του Αντώνη Δραγανίγου
Τι έχουμε πάθει με τους μέντορες της τακτικής που μας έχουν κατακλύσει? Πως θα αντισταθούμε σε όλες αυτές τις παμπάλαιες απαντήσεις που εμφανίζονται κάθε φορά με έναν νέο μανδύα για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο? Πως θα σωθούμε από όλους αυτούς τους σωτήρες? Γιατί, τελικά, στην συζήτηση που γίνεται στην αριστερά, πιο σημαντικό και από το πρόβλημα της «κυβέρνηση της αριστεράς», ή «με πυρήνα την αριστερά», ή «προοδευτική αντιμνημονιακή κυβέρνηση» ή όπως αλλιώς τέλος πάντων ονομαστεί, είναι η επιχειρηματολογία υπέρ της!
Ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι το παράπλευρο πόνημα με τίτλο «αξίζει να έχουμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ?». Με άλλα λόγια «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ»? «Τσίπρας ή Σαμαράς»..Ας απαντήσουμε ευθέως λοιπόν στο ερώτημα. Είναι προτιμότερη μια «κυβέρνηση της αριστεράς» από μια κυβέρνηση της ΝΔ. ? Απαντάω. Με βεβαιότητα ναι!! Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό..
Καινούργιο το δίλημμα όπως μας προέκυψε από τις κάλπες της 6ης του Μάη.Αλλά και παλιό μαζί! Άραγε, ο αρθρογράφος μας με την πλατιά αντίληψη, τι θα απαντούσαμε σε έναν οπαδό του ΠΑΣΟΚ το 1981 που θα του έλεγε: «ρε παιδιά δεν θα είναι καλύτερη μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από μια κυβέρνηση της εμφυλιοπολεμικής, αντιδραστικής Δεξιάς?. Αφήστε να αναγνωριστεί η εθνική αντίσταση, να μην μας κυνηγάνε οι χωροφύλακες, να αυξηθούν οι μισθοί και βλέπουμε.. αν το ΠΑΣΟΚ τα πουλήσει, ο κόσμος θα έρθει μαζικά σε εσάς που θα πάρετε την σκυτάλη» Και κάπως έτσι πάντα καταλήγουμε στο αρχέγονο δίλημμα που μόνο η οξυδέρκεια ενός Μίκη Θεοδωράκη θα μπορούσε να θέσει με τέτοιο καθαρό τρόπο: «Καραμανλής ή τανκς». Υπάρχει κανείς που δεν θα διάλεγε τον Καραμανλή?
Αν λοιπόν ο στόχος του αρθογράφου ήταν να μας πείσει ότι ο «Τσίπρας» είναι «καλύτερος από τον Σαμαρά» δεν χρειάζονταν όλα αυτά τα βαθυστόχαστα. Αν ο στόχος του άρθρου είναι να μας πείσει ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υποταχτεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική αριστερά στην κυβερνητική προοπτική της «αριστερής κυβέρνησης» τότε μάλλον σταμάτησε το κείμενο εκεί που θα έπρεπε να ξεκινήσει:!
«Πολιτική δεν είναι να παίζουμε την κασέτα με τις αρχές μας και τους απώτερους στόχους μας. Πολιτική είναι ανοίγουμε δρόμο για να πραγματοποιηθούν αυτοί οι στόχοι. Πολιτική είναι ένα σύνολο μέτρων, μια γέφυρα που οδηγεί στο στόχο. Μέτρα που διαμορφώνουν ένα ευνοϊκό συσχετισμό δύναμης για να δώσουμε τη μάχη, για να οργανώσουμε καλύτερα τις δυνάμεις μας, για να στριμώξουμε τον αντίπαλο, προκείμενου να του επιβληθούμε. Είναι μια σειρά τακτικών κινήσεων ενταγμένα σε μια στρατηγική»… μας λέει αρθρογράφος.
Για την οικονομία της συζήτησης ας θεωρήσουμε τον ορισμό σωστό. Ρωτάω λοιπόν. Η στάση απέναντι στο χρέος, απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ, την δανειακή σύμβαση, και τέλος η ίδια η στάση απέναντι στο μνημόνιο είναι «πολιτική»(?). Η μήπως η στάση απέναντι σε όλα αυτά δεν αφορούν παρά μια «κασέτα που παραπέμπει στους απώτερους στόχους μας?». Φαντάζομαι ότι ο αρθρογράφος θα καταλαμβανόταν από ιερή αγανάκτηση αν του λέγαμε επίσης ότι η «πολιτική» και μάλιστα με τεράστιες άμεσες συνέπειες- αφορά επίσης την αντίληψη της αριστεράς για τον χαρακτήρα της κρίσης ( το αν είναι δηλαδή κρίση του καπιταλισμού και της ΕΕ ή του «νεοφιλελευθερισμού» και του «διαπλεκόμενου δικομματισμού», που λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του) και την πολιτική-ταξική κατεύθυνση της απάντησης στην κρίση... Το τι χαρακτήρα έχουν το κράτος και η εξουσία. Όχι, όχι όλα αυτά δεν είναι πολιτική! Και τι είναι τότε πολιτική? Μα φυσικά το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει την κυβέρνηση. Άσχετα με το πρόγραμμα και την πολιτική του κατεύθυνση.
Δεν το αδικούμε, όπως κατ’ επανάληψη κάνει αυτός με τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με τα ίδια του τα λόγια: «..(πρέπει να στηρίξουμε την κυβερνητική προοπτική)… άσχετα με τις παλινωδίες του Σύριζα και των στελεχών του, άσχετα αν θέλουν να κάνουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά, άσχετα αν νομίζουν ή κάνουν ότι νομίζουν ή θέλουν να νομίζουν ότι θα εφαρμόσουν έστω και το 1/10 του προγράμματός του εντός της ΕΕ ή εντός του καπιταλισμού. Αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα»!!. Μάλιστα..Άσχετα με όλα αυτά τα «άσχετα» ερωτήματα, ξεκαθαρίσαμε τουλάχιστον τι είναι πολιτική. Τι έχουμε για τώρα και τι είναι για αργότερα.. για την κασέτα....
ΑΡΘΡΟ ΔΕΥΤΕΡΟ…Η ΤΡΙΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
«Την ίδια ακριβώς κριτική (σημ. με του ΚΚΕ) κάνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ότι είναι αδύνατο να εφαρμοστεί ένα αριστερό πρόγραμμα εντός ΕΕ. Ότι το μνημόνιο είναι συνδεδεμένο με τη δανειακή σύμβαση και σε αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στάση η τρόικα. Και όχι μόνο σε αυτό αλλά και σε όλα τα άλλα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ»
Ξεπερνάμε την λαθροχειρία της διαρκούς ταύτισης της κριτικής και της εν γένει στάσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το ΚΚΕ. Θα περιμέναμε λίγο μεγαλύτερη αντικειμενικότητα από ένα μέντορας της τακτικής. Ας είναι.. Στο προκείμενο..
Ώστε τέτοια φοβερά πράγματα λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Ότι το μνημόνιο είναι συνδεδεμένο με την δανειακή σύμβαση! Και ότι εντός ΕΕ δεν γίνεται αριστερή πολιτική.. Μα είναι προφανές ότι ο χώρος αυτός είναι ακόμα στην εποχή του βινυλίου!
Για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα από το κείμενο αν αρθρογράφος μας συμφωνεί με την άποψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή όχι. .Αν συμφωνεί καλό θα ήταν να το έλεγε και σε μας..Αν πάλι όχι καλό θα ήταν να το αιτιολογήσει.. μπορεί και να έχει δίκιο! Αυτό που είναι ολότελα απαράδεκτο είναι να υπονοεί ότι ανεξάρτητα από το αν είναι η άποψη αυτή είναι σωστή ή λαθεμένη η αριστερά δεν πρέπει να την λέει στον κόσμο προκειμένου να μην χάσει ψήφους και υπονομευτεί η «κυβερνητική της προοπτική». Να τι μας λέει: «Τι καταλαβαίνει λοιπόν ο κόσμος που πάλεψε για να φύγει το μνημόνιο και που δεν αντέχει άλλο τις επιπτώσεις του. Ότι η ακύρωση που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Οπότε καλύτερα να κερδίσει τις εκλογές ο Σαμαράς!. Αυτή είναι η ουσία των σοφισμάτων του ΚΚΕ και της Ανταρσύα. Η κριτική που τους γίνεται για σεχταρισμό και αριστερισμό είναι τελείως λάθος. Οι δύο αυτοί σχηματισμοί αυτή την ώρα τοποθετούνται στα δεξιά του Συριζα. Η λογική τους είναι η ίδια με του Κουβέλη. Η γραμμή τους εξυπηρετεί κατευθείαν το σχέδιο της άρχουσας τάξης που θέλει πάση θυσία να υπερψηφιστούν στις εκλογές αυτές οι εγγυητές της συνέχισης του μνημονίου, του νόμου και της τάξης.»!!
Τι απίθανος συλλογισμός!! Τι ενδεικτικό παραλήρημα αυτού του αφόρητου καιροσκοπισμού που έχει για χρόνια στρογγυλοκαθίσει στα μυαλά πολλών αριστερών.
Όταν κάποιος λέει- όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ- ότι η πραγματική καταγγελία του Μνημονίου, η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, και η πάλη κατά της ΕΕ, και του κεφαλαίου συνδέονται αντικειμενικά, (όχι γιατί το λέει «ένα άρθρο της Σύμβασης», μην κονταίνετε τόσο φτηνιάρικα τις απόψεις μας), γιατί το κοινωνικό-ταξικό μπλοκ του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, των δανειστών, της τρόικα- και της ΕΕ είναι ενιαίο, με κοινές επιδιώξεις και απόλυτα εχθρικό απέναντι στον λαό- τότε- προετοιμάζει τον κόσμο για την σύγκρουση που έτσι κα αλλιώς έχει μπροστά του, και δεν τον σπρώχνει «κατευθείαν στα σχέδια της άρχουσας τάξης» και στην υπερψήφιση των εγγυητών του μνημονίου»!!(?). όπως ισχυρίζεται ο μέντορας μας.. Όταν έχει στόχο να βαθύνει την συνείδηση για το περιεχόμενο και τους δρόμους της σύγκρουσης που έχουμε μπροστά μας σπρώχνει αριστερά (ενδεχομένως όχι στον ΣΥΡΙΖΑ) και όχι στην ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Όμως ο αρθρογράφος μας ταυτίζει την αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα με τηνάμεση κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ότι δεν περιλαμβάνει «ενισχύστε, ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ» ενισχύει την ΝΔ.. Σαν πολύ γρήγορα ορισμένοι εντρύφησαν στα πασοκικά ήθη και έθιμα!
Αντίθετα με τον παραπάνω συλλογισμό νερό στον μύλο του μπλοκ εξουσίαςρίχνεις όταν ορκίζεσαι και επικυρώνεις στον λαό σαν αντικειμενικά και κοινά αποδεκτές αλήθειες τα στρατηγικά όρια της αστικής τάξης. Όταν δεν αναγνωρίζεις την κρίση σαν καπιταλιστική. Όταν ορκίζεσαι στην υγιή επιχειρηματικότητα. Όταν εμφανίζεσαι σαν ο κατ’εξοχήν υποστηριχτής και σωτήρας της ΕΕ και του ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποτάσσοντας την πολιτική του στην κυβερνητική του προοπτική πάει πίσω το κίνημα, το ρυμουλκεί σε θέσεις πίσω από αυτές που πάλεψε το ρεύμα που τον έφερε στην διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας και με αυτόν τον τρόπο προσφέρει (αθέλητη) υπηρεσία μακροπρόθεσμη στο «μαύρο μέτωπο»
Σε τι μεταφράζει λοιπόν πολιτικά στο κυβερνητικό του πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, το περήφανο «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε», που έγινε αφίσα και σύνθημα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην συγκλονιστική κορύφωση της πάλης κατά του Μεσοπρόθεσμου, στην ανεπανάληπτη συνένωση της «πλατείας<’ με την «απεργία» πέρσι το καλοκαίρι? Στην αναγνώριση του χρέους, εφόσον το «χρέος πλέον κατέχεται από τον δημόσιο τομέα».. Σε ένα ψοφοδεές «πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων», ούτε την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, της ελληνικής Τρόιχαντ δεν έχει το πρόγραμμά του. Και τέλος σε ένα μεγαλοπρεπές «πληρώνουμε»…η χώρα τους δανειστές (άντε με τρία χρόνια αβάντο!) και ο λαός την τρόικα, (τα χαράτσια θα καταργηθούν μόνο για τους άνεργους και τους φτωχούς)! Τι σημαίνει η λογική «άλλο το Μνημόνιο και άλλο η δανειακή σύμβαση»? Τι μεγαλοφυής ανοησία είναι αυτή? Και τι είναι αυτό που θα μπορούσε να μείνει όρθιο από την δανειακή σύμβαση μετά την «αναδιαπραγμάτευση» που εξήγγειλε? Η προτεραιότητα των δανειστών έναντι του λαού? Η ξεφτίλα του ειδικού ταμείου? Η υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο? Και μήπως τι άλλο είναι πέρα από αυτά η «δανειακή σύμβαση»? Και αφού είναι αυτά γιατί δεν την καταγγέλλει?
Με σιγουριά θα μας πει ο μέντοράς μας ότι αυτή η επιχειρηματολογία υπονομεύει τις «εφικτές» λύσεις που μας προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την «αναδιαπραγμάτευση» μνημονίων και δανειακής σύμβασης και έτσι ενισχύεται η ανάγκη της αποδοχής τους. Εμείς αντίθετα πιστεύουμε ότι μόνο έτσι ενισχύεται μέσα στον λαό η απαίτηση για πλήρη, μονομερή καταγγελία της δανειακής σύμβασης, και των μνημονίων και όχι στην αποδοχή, δια της «επαναδιαπργμάτευσης». Αυτή είναι η μόνη εφικτή λύση στην σημερινή περίοδο. Πολύ περισσότερο εφικτή από το να βαυκαλίζεσαι για την δυνατότητα φιλολαϊκών μέτρων σε συμφωνία με τους δανειστές..
Καταλαβαίνει άραγε κανείς από όλους αυτούς τους αριστερούς ψάλτες, τι πολιτικό και ηθικό πλήγμα είναι όλη αυτή η λογική για το κίνημα, (που τέλος πάντων δεν το έφτιαξε και ο ΣΥΡΙΖΑ). Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στο πρόγραμμά του δεν περιλαμβάνει την επιστροφή των μισθών στα προ μνημονίου επίπεδα, που είναι στοιχειώδες για να πεις ότι καταγγέλλεις το μνημόνιο, τότε πως θα το ζητήσεις από μια «κανονική» αστική κυβέρνηση? Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «θα το πληρώσουμε το χρέος σε λίγα χρόνια που θα έχουμε» πως θα νομιμοποιείται η αριστερά να ζητάει από τους άλλους την «διαγραφή του»?.
Όταν δεν καταγγέλλει μονομερώς την δανειακή σύμβαση πας πίσω τους εκατοντάδες χιλιάδες που έδωσαν την μάχη στις 12 του Φλεβάρη. Όταν καταγγέλλεις το Μνημόνιο αλλά υπόσχεσαι μια νέα «δεσμευτική συμφωνία» με την ΕΕ, που θα εξασφαλίζει την «δίκαιη δημοσιονομική προσαρμογή», τότεενισχύεις την λογική του μνημονίου, παίζεις στο έδαφός τους, άντε με ολίγη κοινωνική ευαισθησία, αδύνατη και αυτή σε συνθήκες της ιστορικής καπιταλιστικής κρίσης.
Και μετά από όλα αυτά τι ζητάνε οι μέντορες της τακτικής από την αντικαπιταλιστική αριστερά? Να υποταχτεί σε αυτόν τον δρόμο της διαρκούς διολίσθησης όχι μόνο από τους αναγκαίους στόχους της περιόδου, αλλά και από τα αιτήματα του κινήματος στην λογική μιας «ρεαλιστικής αναδιαπραγμάτευσης» και να συμβάλλουμε έτσι και στην υποταγή του κινήματος σε αυτή την λογική για να μην υπονομευτεί η κυβερνητική προοπτική της αριστεράς.! Το απάβγασμα της επαναστατικής τακτικής…
ΑΡΘΡΟ ΤΡΙΤΟ: ΤΙ ΛΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΥΡΙΑ?
Δεν ξέρω από πού κατάλαβε ο αρθρογράφος ότι η γραμμή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η επιστροφή στους χώρους δουλειάς και το τσαμπουνάει συνέχεια. Κάπου κάτι διάβασε, πάντως σε κείμενα και αποφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αναφέρεται.. Γιατί, αν είχε κάνει λίγο τον κόπο να τα κοιτάξει, θα έβλεπε ότι η άποψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι η «επιστροφή στους χώρους» (για μια ακόμα φορά ο μέντορας δεν αντιμετωπίζει στα ίσα τις απόψεις των εχθρών του και τις φέρνει στα μέτρα του). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν παλεύει για να διευρυνθεί το ρήγμα που άνοιξε από την δίχρονη πάλη του λαού και το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη. Και για να γίνει αυτό πιστεύει πως πρέπει να βαθύνει ο προσανατολισμός του και να οργανωθεί σε ανώτερο επίπεδο το κίνημα ώστε να αντιμετωπίσει την τεράστια σύγκρουση που ωριμάζει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είναι αντικαπιταλιστικό-επαναστατικό μέτωπο βάζει πολιτικούς στόχους, τους οποίους καθορίζει κάθε φορά ώστε ναανεβαίνει το συνολικό επίπεδο του πολιτικού και ταξικού αγώνα των εργαζόμενων. Και κάτω από αυτό το πρίσμα θα αντιμετωπίσει τους όποιους κοινοβουλευτικούς στόχους. Σήμερα η ανάγκη «να βαθύνει το ρήγμα» περνάει μέσα από την ενίσχυση της αντίληψης που στηρίζει την λογική της σύγκρουσης με την ενιαία και αδιαίρετη τριάδα, μνημόνιο, δανειακή σύμβαση, ΕΕ, με «πατέρα θεό» το κεφάλαιο και την αγορά. Από την συνειδητοποίηση της ανάγκης ότι απαιτείται ένα άλλο κίνημα, κλιμάκωση των αγώνων και μια ανώτερη οργάνωση του λαού για να το πετύχουμε. Ότι σε αυτόν τον δρόμο της ανατροπής μπορούμε να έχουμε και επί μέρους επιτυχίες.
Και απέναντι σε αυτή την πολιτική πρόταση τι έχουμε? Το ΚΚΕ δεν πιστεύει ότι υπάρχει ρήγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι αφήνοντας όλους τους όρους της εξίσωσης άθικτους (Ευρώ, ΕΕ και πολιτική της, δανειακή σύμβαση, χρέος, εξουσία του κεφαλαίου και των νόμων της αγοράς) αλώβητα, και αντικαθιστώντας το Μνημόνιο με μια νέα «δεσμευτική συμφωνία» θα παραχθούν διαφορετικά αποτελέσματα. Δυστυχώς -με όλα αυτά στην θέση τους το αποτέλεσμα θα είναι τελικά το ίδιο. – Α! έχουμε και τον μέντορα της τακτικής, ο οποίος τι μας λέει? Μάλλον έτσι είναι αλλά όποιος δεν βάζει μπροστά και πάνω από όλα την ανάγκη της αριστερής κυβέρνησης, αγνώστων λοιπών στοιχείων –δεν ψάχνουμε στοιχεία την ώρα της μάχης- παίζει το παιγνίδι του Σαμαρά..
Η αριστερή κυβέρνηση για τον αρθρογράφο μας έχει προφανώς μια αυταξία την οποία θεμελιώνει αμέσως μετά, σε διάκριση από την κυβέρνηση της δεξιάς, και αυτήν την αυταξία τώρα θα προσπαθήσουμε να αναγνώσουμε..
ΑΡΘΡΟ ΤΕΤΑΡΤΟ:«ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ», «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΕΣ!
« Μήπως νομίζουν ότι αυτό – σημ. η κατάκτηση της κυβέρνησης από την μαύρο μπλοκ»- δεν σημαίνει τίποτα για τον κόσμο και αυτός θα συνεχίσει να αντιστέκεται, προετοιμάζοντας το νέο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ και την 18η γενική απεργία των πρωτοβάθμιων σωματείων που από το Μουσείο θα βαδίσουν για ακόμα μια φορά στη Βουλή; Τι νομίζουν ότι ο κόσμος διαθέτει ατελείωτη ενέργεια για να καταθέτει αέναα στον “αγώνα διαρκείας” της αριστεράς; Λοιπόν δεν υπάρχει πλέον τέτοια ενέργεια.''
Αν αυτή ενέργεια δεν υπάρχει τότε προφανώς υπάρχει πρόβλημα ..και αν δεν γίνει «κυβέρνηση της αριστεράς», αλλά και –ακόμα περισσότερο- αν γίνει! Εκτός αν πιστεύει κανείς- ο αρθρογράφος μας είναι μάλλον ένας από αυτούς- ότι «καταγγελία των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης» και η κόντρα με την τρόικα, γίνεται χωρίς την πάλη του λαϊκού παράγοντα! Με τους δρόμους άδειους..με δικηγορικά γραφεία και συμβούλους.
Πάμε παρακάτω: θα πέσει άραγε απογοήτευση και ήττα στο κίνημα σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σχηματίσει κυβέρνηση? Εξαρτάται από το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα! Ο λαός, όπως και η αστική τάξη, δεν είναι ηλίθιοι και μάλλον διαθέτουν λιγότερο «κυβερνητισμό» από τον αρθρογράφο μας. Πράγματι αν κάνει μια κάποια κυβέρνηση ο Σαμαράς, με την αριστερά πανίσχυρη, (τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ), με τον κόσμο γεμάτο ελπίδες ότι βρίσκεται κοντά σε μια λύση, με το κίνημα αλώβητο, τότε όλοι έχουν την αίσθηση ότι ο Σαμαράς θα είναι «ξεδοντασμένος» και ότι η κυβέρνησή του θα είναι μεταβατική και βραχύβια. Η πολιτική κρίση θα συνεχιστεί και θα βαθύνει αποφασιστικά, πράγμα που θα γίνει έτσι και αλλιώς, καθώς δεν έχει οικοδομηθεί ένας συσχετισμός που να δώσει αποφασιστικά λύση στην μια ή την άλλη κατεύθυνση..
«Το ζήτημα, συνεχίζει ο αρθρογράφος μας, αυτήν την ώρα είναι αν το σχέδιο διάσωσης του ελληνικού καπιταλισμού, μπορεί να διεκπεραιωθεί από έναν ΣΥΡΙΖΑ. Η απάντηση είναι όχι. Μόνο ένα κράτος έκτακτης ανάγκης μπορεί να σώσει τον ελληνικό καπιταλισμό, πάνω στον πτώμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπεριλαμβάνεται σε κανένα σχέδιο αστικής διάσωσης. Έρχεται καβάλα στο κίνημα των τελευταίων δύο χρόνων. Γι’ αυτό ανεξάρτητα από τις διαθέσεις της ηγεσίας του, είναι αντίπαλος του αστικού οδοφράγματος. Θέλει δεν θέλει»
Αυτό είναι εν μέρει σωστό.. γιατί είναι μόνο η μία πλευρά της αλήθειας. Η μία πλευρά της αστικής τακτικής. Πράγματι η αστική τάξη δεν ήθελε προφανώς την ενίσχυση της αριστεράς και ανάμεσά της και του ΣΥΡΙΖΑ. Ήθελε συντριπτική νίκη πάνω στον λαό και 180 έδρες για συνταγματικές αλλαγές. Μετά αυτοδυναμία. Στο τέλος δεν μπόρεσε καν να κάνει κυβέρνηση. Εν όψει αυτής της αποτυχίας διαμόρφωσε μια διπλή τακτική. Δημιουργία ενός ενιαίου ακροδεξιού συντηρητικού πόλου για το τσάκισμα του κινήματος. Αυτό είναι η κύρια επιδίωξή της. Και παράλληλα μια τακτική πίεσης, ξεδοντιάσματος και υποταγής στην αριστερά, ώστε να «μπει στο παιγνίδι» και να σταθεροποιηθεί προσωρινά η κατάσταση, να ανασάνει από την πίεση του δρόμου με κάποιες μικροπαραχωρήσεις που θα αφήσουν άθικτο το πλαίσιο και να οργανώσουν έτσι την αντεπίθεσή τους, πάνω στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων μπροστά στα οποία θα βρεθεί η νέα κυβέρνηση.
Θα έλεγα και κάτι ακόμα περισσότερο. Η αστική τάξη στην φάση αυτή θέλει την αριστερά, με τέτοιο τρόπο στην κυβέρνηση. Την θέλει για να «ηρεμήσει το κοινωνικό πεδίο». Ο ίδιος ο Βενιζέλος με επανειλημμένες δηλώσεις του έχει δείξει πόσο δεν τους αρκεί μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τους δρόμους να φλέγονται από απεργίες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις όπως είπε πολύ χαρακτηριστικά. Την ώρα που η αστική τάξη λογαριάζει πιο πολύ από ποτέ το κίνημα, το πεζοδρόμιο εμείς λέμε ότι «οι δυνάμεις μας τελειώσανε» και καλούμε, με αυτή την λογική στην ψήφιση της αριστερής κυβέρνησης. Για να πάνε στο «κράτος έκτακτης ανάγκης» πρέπει, έτσι όπως διαμορφώθηκε ο συσχετισμός δυνάμεων, να ξεφτιλίσουν την αριστερά. Να «ξεδοντιάσουν» το κίνημα. Να απομονώσουν τις πιο ριζοσπαστικές του τάσεις. Να του βγάλουν το φωτοστέφανο του ονείρου. Να το περιορίσουν στα όρια της στρατηγικής τους και να το νικήσουν πολιτικά. Και τότε ναι, θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για το «κράτος εκτάκτου ανάγκης». Τώρα διακινδυνεύουν πολλά, πάρα πολλά. Να τινάξουν τα πάντα στο αέρα.. Γιατί ευτυχώς οι δυνάμεις του λαού και της αριστεράς είναι ανεξάντλητες.
Πως και δεν την βλέπει αυτήν την πλευρά της αστικής τακτικής ο μέντοράς μας? Πως και δεν βλέπει αυτόν τον κίνδυνο? Πως και δεν κατανοεί ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ περιοριστεί στην λογική της «επαναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης στα όρια του ευρώ και της ΕΕ, τότε η αστική τάξη θα επιδιώξει να τον «βάλει στο παιγνίδι»? Ότι η σταδιακή μετατόπιση ακριβώς προς τέτοιες θέσεις «επαναδιαπραγμάτευσης» και άρνησης των λεγόμενων «μονομερών ενεργειών» ενισχύει τις αστικές δυνάμεις της «ευθύνης», γιατί μετατοπίζει την συζήτηση από την καταγγελία των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης πίσω, μέσα στα δικά τους όρια(?).
Αλλά είπαμε. Τα ζητήματα της δανειακής σύμβασης, του χρέους, της ΕΕ δεν μας απασχολούν γα την ώρα. Δεν αναμασάμε την κασέτα του μέλλοντος..
Έστω θα πει κάποιος.. Παρόλα αυτά. Και αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και επιδιώξει να εφαρμόσει το «πρόγραμμά του»? Το έστω κουτσουρεμένο αυτό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει όμως μονομερή καταγγελία του Μνημονίου, και άρα αθέτηση των δεσμεύσεων της χώρας και σύγκρουσης με τους δανειστές? «Τότε, μας λέει ο αρθρογράφος, θα μπούμε στην τελική ευθεία μιας σύγκρουσης που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί όχι ο Τσίπρας αλλά ούτε η Παπαρήγα σε κοινή συνεδρίαση του ΠΓ του ΚΚΕ μαζί με το κεντρικό συντονιστικό της Ανταρσύας, που μέχρι τότε θα ασχολείται με το αν ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό που δεν του λέει την αλήθεια για τα δεινά που έρχονται και ότι “για να φύγεις από το μνημόνιο πρέπει πρώτα να φύγεις από την ΕΕ”».
Μάλιστα..κατ΄αρχήν δεν το πολυβλέπω… αλλά έστω…έστω ότι καταγγέλλει το μνημόνιο… ποιος θα την δώσει αυτήν την σύγκρουση? Ποιος? Το ΚΚΕ του οποίου τα μέλη -κατά Ζίζεκ «ξέχασαν να πεθάνουν»?.. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που «είναι στην κοσμάρα της|? ..ο ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι στην κυβέρνηση?.. Υπάρχει και το αυθόρμητο του λαού.. έναν λαό στον οποίο η αριστερά –ο ΣΥΡΙΖΑ- λέει ότι μπορεί να καταγγελθεί το μνημόνιο μέσα στην δανειακή σύμβαση, ότι έτσι «σώζουμε το ευρώ», ότι δεν έχει και τόσο σημασία «αν κάποιοι θέλουν να κάνουν ομελέτα χωρίς να σπάσουν αυγά», ή «νομίζουν ότι θα εφαρμόσουν έστω και το 1/10 του προγράμματός του εντός της ΕΕ ή εντός του καπιταλισμού»!! Και όταν θα καλέσεις τον κόσμο « να σπάσει αυγά..» με κίνδυνο να σπάσει τα κεφάλια του πάνω στα ΜΑΤ ή τους φασίστες, θα δικαιούται να σου πει ..κάπως αλλιώς μου τάπατε για να σας ψηφίσω! Δεν μου είπατε για φασαρίες και δυσκολίες.. Και να γυρίσει μεγαλοπρεπώς στα σίγουρα!! Στις χειρότερες εκδοχές τους..
Αυτή η λογική είναι λογική ήττας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να κυριαρχήσει μέσα στο κίνημα και την αριστερά.
ΑΡΘΡΟ ΠΈΜΠΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ: ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Και ως αθεράπευτα δογματικός και ανεπίδεκτος των μαθημάτων τακτικής λέω στις εκλογές ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να υπάρχει μια ισχυρή δύναμη που υπερασπίζεται και αναπτύσσει τα αιτήματα και τους στόχους του κινήματος, προβάλλει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα που απαιτεί η περίοδος. Κατάργηση των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και των εφαρμοστικών νόμων. Μονομερής διαγραφή του χρέους. Έξοδος από ευρώ-ΕΕ. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.. Λαϊκός- εργατικός έλεγχος παντού.. οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού πέρα από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες..κοινή δράση της αριστεράς μέσα στους αγώνες, όχι στον ενδοαριστερό εμφύλιο. Διάλογος για την σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική της εποχής μας.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δεν ταλαντεύεται ανάμεσα στην σύγκρουση και την «διαπραγμάτευση» με τον εχθρό, ανάμεσα στην αμφισβήτηση ή την αποδοχή των ορίων του, που θα παλέψει για να διεκδικήσει ο λαός ριζικές λύσεις χωρίς να υποκύπτει στις σειρήνες του «εθελοντικού αυτοπεριορισμού» στον όνομα του κυβερνητικού ρεαλισμού. .Που θα τραβήξει το κάρο των αγώνων ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, γιατί το βλέπει το κίνημα σαν την δύναμη αλλαγής της κοινωνίας, τον συνειδητοποιημένο και οργανωμένο λαό.
Δεν επενδύουμε στην αποτυχία οποιασδήποτε αριστερής δύναμης. Δεν θα κάτσουμε στην γωνία να «πυροβολούμε τον ΣΥΡΙΖΑ». Θα είναι εγκληματικό η αντικαπιταλιστική αριστερά να αυτολογοκριθεί και να μην επιδιώξει να αλλάξει ο συσχετισμός σε όφελος των πιο ριζοσπαστικών αντιλήψεων, ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπη με τις κραυγαλέες στροφές του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ θα θέλαμε και το ΚΚΕ να αλλάξει γραμμή και να βρεθεί μέσα στο ποτάμι του κινήματος.
Με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. όταν η σκυτάλη πέσει θα υπάρχουν οι δυνάμεις να την πάνε παρακάτω. Αλλά αυτό κρίνεται τώρα. Όχι αύριο!
πηγή: aristeroblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου