Θα σε καταγγείλω, πονηρέ τραγουδιστή!

της Mαριάννας Tζιαντζή

Αυτή την εβδομάδα, ο τραγουδιστής και όχι ο πολιτευτής ήταν ο εχθρός του λαού. Αρκετοί ήταν οι αρνητικοί ή και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί –και στα δελτία ειδήσεων– για τους αοιδούς που δηλώνουν χαμηλό ατομικό εισόδημα και προτιμούν ή αναγκάζονται να έχουν εταιρείες που φορολογούνται με χαμηλότερο συντελεστή.

Αν κάποιοι «επώνυμοι» έχουν παραβεί τον νόμο, ας το βρουν και ας το αποδείξουν οι ειδικοί. Δεν μπορώ να μπω σε ξένα χωράφια, όμως όλοι γνωρίζουμε ότι πολύ συχνά τα κανάλια κολακεύουν, σχεδόν αποθεώνουν τα αστέρια του τραγουδιού για λάθος λόγους: όχι για τις ποιοτικές ή μη επιλογές τους ή για τη συνέπεια της καλλιτεχνικής τους διαδρομής, αλλά για την ιδιωτική τους ζωή και το λάιφσταϊλ που ακολουθούν. Οι ίδιοι άνθρωποι, ή μάλλον τα ίδια Μέσα που κάποτε προσκυνούσαν κύμβαλα αλαλάζοντα, τώρα τεντώνουν αυστηρά το δάχτυλο προς το μέρος τους.

Στην αρχή της εβδομάδας, ο φαρμακοποιός έμοιαζε φαβορί για τον χαρακτηρισμό «ο εχθρός του λαού από 10 έως 16/9» – έτσι τουλάχιστον αντιμετωπίστηκαν οι εκπρόσωποί τους σε κάποιες ενημερωτικές εκπομπές. Γρήγορα όμως τη θέση του ιδιοκτήτη φαρμακείου πήρε ο απεργός δάσκαλος και ο διαμαρτυρόμενος πανεπιστημιακός, όμως και τους δύο τούς ξεπέρασε ο φορο-επιδέξιος τραγουδιστής. Αυτός συγκεντρώνει τώρα τα πυρά των αγανακτισμένων τηλεοπτικών σχολιαστών, όπως συνέβαινε πριν από λίγους μήνες με τους απατεώνες δήθεν αόμματους της Ζακύνθου ή, παλαιότερα, με τους ιδιοκτήτες ταξί ή φορτηγών.

Γιατροί, εκπαιδευτικοί, δικαστικοί, ένστολοι: ποια επαγγελματική κατηγορία έχει πιο πολύ δίκιο ή άδικο; Ποιοι δεν θέλουν να σηκώσουν το βάρος της θυσίας που τους αναλογεί; Ποιο χρυσό λαρύγγι μάς παίρνει την μπουκιά από το στόμα; Φαίνεται ότι, εκτός από τη φορολογική ειλικρίνεια, υπάρχει και ο φορολογικός πατριωτισμός του οποίου καλούμαστε να γίνουμε κριτές.

Δεν είναι άμωμοι οι τραγουδιστές, όμως αθώα και πολύτιμα είναι εκείνα τα τραγούδια που χάρη «και» στη δική τους φωνή αντέχουν στον χρόνο και παραμένουν ζωντανά και αγαπημένα.

Περισσότερη τηλεοπτική προσοχή θα άξιζε να δοθεί στους καρκινοπαθείς, τους παραπληγικούς, τους τυφλούς, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, που άπλωσαν τα πανό τους και ύψωσαν τις φωνές τους στο Σύνταγμα, έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Οι λόγοι της διαμαρτυρίας τους είναι γνωστοί ή θα έπρεπε να ήταν γνωστοί. Και οι λόγοι αυτοί παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον από ό,τι, π.χ., το φθινοπωρινό κύμα ανούσιας τηλεοπτικής πολιτικολογίας, που σε πολλές περιπτώσεις μάς βοηθά να εμπεδώνουμε το τίποτα και να αγνοούμε τα ουσιώδη.

 

πηγή: Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ