Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου διεξήχθησαν σε ένα κλίμα μεγάλων εκβιασμών και διλημμάτων. Η επίθεση των αστικών δυνάμεων, διεθνών και ξένων, τα διλήματα «ευρώ ή χάος», «Ευρωπαϊκή Ένωση ή καταστροφή», επέδρασαν σημαντικά στη συμπεριφορά του εκλογικού σώματος. Η πλήρης υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι τους, δυσκόλεψε τον άνισο αγώνα στην αντιμετώπιση τους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε θέσει σαν στόχο της παρέμβασής της, να συμβάλλει ώστε να βαθύνει το ρήγμα στην αστική πολιτική που άνοιξε με τους δίχρονους αγώνες και το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη.
Εκτιμώντας συνολικά το αποτέλεσμα, πρέπει να πούμε ότι το ρήγμα, παρ' ότι δεν βάθυνε αλλά μίκρυνε, εξακολουθεί να παραμένει ενεργό και να έχει μέλλον.
Γύρω από τη συγκράτηση ή την επέκτασή του θα διεξαχθεί σκληρή μάχη με αβέβαιη έκβαση, με εξαιρετικές δυσκολίες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για την Αριστερά.
- Η ΝΔ συσπείρωσε γύρω της ένα σημαντικό κομμάτι του συντηρητικού χώρου κατακτώντας την πρώτη θέση. Η επιτυχία της όμως είναι ασταθής. Επιτεύχθηκε σε καθεστώς σκληρής πολιτικής και ιδεολογικής τρομοκρατίας και απροκάλυπτης στήριξης και επέμβασης των βασικών ιμπεριαλιστικών κέντρων και πρώτα απ’ όλα της τρόικας και της ΕΕ. Προαναγγέλλει την συνέχιση και επιτάχυνση της άγριας αντεργατικής επίθεσης που εγκαινίασαν οι πολιτικές των μνημονίων και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας, ευρωπαϊκής και διεθνούς κεφαλαιοκρατίας, στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης του ληστρικού χρέους, με μία κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πιθανά και άλλων συστημικών και φιλο-ΕΕ δυνάμεων. Ταυτόχρονα, συνυπολογίζοντας το βάθεμα της κρίσης στην ευρωζώνη και την πιθανότητα ανοιχτής χρεωκοπίας και κατάρρευσης, πρόκειται για μια σχετικήεπικράτηση, απολύτως υποθηκευμένη και με σύντομη ημερομηνία λήξης που θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του λαϊκού εργατικού κινήματος.
- Στο εκλογικό αποτέλεσμα εξακολουθεί να παρουσιάζεται μια λαϊκή τάση προς τα Αριστερά, η οποία περιστρέφεται με ανάμεικτα αισθήματα ενθουσιασμού, ελπίδας και σκεπτικισμού γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η μεγάλη εκλογική ισχυροποίηση της μεταρρυθμιστικής,φιλο-ΕΕ Αριστεράς, παρά την πιο ριζοσπαστική διάθεση της λαϊκής ψήφου, δεν αποτελεί εχέγγυο για τις ταξικές αναμετρήσεις του άμεσου μέλλοντος. Οι διαρκείς αναπροσαρμογές, επιταχυνόμενες το τελευταίο διάστημα σε λογικές «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου σε συμφωνία με την ΕΕ, η σαφής άρνηση της ρήξης και της αποδέσμευσης από τη μέγγενη μνημονίων, χρέους και ευρωζώνης, οδηγεί πίσω την πολιτική συνείδηση του λαού και το κίνημα. Δεν αναμετριέται και δεν αλλάζει τους συσχετισμούς με την αστική πολιτική και, τελικά, γίνεται αναποτελεσματική με βάση και τον στόχο της κυβερνητικής προοπτικής που η ίδια έχει θέσει. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν δημιουργεί καμία προϋπόθεση για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου κοινωνικού-πολιτικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης του μνημονιακού και αστικού μπλόκ.
- Η διατήρηση των δυνάμεων της φασιστικής ακροδεξιάς «Χρυσής Αυγής» αποτελεί αρνητικό για λαϊκό κίνημα και την αριστερά γεγονός. Μορφοποιείται στην πιο αντιδραστική και επιθετική του εκδοχή, ένα κοινωνικό ρεύμα που προϋπήρχε στο ΛΑΟΣ και σε άλλα αστικά κόμματα και, σήμερα, ενισχύεται, επικίνδυνα πλέον, με βάση τα αδιέξοδα των ραγδαία φτωχοποιούμενων λαϊκών στρωμάτων από την κρίση. Αποτελεί καμπανάκι κινδύνου προς την Αριστερά για την κενά της ίδιας της πολιτικής της αλλά και για την ανάγκη άμεσης αποκάλυψης του ρόλου της Χ.Α. ως οργάνου του συστήματος και της εργοδοσίας και αποφασιστικής αντιμετώπισης της με όρους κινήματος.
- Η εκλογική πτώση του ΚΚΕ, δεν λειτουργεί θετικά για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες αυξημένων καθηκόντων για την αριστερά, ενίσχυσης του ευρω-ρεφορμιστικού ρεύματος και σοβαρών κινδύνων για το λαό. Είναι, ωστόσο, αποτέλεσμα, τόσο της στρατηγικής του φυσιογνωμίας, όσο και της πολιτικής του. Η παραπομπή του ώριμου -στη λαϊκή συνείδηση- βήματος ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης στη 'λαϊκή εξουσία', η αλαζονική αντι-μετωπική στάση του σε κάθε πρόταση αντικαπιταλιστικής αντιϊμπεριαλιστικής κοινής δράσης και η αποστροφή του απέναντι σε σημαντικές μορφές αγωνιστικών κινητοποιήσεων που επελέγησαν από τον εργαζόμενο κόσμο το τελευταίο δίχρονο, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες του αποτελέσματος αυτού.
- Το εκλογικό αποτέλεσμα βρίσκει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρούσα και μαχητική, αλλά με πολύ μεγάλες απώλειες ψήφων σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μάη, ρίχνοντάς την στα επίπεδα του 2009. Η εκλογική υποχώρηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτυπώνει τη διαπίστωση ότι ενώ οι αποφασιστικές αναμετρήσεις είναι σε εξέλιξη, ενώ αναζητείται από εργατικά και λαϊκά στρώματα, κάποια λύση προς τα αριστερά, η προετοιμασία, ο στρατηγικός και προγραμματικός επανεξοπλισμός του ΝΑΡ και συνολικά της επαναστατικής αριστεράς, καθώς και ο βαθμός οργάνωσης των εργατικών και ταξικών δυνάμεων δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες του σύγχρονου ταξικού πολέμου.
Ασφαλώς, στις 17 Ιούνη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσε μια δύσκολη εκλογική μάχη, με διλληματικό χαρακτήρα, με κυρίαρχο το ερώτημα της διακυβέρνησης, σε συνθήκες υποχώρησης του ΚΚΕ και υπόκλισης του ΣΥΡΙΖΑ στην φιλο-ΕΕ γραμμή. Τα μέλη και οι φίλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν ένα σημαντικό και πολύτιμο αγώνα για την υπεράσπιση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος και την προβολή της ανάγκης για ισχυρό λαϊκό κίνημα, κόντρα στις κυβερνητικές αυταπάτες και τις επικίνδυνες λογικές ανάθεσης. Ωστόσο, καταγράφηκε ησημαντική αδυναμία της αντικαπιταλιστικής αντι-ΕΕ αριστεράς, να στερεώσει την αυξημένη επιρροή της στις εκλογές της 6ης Μάη και πολύ περισσότερο να επηρεάσει με σταθερό τρόπο τη συζήτηση και τις διεργασίες στην αριστερά και τον μαχόμενο κόσμο. Οι ταλαντεύσεις, που εκφράστηκαν και δημόσια, σχετικά με την αναγκαιότητα αυτοτελούς πολιτικής παρουσίας, επέδρασαν σε σημαντικό βαθμό αρνητικά και ανέδειξαν βαθύτερα προβλήματα φυσιογνωμίας σε ότι αφορά τη στάση απέναντι στα ρεφορμιστικά ρεύματα, τις κυβερνήσεις και το κράτος και απόσπασης από τις αναγκαιότητες και τα ελλείμματα της ταξικής πάλης.
- Με συναίσθηση του σοβαρού εκλογικού πλήγματος που δέχθηκε η αντικαπιταλιστική Αριστερά και των πολιτικών δυσκολιών που δημιουργούνται, αλλά, ταυτόχρονα, και του ρόλου που έχει κατακτήσει μέσα στο μαζικό κίνημα, την ταξική πάλη και στην αριστερά, είναι αναγκαία η πιο πλατιά συλλογική δημοκρατική συζήτηση ανάμεσα σε όλους τους αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ, ευρύτερα της Αριστεράς και του κινήματος, από τη σκοπιά της συμβολής μας στους κρίσιμους αγώνες της επόμενης μέρας.
- Η σχετικά επίμονη λαϊκή τάση προς τα αριστερά που καταγράφεται και στις εκλογές της 17/6, παρά την αστάθεια και τις αντιφάσεις της, αποτελεί θετικό δεδομένο για τις σκληρές συγκρούσεις που έχουμε μπροστά μας. Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα δοκιμαστούν ταχύτατα. Ο λαός στηρίζει δυνάμεις της αριστεράς, όταν αυτές στηρίζουν έμπρακτα τη ζωή, τη δουλειά και το μέλλον του.
Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρωταγωνιστήσουν στην άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών, που να θέτουν επί τάπητος την συνάντηση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς πάνω σε ένα αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα λαϊκής ανακούφισης και ανατροπής του πλαισίου μνημονίων, χρέους, ΕΕ και κεφαλαίου, σε ρήξη με τις τάσεις «ρεαλιστικής αναδίπλωσης» και κυβερνητικής διαχείρισης.
Από την πρώτη στιγμή, απαιτείται η στροφή στην ανάπτυξη του λαϊκού εργατικού κινήματος σε χώρους δουλειάς, συνοικίες, πόλεις και χωριά.
Παράλληλα, η ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση των αριστερών αντικαπιταλιστικών και κομμουνιστικών ιδεών, με τεκμηριωμένο και πειστικό τρόπο, αποτελεί αναγκαία πλευρά της αντιπαράθεσης με τον κόσμο του κεφαλαίου, το πολιτικό του σύστημα και τις ιδεολογίες ενσωμάτωσης στην καπιταλιστική διαχείριση και την ΕΕ.
Το γραφείο τύπου του ΝΑΡ
Αθήνα, 18 Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου