Τo παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια των μαθητών του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας για την αποκατάσταση της αλήθειας όσον αφορά το περιστατικό με τον αστυνομικό της ΕΛ.ΑΣ που έβγαλε όπλο και υπογράφεται από το 15μελές συμβούλιο των μαθητών του εν λόγω λυκείου.
Μπράβο στους μαθητές της Ελασσόνας για την καταπληκτική ανακοίνωσή τους!
Η ανακοίνωση
«Δυστυχώς απέχουμε πολύ από τον εκπαιδευτικό ρομαντισμό του Ουγκώ, που έλεγε ότι «όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Στον τόπο μας, τα σχολεία μετατρέπονται σε φυλακές. Κάγκελα, κάμερες, ξεθωριασμένοι τοίχοι, απουσία πράσινου και ανθρωπισμού και όλα αυτά συνεπικουρούμενα τώρα πια και με την επέμβαση της αστυνομίας. Όπως όλοι γνωρίζουμε οι καταλήψεις συμβαίνουν κάθε χρόνο, εντελώς εθιμοτυπικά και συνήθως δεν πείθουν κανέναν. Ωστόσο, κάτι άλλαξε τα τελευταία δύο χρόνια. Τα σημερινά παιδιά δεν αγωνίζονται μόνο για ένα καλύτερο σχολικό περιβάλλον αλλά αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον χωρίς περικοπές μισθών, υπέρογκους και άδικους φόρους, αναξιοκρατία και διαλυμένα συστήματα παιδείας και υγείας. Την κατάσταση αυτή ζούμε και εμείς ως μαθητές και εσείς ως μισθωτοί, άνεργοι (!), γονείς, ως πολίτες αυτού του κράτους. Αναγνωρίζουμε λοιπόν ως χρέος μαςνα αντιδράσουμε σε αυτή την παρακμάζουσα κατάσταση, να απαιτήσουμε δημόσια και πλήρως δωρεάν παιδεία και λαϊκή ευημερία. Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, οι μαθητές του 1ου Γενικού Λυκείου Ελασσόνας προσπάθησαν να κάνουν κατάληψη ήδη από το βράδυ της Κυριακής 21/10/2012. Το επόμενο πρωί δύο μαθητές του σχολείου μας μπήκαν στη σχολική μονάδα κατά τις 07:00 ώστε να κρατήσουν την κατάληψη. Μια κίνηση συνηθισμένη και αναγκαία ώστε να μπορέσουν οι υπόλοιποι μαθητές κατά την προσέλευσή τους στο σχολικό χώρο στις 08:00 να συμμετέχουν και αυτοί στη κατάληψη. Αντί αυτού, οι δύο μαθητές κυνηγήθηκαν εντός του σχολείου από την αστυνομία, άγνωστο παραμένει ακόμα ποιος ειδοποίησε την ΕΛ.ΑΣ. και σε μια προσπάθεια διαφυγής (!) τα παιδιά πήδηξαν από το παράθυρο και κρύφτηκαν στους θάμνους του προαυλίου επί 20 λεπτά. Ο εφιάλτης αυτών των παιδιών δεν τελείωσε ακόμη, αφού οι αστυνομικοί τους εντόπισαν και με προτεταμένα τα υπηρεσιακά τους όπλα και αναφωνώντας «Κάτω όλοι» συνέλαβαν και προσήγαγαν τους δύο μαθητές στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Παράλληλα, τους ανάγκασαν να ανοίξουν τις σχολικές τσάντες τους και τότε αντί για καλάσνικοφ, ρόπαλα και αλυσίδες, βρήκαν μόνο βιβλία! Μετά από ανάκριση, δεν πρόεκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Αυτό το βίαιο συμβάν αποτελεί σαφή παραβίαση των δικαιωμάτων αλλά και της κοινής λογικής, το καταγγέλλουμε τόσοι οι μαθητές όσο και οι καθηγητές που μας στάθηκαν ως εκπαιδευτικοί και μας βοήθησαν ως άνθρωποι. Ενώ θα θέλαμε να τους ζητήσουμε δημόσια συγνώμη για όποιες ανάρμοστες και ψευδείς κατηγορίες διατυπώθηκαν ως προς τη συμπεριφορά τους. Ανάλογη δυστυχώς δεν ήταν και η αντίδραση της διεύθυνσης του σχολείου, που θεωρητικά καταδίκασε το γεγονός αλλά σε πρακτικό επίπεδο κατέθεσε μήνυση κατά αγνώστων το απόγευμα της Δευτέρας, με απόρροια να γίνει ξανά προσαγωγή των μαθητών στο τμήμα. Μετά από αντιδράσεις μαθητών και καθηγητών, ο Διευθυντής δήλωσε ότι θα κάνει ανάκληση της μηνυτήριας αναφοράς. Επιπρόσθετα, η Διεύθυνση είχε και άλλο πταίσμα στο ενεργητικό της. Με αφορμή κάποιες φθορές και διαρρήξεις στο εσωτερικό του σχολείου, αποφάσισε αυτοβούλως (!) να τοποθετήσει κάμερες. Σύμφωνα με την οδηγία 1/2011 «Χρήση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης για την προστασία προσώπων και αγαθών» της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού και συγκεκριμένα το άρθρο 18, η εγκατάσταση συστήματος βιντεοεπιτήρησης πρέπει να λαμβάνεται από το αρμόδιο όργανο για τη διοίκηση του σχολείου, αφού ληφθεί υπόψη η γνώμη του διδακτικού προσωπικού και των συλλόγων των μαθητών και των γονέων. Το σύστημα δεν επιτρέπεται να λειτουργεί ώρες που το σχολείο είναι σε λειτουργία και συγχρόνως πρέπει να είναι πλήρως ενήμεροι για αυτό ώστε να γνωρίζουν ότι δεν παρακολουθούνται.
Καταγγέλλουμε, λοιπόν, πως η αγορά και η τοποθέτηση του συστήματος βιντεοσκόπησης έγινε χωρίς να το γνωρίζουν καθηγητές, γονείς, μαθητές και ταυτόχρονα δεν υπήρχε πουθενά αναρτημένη πινακίδα που αναγράφει τις ώρες λειτουργίας των καμερών, παρόλο που η σχολική κοινότητα το ζήτησε. Ζητάμε, λοιπόν, να διερευνηθεί το ζήτημα από τους αρμοδίους. Ειδικότερα, τα καταγεγραμμένα ντοκουμέντα και ελεγχθούν ώστε να είμαστε βέβαιοι ότι δεν παρακολουθούμασταν κατά τη διάρκεια της ημέρας ενώ παράλληλα να γνωρίζουμε ποιος έδωσε έγκριση για τα κονδύλια αγοράς των πολυδάπανων καμερών, από τη στιγμή που υπάρχει ενδεχόμενο να μην έχουμε πετρέλαιο για το χειμώνα. Και έτσι τίθεται δριμύ, εξουθενωτικό το ερώτημα «Από πότε μια κάμερα θεωρείται πιο αναγκαία από τη θέρμανση, από πότε οι μαθητές καταδιώκονται σαν εγκληματίες στα σχολεία τους, από πότε η αστυνομία μας εκφοβίζει με τα όπλα και τα γκλομπ τη, από πότε έχουμε φωτοτυπίες αντί για βιβλία»;
Από τότε, που ο μαθητής έπαψε να αντιμετωπίζεται σαν άνθρωπος και άρχισε να αντιμετωπίζεται ως παραγωγικός άνθρωπος όμως το σχολείο θα έπρεπε να μεριμνά για την προαγωγή ήθους και στόχων. Για αυτά λοιπόν αγωνιζόμαστε, για ιδανικά και όχι για στρόγγυλα κουλούρια και σπαστά καλαμάκια. Για αυτό και κάναμε κατάληψη σήμερα Τρίτη 23/10/2012, γιατί είμαστε αντίθετοι στη παρουσία καμερών, γιατί επιθυμούμε να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, γιατί θέλουμε επιτέλους (!), να ακουστούμε.
Και άλλωστε, αν όχι εμείς ποιος; Αν όχι τώρα, πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου