικά των εργοδοτών θα πέσουν και πάλι στο κενό. Θα βρουν μπροστά τους έναν νέο γύρο απεργιών και αγώνων, ενάντια στην βάρβαρη πολιτική των μέτρων που θα επιβάλλει η νέα κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Ανακοίνωση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΣΕ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 17Ης ΙΟΥΝΗ. 

1. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου αποτέλεσαν μία κρίσιμη καμπή στη σκληρή αντιπαράθεση που διεξάγεται σήμερα στη ελληνική κοινωνία. Αποτύπωσαν τις μεγάλες συγκρούσεις και διαιρέσεις που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία, την ένταση της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών και των μεγάλων εργατικών και λαϊκών αγώνων των τελευταίων χρόνων, τις προσπάθειες ανασύνταξης του μνημονιακού μπλοκ μετά την καταλυτική φθορά και απονομιμοποίηση που του είχε προκαλέσει το λαϊκό κίνημα. Ωστόσο το ρήγμα που άνοιξε ο λαϊκός ξεσηκωμός και που πήρε εκρηκτική μορφή στις εκλογές της 6ης Μάη εξακολουθεί να είναι ενεργό.

Μία χώρα, δύο έθνη…

του Παναγιώτη Σωτήρη

Ο Βενιαμίν Ντισραέλι περίγραψε την ταξική διαίρεση της Βρετανικής κοινωνίας στο 19ο αιώνα λέγοντας ότι υπάρχουν δύο έθνη, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Αυτή η μεταφορά αποδίδει άψογα την κοινωνική και πολιτική πόλωση στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Προς τα αριστερά ψήφισαν κυρίως οι άνθρωποι που βρίσκονται σε παραγωγικές ηλικίες (18-55) και εργάζονται ή αντιμετωπίζουν την ανεργία, όσες/οι κατοικούν σε αστικά κέντρα κυρίως, όσοι ανήκουν στα λαϊκά στρώματα και κυρίως στις παραλλαγές της μισθωτής εργασίας, όσοι βρίσκονται σε περιοχές με μεγαλύτερο δυναμισμό (αλλά και κοινωνικές αντιθέσεις). Αντίθετα, προς τα δεξιά ψήφισαν οι μεγάλες ηλικίες (πάνω από 55), οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών, τα περισσότερο αστικά, μεσοαστικά και εύπορα στρώματα, οι κάτοικοι των περιοχών που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο συντηρητισμό.

Κυβέρνηση Τρόικας Εσωτερικού: Ούτε μια ώρα ανοχή στους συνεχιστές των μνημονιακών επιθέσεων!

Κυβέρνηση συνέχισης και κλιμάκωσης της μνημονιακής πολιτικής και της επίθεσης του κεφαλαίου σχηματίζει η ...Τρόικα εσωτερικού, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον Α. Σαμαρά. Ο προσανατολισμός της κυβέρνησης των πρόθυμων έχει καθοριστεί ήδη από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και των βιομηχάνων και δείχνει ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια να περάσουν τα άγρια αντεργατικά μέτρα πιο εύκολα. Η κυβέρνηση Σαμαρά και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων είναι μια αδύναμη, ασταθής κυβέρνηση και αυτό φαίνεται και από τις αποστάσεις που κρατούν απ’ αυτή το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ και οι νέοι Τσιριμώκοι της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Μια νέα περίοδος αγώνων για την ανατροπή της κανιβαλικής επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και της νέας κυβέρνησης που θα την υλοποιήσει ξεκινά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Για ένα μαχητικό, απειλητικό και ανατρεπτικό μαζικό κίνημα του λαού και της νεολαίας, που θα ανοίξει τον δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, για το Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία της εποχής μας. Για μια μαχόμενη κι ενωτική αριστερή αντιπολίτευση των δρόμων, των αγώνων και της προοπτικής και όχι των θεσμικών διαδρόμων και των υπεύθυνων ρόλων.     

Αθήνα, 20.6.2012

Το Γραφείο Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Όταν δεν αλλάζουμε τα άσχημα πράγματα, ας μη μας αλλάξουν κατά την εικόνα τους...

του Παναγιώτη Μαυροειδή

Μερικές δεύτερες σκέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα

Όταν στις 6 Μάη ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν δεύτερος, η αριστερά έπαιρνε συνολικά 27% και η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιρνε το διόλου ευκαταφρόνητο 1,2% και 75.000 ψήφους, λίγοι  επέμεναν να επισημαίνουν την δυναμική εμφάνιση της φασιστικής Χρυσής Αυγής. ‘’Ο κόσμος δεν ξέρει τι λένε …αν ήξερε δεν θα τους ψήφιζε …κατά βάση ψηφίζονται για διαμαρτυρία’’, ήταν οι συνήθεις απαντήσεις προς τους δύστροπους ανησυχούντες που δυσκολεύονταν να χαρούν.

Είναι αυτό το χρόνιο άγχος  εκείνης της αριστεράς, που έχοντας ενσωματώσει το σύνδρομο της ήττας, θέλει  να βλέπει παντού νίκες. Είναι εκείνο  το κόμπλεξ μήπως βρεθεί με τους ‘’χαμένους’’, λες και το συναίσθημα της ήττας και της ανημπόριας  δεν είναι ο ‘’μαύρος αδερφός’’ τόσων και τόσων φτωχών, ανυπεράσπιστων  και ανέργων.

Είναι  η εθελοτυφλία της μικροαστικής   αριστεράς να βλέπει  το μαγαζί της και όχι τη συνολική διάταξη των πολιτικών συσχετισμών.

Είναι, ακόμη χειρότερα,  η βαριά παράδοση της κρατικοποίησης της αριστεράς ειδικά μετά την μεταπολίτευση. Ο  εθισμός των αριστερών της κυρίαρχης αριστεράς, παρά τα αντιθέτως δηλούμενα, να μετράνε τα πάντα με βάση τα κοινοβουλευτικά ποσοστά και την αναγνώριση της μέσης κοινής γνώμης και να αδιαφορούν για τον ιδεολογικό αξιακό συσχετισμό που κυοφορείται κάθε φορά.

Γραφείο Τύπου ΝΑΡ: πρώτη εκτίμηση εκλογικών αποτελεσμάτων

Οι εκλογές της 17^ης Ιουνίου διεξήχθησαν σε ένα κλίμα μεγάλων εκβιασμών και διλημμάτων. Η επίθεση των αστικών δυνάμεων, διεθνών και ξένων, τα διλήματα «ευρώ ή χάος», «Ευρωπαϊκή Ένωση ή καταστροφή», επέδρασαν σημαντικά στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Η πλήρης υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι τους, δυσκόλεψε τον άνισο αγώνα στην αντιμετώπιση τους.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε θέσει σαν στόχο της παρέμβασής της, να συμβάλλει ώστε να βαθύνει το ρήγμα στην αστική πολιτική που άνοιξε με τους δίχρονους αγώνες και το εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης Μάη.

 

Εκτιμώντας συνολικά το αποτέλεσμα, πρέπει να πούμε ότι το ρήγμα, παρ' ότι δεν βάθυνε αλλά μίκρυνε, εξακολουθεί να παραμένει ενεργό και να έχει μέλλον.

Γύρω από τη συγκράτηση ή την επέκτασή του θα διεξαχθεί σκληρή μάχη με αβέβαιη έκβαση, με εξαιρετικές δυσκολίες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την Αριστερά.

- Η ΝΔ συσπείρωσε γύρω της ένα σημαντικό κομμάτι του συντηρητικού χώρου κατακτώντας την πρώτη θέση. Η επιτυχία της όμως είναι ασταθής. Επιτεύχθηκε σε καθεστώς σκληρής πολιτικής και ιδεολογικής τρομοκρατίας και απροκάλυπτης στήριξης και επέμβασης των βασικών ιμπεριαλιστικών κέντρων και πρώτα απ’ όλα της τρόικας και της ΕΕ. Προαναγγέλλει την συνέχιση και επιτάχυνση της άγριας αντεργατικής επίθεσης που εγκαινίασαν οι πολιτικές των μνημονίων και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας, ευρωπαϊκής και διεθνούς κεφαλαιοκρατίας, στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους, με μία κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πιθανά και άλλων συστημικών και φιλο-ΕΕ δυνάμεων. Ταυτόχρονα, συνυπολογίζοντας το βάθεμα της κρίσης στην ευρωζώνη και την πιθανότητα ανοιχτής χρεωκοπίας και κατάρρευσης, πρόκειται για μια σχετικήεπικράτηση, απολύτως υποθηκευμένη και με σύντομη ημερομηνία λήξης που θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του λαϊκού εργατικού κινήματος.

 

- Στο εκλογικό αποτέλεσμα εξακολουθεί να παρουσιάζεται μια λαϊκή τάση προς τα Αριστερά, η οποία περιστρέφεται με ανάμεικτα αισθήματα ενθουσιασμού, ελπίδας και σκεπτικισμού γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η μεγάλη εκλογική ισχυροποίηση της μεταρρυθμιστικής,φιλο-ΕΕ Αριστεράς, παρά την πιο ριζοσπαστική διάθεση της λαϊκής ψήφου, δεν αποτελεί εχέγγυο για τις ταξικές αναμετρήσεις του άμεσου μέλλοντος. Οι διαρκείς αναπροσαρμογές, επιταχυνόμενες το τελευταίο διάστημα σε λογικές «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου σε συμφωνία με την ΕΕ, η σαφής άρνηση της ρήξης και της αποδέσμευσης από τη μέγγενη μνημονίων, χρέους και ευρωζώνης, οδηγεί πίσω την πολιτική συνείδηση του λαού και το κίνημα. Δεν αναμετριέται και δεν αλλάζει τους συσχετισμούς με την αστική πολιτική και, τελικά, γίνεται αναποτελεσματική με βάση και τον στόχο της κυβερνητικής προοπτικής που η ίδια έχει θέσει. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν δημιουργεί καμία προϋπόθεση για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού-πολιτικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του μνημονιακού και αστικού μπλόκ.

- Η διατήρηση των δυνάμεων της φασιστικής ακροδεξιάς «Χρυσής Αυγής» αποτελεί αρνητικό για λαϊκό κίνημα και την αριστερά γεγονός. Μορφοποιείται στην πιο αντιδραστική και επιθετική του εκδοχή, ένα κοινωνικό ρεύμα που προϋπήρχε στο ΛΑΟΣ και σε άλλα αστικά κόμματα και, σήμερα, ενισχύεται, επικίνδυνα πλέον, με βάση τα αδιέξοδα των ραγδαία φτωχοποιούμενων λαϊκών στρωμάτων από την κρίση. Αποτελεί καμπανάκι κινδύνου προς την Αριστερά για την κενά της ίδιας της πολιτικής της αλλά και για την ανάγκη άμεσης αποκάλυψης του ρόλου της Χ.Α. ως οργάνου του συστήματος και της εργοδοσίας και αποφασιστικής αντιμετώπισης της με όρους κινήματος.

 

- Η εκλογική πτώση του ΚΚΕ, δεν λειτουργεί θετικά για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες αυξημένων καθηκόντων για την αριστερά, ενίσχυσης του ευρω-ρεφορμιστικού ρεύματος και σοβαρών κινδύνων για το λαό. Είναι, ωστόσο, αποτέλεσμα, τόσο της στρατηγικής του φυσιογνωμίας, όσο και της πολιτικής του. Η παραπομπή του ώριμου -στη λαϊκή συνείδηση- βήματος ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης στη 'λαϊκή εξουσία', η αλαζονική αντι-μετωπική στάση του σε κάθε πρόταση αντικαπιταλιστικής αντιϊμπεριαλιστικής κοινής δράσης και η αποστροφή του απέναντι σε σημαντικές μορφές αγωνιστικών κινητοποιήσεων που επελέγησαν από τον εργαζόμενο κόσμο το τελευταίο δίχρονο, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες του αποτελέσματος αυτού.

 

- Το εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρούσα και μαχητική, αλλά με πολύ μεγάλες απώλειες ψήφων σε σχέση με τις εκλογές της 6^ης Μάη, ρίχνοντάς την στα επίπεδα του 2009. Η εκλογική υποχώρηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτυπώνει τη διαπίστωση ότι ενώ οι αποφασιστικές αναμετρήσεις είναι σε εξέλιξη, ενώ αναζητείται από εργατικά και λαϊκά στρώματα, κάποια λύση προς τα αριστερά, η προετοιμασία, ο στρατηγικός και προγραμματικός επανεξοπλισμός του ΝΑΡ και συνολικά της επαναστατικής αριστεράς, καθώς και ο βαθμός οργάνωσης των εργατικών και ταξικών δυνάμεων δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες του σύγχρονου ταξικού πολέμου.

Ασφαλώς, στις 17 Ιούνη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε μια δύσκολη εκλογική μάχη, με διλληματικό χαρακτήρα, με κυρίαρχο το ερώτημα της διακυβέρνησης, σε συνθήκες υποχώρησης του ΚΚΕ και υπόκλισης του ΣΥΡΙΖΑ στην φιλο-ΕΕ γραμμή. Τα μέλη και οι φίλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν ένα σημαντικό και πολύτιμο αγώνα για την υπεράσπιση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος και την προβολή της ανάγκης για ισχυρό λαϊκό κίνημα, κόντρα στις κυβερνητικές αυταπάτες και τις επικίνδυνες λογικές ανάθεσης. Ωστόσο, καταγράφηκε ησημαντική αδυναμία της αντικαπιταλιστικής αντι-ΕΕ αριστεράς, να στερεώσει την αυξημένη επιρροή της στις εκλογές της 6^ης Μάη και πολύ περισσότερο να επηρεάσει με σταθερό τρόπο τη συζήτηση και τις διεργασίες στην αριστερά και τον μαχόμενο κόσμο. Οι ταλαντεύσεις, που εκφράστηκαν και δημόσια, σχετικά με την αναγκαιότητα αυτοτελούς πολιτικής παρουσίας, επέδρασαν σε σημαντικό βαθμό αρνητικά και ανέδειξαν βαθύτερα προβλήματα φυσιογνωμίας σε ότι αφορά τη στάση απέναντι στα ρεφορμιστικά ρεύματα, τις κυβερνήσεις και το κράτος και απόσπασης από τις αναγκαιότητες και τα ελλείμματα της ταξικής πάλης.

 

- Με συναίσθηση του σοβαρού εκλογικού πλήγματος που δέχθηκε η αντικαπιταλιστική Αριστερά και των πολιτικών δυσκολιών που δημιουργούνται, αλλά, ταυτόχρονα, και του ρόλου που έχει κατακτήσει μέσα στο μαζικό κίνημα, την ταξική πάλη και στην αριστερά, είναι αναγκαία η πιο πλατιά συλλογική δημοκρατική συζήτηση ανάμεσα σε όλους τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ, ευρύτερα της Αριστεράς και του κινήματος, από τη σκοπιά της συμβολής μας στους κρίσιμους αγώνες της επόμενης μέρας.

 

- Η σχετικά επίμονη λαϊκή τάση προς τα αριστερά που καταγράφεται και στις εκλογές της 17/6, παρά την αστάθεια και τις αντιφάσεις της, αποτελεί θετικό δεδομένο για τις σκληρές συγκρούσεις που έχουμε μπροστά μας. Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα δοκιμαστούν ταχύτατα. Ο λαός στηρίζει δυνάμεις της αριστεράς, όταν αυτές στηρίζουν έμπρακτα τη ζωή, τη δουλειά και το μέλλον του.

Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρωταγωνιστήσουν στην άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών, που να θέτουν επί τάπητος την συνάντηση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς πάνω σε ένα αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα λαϊκής ανακούφισης και ανατροπής του πλαισίου μνημονίων, χρέους, ΕΕ και κεφαλαίου, σε ρήξη με τις τάσεις «ρεαλιστικής αναδίπλωσης» και κυβερνητικής διαχείρισης.

Από την πρώτη στιγμή, απαιτείται η στροφή στην ανάπτυξη του λαϊκού εργατικού κινήματος σε χώρους δουλειάς, συνοικίες, πόλεις και χωριά.

Παράλληλα, η ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση των αριστερών αντικαπιταλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών, με τεκμηριωμένο και πειστικό τρόπο, αποτελεί αναγκαία πλευρά της αντιπαράθεσης με τον κόσμο του κεφαλαίου, το πολιτικό του σύστημα και τις ιδεολογίες ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική διαχείριση και την ΕΕ.

Το γραφείο τύπου του ΝΑΡ

Αθήνα, 18 Ιουνίου 2012

Καταγγελία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Οι πλαστές κατηγορίες ενάντια στους αγωνιστές δεν θα περάσουν.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει αποφασιστικά την αναίτια προσαγωγή δύο μελών της και τη σύλληψη ενός με πλαστές, κατασκευασμένες κατηγορίες.

Συγκεκριμένα, το βράδυ της Παρασκευής 15 Ιουνίου, στο κέντρο της Αθήνας, οι δυνάμεις της αστυνομίας επιδόθηκαν σε ένα όργιο τρομοκρατίας και καταστολής. Σαν απάντηση σε επεισόδια που συνέβησαν στην οδό Ιπποκράτους στα Εξάρχεια, εξαπέλυσαν ένα ανθρωποκυνηγητό κατά πάντων και σε περιοχές άσχετες με την παραπάνω περιοχή. Κατά τη διάρκεια του αναίτιου πογκρόμ έγιναν 9 προσαγωγές, μεταξύ των οποίων και δύο μελών της ΑΝΤΑΣΥΑ που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Σόλωνος τη στιγμή που περνούσαν οι αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς να έχουν καμία σχέση ούτε με τα γεγονότα ούτε με το σημείο που εκτυλίχθηκαν.   

Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το βλέμμα στην επόμενη μέρα

του Παναγιώτη Μαυροειδή

Τον Οκτώβριο του 2009 το ΠΑΣΟΚ επέστρεφε στην εξουσία με ένα θριαμβευτικό ποσοστό 44%, ενώ η Νέα Δημοκρατία κατέγραφε τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κόντρα στο κλίμα της ευφορίας περί δήθεν ανάκλησης των αντιλαϊκών πολιτικών της ΝΔ, μιλούσε για την καταιγιστική επίθεση που ερχόταν από την «χούντα του κεφαλαίου και της ΕΕ». Πολλοί, και εντός Αριστεράς, μιλούσαν για μικροψυχίες και Κασσάνδρες. Ποιος το φανταζόταν τότε, ότι σήμερα, ούτε τρία χρόνια μετά, θα είχαμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, 500.000 να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, 25% καταγεγραμμένη πτώση των μισθών, πλήρη κοινωνική καταστροφή;

Κύλησαν πολλά από τότε. Στις εκλογές της Κυριακής είναι παρούσα η δυνατότητα για ένα νέο ηχηρό χτύπημα στην πολιτική των μνημονίων και της ΕΕ, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να μη δώσει τη μάχη με όρους αριστερής πολιτικής. Η σύγκρουση της επόμενης μέρας θα είναι ακόμη πιο βαθιά και αδυσώπητη. Ακόμη και αν κάποιος από φόβο δεν θέλει να δώσει τη μάχη, η αναμέτρηση έχει μια δυναμική που δεν αναστέλλεται. Απλά, σε αυτή τη περίπτωση, η συντριβή του κόσμου της εργασίας θα είναι βέβαιη και συντριπτική.

Οι πολιτικές της λιτότητας, της μαζικής ανεργίας, της εξάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και της βύθισης των δημόσιων κοινωνικών πολιτικών, σε όλη την ΕΕ, δεν αποτελούν συγκυριακές πολιτικές επιλογές κυβερνήσεων και πολύ περισσότερο πολιτικών προσώπων. Είναι μονόδρομος χωρίς επιστροφή για τον κόσμο του κεφαλαίου. Είμαστε στο μέσο μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης και ενός δυνατού κλονισμού της ευρωζώνης. Η ευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατία επείγεται να διαμορφώσει τις δικές της «κινεζικές ζώνες» ληστείας της εργασίας και να επιβάλει ένα πρωτόγνωρο κοινωνικό κανιβαλισμό, ώστε να κερδίσει κάποιους πόντους στη μάχη ανταγωνιστικότητας με τα άλλα καπιταλιστικά κέντρα σε Ασία και Βόρεια Αμερική.

Η Αριστερά κρίνεται στη σωστή πρόβλεψη και πολύ περισσότερο στην πολιτική προετοιμασία για τις μεγάλες μάχες της επόμενης μέρας. Δεν γνωρίζουμε αν αύριο οι κάλπες θα βγάλουν μια κυβέρνηση δεξιάς αντεκδίκησης και επιτάχυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης ή μια κυβέρνηση με κέντρο τον ΣΥΡΙΖΑ που θα επιχειρεί να τετραγωνίσει τον κύκλο, αναζητώντας αποφυγή της αναμέτρησης και ανακούφιση του λαού μέσα στο πλαίσιο του χρέους και της παραμονής στην ευρωζώνη. Το σίγουρο είναι ότι η ΕΕ σημαδεύει προς μισθούς 100-200 ευρώ για την Ελλάδα, σε συνθήκες κοινωνικής ερήμωσης και θάλασσας ανεργίας, σε περιβάλλον εχθρικό προς κάθε έννοια δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας. Γνωρίζουμε ότι η πραγματική εξουσία δεν βρίσκεται σε υπουργικές αποφάσεις αλλά στην οικονομική δομή, στο βαθύ κράτος που υπηρετεί το κεφάλαιο, στον κατασταλτικό μηχανισμό που ψηφίζει κατά 50% και στελεχώνει τη Χρυσή Αυγή, στους μηχανισμούς της ΕΕ, αλλά και του ΝΑΤΟ.

Τι αντιπαρατάσσουμε σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Την πολιτική, ιδεολογική και κινηματική προετοιμασία του δικού μας κόσμου. Των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των νέων, των μικρομεσαίων που διαλύονται.

Προτάσσουμε το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την αριστερή πολιτική για τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτήν ακριβώς στην οποία επιτίθεται ο Σαμαράς και ας μην προβάλλεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τη διαγραφή του χρέους, για να ζήσει ο λαός. Την κατάργηση της δανειακής σύμβασης και μαζί των μνημονίων που την υλοποιούν. Την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Τον κλονισμό του κεφαλαίου και την ανακατανομή του πλούτου. Στόχοι αφετηριακοί, για να μπορεί να επιβιώσει ο λαός, να διεκδικηθεί παραπέρα ένας άλλος δρόμος. Σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό, με τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια των εργαζομένων, σε μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική.

Υπερασπίζουμε το δρόμο της ταξικής πάλης σε όλα τα πεδία και με όλες τις μορφές σε ρήξη και με επαναστατική τομή με τον κόσμο του κεφαλαίου και τους πολιτικούς υπηρέτες του. Δεν θα μας σώσει ούτε η Ευρώπη, αναζητώντας μια δήθεν «ευρωπαϊκή λύση» σε διαπραγμάτευση με τους σφαγείς μας. Δεν θα επιβληθεί κανένα πρόγραμμα πραγματικής ανακούφισης ακόμη και από μια αριστερή κυβέρνηση που θα κινείται μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της εξουσίας του κεφαλαίου. Ο αποφασιστικός παράγοντας θετικών αλλαγών, άμεσης ανακούφισης και ανατροπής, είναι μόνο ένα πολιτικοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, ενωτικό και απειλητικό προς τον αντίπαλο. Και εδώ απαιτείται ισχυρή αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά και όχι περίσσευμα κοινοβουλευτικής αυταπάτης.

Η λογική της καταγγελίας των «μονομερών ενεργειών» αποτελεί πραγματική παράδοση. Είναι σαν να επιδιώκεις να προστατευθείς από τον αντίπαλο, προσχωρώντας στο στρατόπεδό του. Εδώ έχουμε προβλήματα. Το ΚΚΕ δηλώνει απόν με το τέχνασμα «είτε με ευρώ είτε με δραχμή θα πεινάς» και την παραπομπή αυτού του βήματος ανατροπής στην έλευση του σοσιαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη χειρότερα, αποδέχεται το πλαίσιο του χρέους και του ευρώ. Το ερώτημα δεν είναι αν θα τηρήσει τις υποσχέσεις του για βελτίωση των πραγμάτων, όπως έμπαινε το 1981 για το ΠΑΣΟΚ. Δεν θέτει καν στόχο για έξοδο από τον κύκλο της κοινωνικής καταστροφής. Τις τελευταίες μέρες έγινε πιο σαφές. Δεν μιλούν ουσιαστικά για κατάργηση μνημονίων, αλλά αντικατάσταση με ένα άλλο Μνημόνιο, που ονομάστηκε «εθνικό σχέδιο ανόρθωσης».

Δεν επενδύουμε στην ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Προκρίνουμε την ανάγκη για ηγεμονία της αριστερής πολιτικής και του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος, με στόχο τη νίκη του λαού. Ενισχυμένη ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν. Το καλύτερο χτύπημα στους βρικόλακες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στα φασιστικά τέρατα. Αφετηρία αντεπίθεσης του λαού για την επόμενη μέρα, με κοινή μαχητική δράση της Αριστεράς.

πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ

Διάσωση του λαού και όχι του ευρώ

Κείμενο παρέμβασης

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Η ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι είναι ανάγκη να γίνει άμεσα, συντεταγμένα με παράλληλη οργάνωση του λαού, με συνείδηση των δυσκολιών αλλά και της ελπιδοφόρας προοπτικής που γεννιέται.

Η απαλλαγή από τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και από τη θηλιά του χρέους είναι ακατόρθωτη εντός του ευρώ. Το ευρώ είναι το νόμισμα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής Ευρώπης-φυλακής. Ένα νόμισμα που λειτουργεί σαν μηχανισμός χρεοκοπίας κρατών και οικονομιών, δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει «νόμισμα των ευρωπαϊκών λαών».

Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει την καταδίκη της χώρας και του λαού μας σε καθεστώς μόνιμης χρεοκοπίας. Σημαίνει να καταστούν θεμέλιοι νόμοι του κράτους η δημοσιονομική πειθαρχία και το σύμφωνο για το ευρώ. Σημαίνει συναίνεση στην κοινωνική μας καταβαράθρωση, στην εκποίηση της χώρας μας σε όφελος των δανειστών, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που μας λεηλατούν επί δεκαετίες και μας οδήγησαν στην κρίση.

Η τρομοκράτηση του λαού, η σύνδεση της εξόδου από το ευρώ με βιβλικές καταστροφές, έχει μοναδικό σκοπό να εξοριστεί η μοναδική λύση υπέρ της εργασίας και της δημοκρατίας:

Η μονομερής διαγραφή του χρέους, έξω από το ευρώ και σε ρήξη με την ΕΕ.

Οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια, θα  την οδηγήσουν και στη «δραχμή» ή σε «διπλό νόμισμα» εάν πρόκειται να σώσουν το ευρώ τους, και να μείνει η χώρα, οι εργαζόμενοι και ο λαός δεμένοι με το χρέος στο «πειθαρχείο» της Ε.Ε.  

Ζωή μπορεί να υπάρξει μόνο έξω από το ευρώ. Μπορούμε να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να αξιοποιήσουμε τις πλούσιες δυνατότητες της χώρας προς όφελός μας, να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο για αξιοβίωτη ζωή, για κατακτήσεις στο σήμερα και στο αύριο.

Υπάρχει τρόπος. Προϋποθέτει υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και στήριξη σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε αντικαπιταλιστική-φιλολαϊκή κατεύθυνση. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και πριν απ’ όλα της Τράπεζας της Ελλάδος, με στόχο να στηριχθεί η εγχώρια παραγωγή και να επιβληθούν αυστηροί έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων. Γενναία αναδιανομή του πλούτου για να ενισχυθεί το εισόδημα των εργαζομένων και να τονωθεί η εσωτερική αγορά.

Προϋποθέτει τον πλήρη δημόσιο έλεγχο στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Ολόκληρη η παραγωγική μηχανή της χώρας πρέπει -βασισμένη σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και στον εργατικό κοινωνικό έλεγχο- να προσανατολιστεί στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει χωρίς την κινητοποίηση ολόκληρου του λαού, χωρίς περισσότερη δημοκρατία, χωρίς πραγματική εθνική-λαϊκή κυριαρχία.

Ο δρόμος για να σταθεί η χώρα στα δικά της πόδια δεν θα είναι περίπατος. Απαιτεί ρήξη με τους δανειστές, τις «αγορές», το κεφάλαιο, το πολιτικό τους προσωπικό. Με όλους αυτούς που επέβαλαν στο λαό και στη χώρα μας την καταστροφική πορεία που ζούμε, με όλους αυτούς που επωφελήθηκαν κι επωφελούνται από αυτή.

Απαιτεί επομένως ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι ο μοναδικός δρόμος που εξασφαλίζει την επιβίωση και δίνει χειροπιαστή προοπτική. Είναι ο δρόμος όχι μόνο για να ανασάνει ο λαός, αλλά και να γίνει αφέντης στον τόπο του.

- ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

- ΒΟΥΡΕΚΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

-      ΓΑΤΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

-      ΓΡΟΛΛΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΑΝ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ

-      ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

- ΘΕΡΜΟΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ, τ. ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

-      ΚΑΛΙΑΜΠΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΕΜΠ

-      ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

- ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ -ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

-      ΜΑΡΚΕΤΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ

- ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

- ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ ΦΑΝΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ

-  ΠΑΠΑΔΕΔΕ ΦΛΩΡΑ, Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΕΠ/ΔΕΗ, ΜΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

- ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

- ΠΑΤΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

- ΡΑΧΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

- ΡΟΥΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ

-  ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ

-   ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

- ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

- ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

- ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΜΗΧ/ΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ, ΜΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

-  ΤΣΑΚΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ

- ΧΡΥΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝ/ΜΙΟΥ

Η κυβέρνηση, η αριστερά και η κασέτα της ΄΄άμεσης λύσης''

του Αντώνη Δραγανίγου

Τι έχουμε πάθει με  τους μέντορες της τακτικής που μας έχουν κατακλύσει? Πως θα αντισταθούμε σε όλες αυτές τις παμπάλαιες απαντήσεις που εμφανίζονται κάθε φορά με έναν νέο μανδύα για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο? Πως θα σωθούμε από όλους αυτούς τους σωτήρες? Γιατί, τελικά, στην συζήτηση που γίνεται στην αριστερά, πιο σημαντικό και από το πρόβλημα της «κυβέρνηση της αριστεράς», ή «με πυρήνα την αριστερά», ή «προοδευτική αντιμνημονιακή κυβέρνηση» ή όπως αλλιώς τέλος πάντων ονομαστεί,  είναι η επιχειρηματολογία υπέρ της!

Ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το παράπλευρο πόνημα με τίτλο «αξίζει να έχουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ?». Με άλλα λόγια «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ»? «Τσίπρας ή Σαμαράς»..Ας απαντήσουμε ευθέως λοιπόν στο ερώτημα.  Είναι προτιμότερη μια «κυβέρνηση της αριστεράς» από μια κυβέρνηση της ΝΔ. ? Απαντάω.  Με βεβαιότητα ναι!! Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό..

Καινούργιο το δίλημμα όπως μας προέκυψε από τις κάλπες της 6^ης του Μάη.Αλλά και παλιό μαζί! Άραγε, ο αρθρογράφος μας με την πλατιά αντίληψη,  τι θα απαντούσαμε σε έναν οπαδό του ΠΑΣΟΚ το 1981 που θα του έλεγε: «ρε παιδιά δεν θα είναι καλύτερη μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από μια κυβέρνηση της εμφυλιοπολεμικής, αντιδραστικής Δεξιάς?. Αφήστε να αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση, να μην μας κυνηγάνε οι χωροφύλακες,  να αυξηθούν οι μισθοί και βλέπουμε.. αν το ΠΑΣΟΚ τα πουλήσει, ο κόσμος θα έρθει μαζικά σε εσάς που θα πάρετε την σκυτάλη»   Και  κάπως έτσι πάντα καταλήγουμε στο αρχέγονο δίλημμα που μόνο η οξυδέρκεια ενός  Μίκη Θεοδωράκη θα μπορούσε να θέσει με τέτοιο καθαρό τρόπο: «Καραμανλής ή τανκς». Υπάρχει κανείς που δεν θα διάλεγε τον Καραμανλή?

Αν λοιπόν ο στόχος του αρθογράφου ήταν να μας πείσει ότι ο «Τσίπρας» είναι «καλύτερος από τον Σαμαρά» δεν χρειάζονταν όλα αυτά τα βαθυστόχαστα.   Αν ο στόχος του άρθρου είναι να μας πείσει ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υποταχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική αριστερά  στην κυβερνητική προοπτική της «αριστερής κυβέρνησης» τότε μάλλον σταμάτησε το κείμενο εκεί που θα έπρεπε να ξεκινήσει:!

KATAΓΓΕΛΙΑ της ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ – ΧΟΛΑΡΓΟΥ – ΠΑΠΑΓΟΥ

ΟΙ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ- ΕΝΩΜΕΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ

Η ΤΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλει την πρωτοφανή, αιματηρή επίθεση μελών της Χρυσής Αυγής που είχε σαν αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του στελέχους της ΚΝΕ και δημοτικού συμβούλου Αγίας Παρασκευής Δ. Τσιμπουκάκη! Εν ψυχρώ, όπως λειτουργούν οι συμμορίες, χτύπησαν τον συναγωνιστή μπροστά στο περίπτερο του ΚΚΕ και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν.

Η επίθεση αυτή είναι συνέχεια της προβοκάτσιας που επιχειρήθηκε να στηθεί από τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ την προηγούμενη Κυριακή στην προεκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι φανερό πως το μακρύ χέρι του συστήματος, οι μπράβοι του κεφαλαίου έχουν αναλάβει την επιχείρηση τρομοκρατίας της αριστεράς και του λαικού κινήματος.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ

Αύριο δίνουμε την πρώτη απάντηση: Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλους σε συγκέντρωση κατά των φασιστών την ΤΕΤΑΡΤΗ, 13/6 στην πλ. Αγίας ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ, στις 8.00 και διαδήλωση.

Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας, όλους τους δημοκρατικούς πολίτες της περιοχής, τις δυνάμεις της αριστεράς και του κινήματος να δώσουμε μαζί αυτή τη σημαντική μάχη.

Υ.Γ. Η αστυνομία διεξάγει έρευνες…

Για ένα μεγάλο καλοκαίρι της ανατροπής

του Παναγιώτη Φραντζή

Στις πλατείες του περασμένου καλοκαιριού βγήκε ακατέργαστη η οργή του λαϊκού κόσμου, εκείνων που άλλοτε θεωρούνταν σίγουρη πελατεία για τα αστικά κόμματα μικροαστικής και εργατικής βάσης, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Δεν ήταν μόνο η Αριστερά εκεί, ούτε ήταν αποκλειστικά η Αριστερά η «κερδισμένη» από τις πλατείες της αγανάκτησης. Το ότι μπόρεσε ένα κόμμα της Αριστεράς να εκφράσει το λαϊκό ρεύμα της αγανάκτησης στην κάλπη, δίνοντας άμεση προοπτική νέας διακυβέρνησης, είναι όμως αναμφισβήτητο. 

Στις εκλογές του Μαΐου εκφράστηκε η αυθόρμητη περιφρόνηση του φόβου που συστηματικά καλλιεργούσαν οι άλλοτε κραταιές πολιτικές δυνάμεις. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια ψηφοφόροι τους γύρισαν την πλάτη, και μοιράστηκαν σε τρεις κατευθύνσεις. 1.250.000 κινήθηκαν προς την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της· άλλοι τόσοι περίπου στράφηκαν σε συντηρητικά κόμματα συμπεριλαμβανομένης της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής· τέλος περίπου 600.000 προτίμησαν την αποχή. Τα αστικά επιτελεία μίλησαν για αποτυχία της λαϊκής ψήφου. Όλα δείχνουν ότι στις 17 Ιουνίου θα αποτύχουμε καλύτερα, όπως έγραψαν εύστοχα οι καλοί συνεργάτες, και όχι απαραίτητα ομοϊδεάτες, στο περιοδικό UNFOLLOW.