Κάλεσμα για την αρχειακή συγκρότηση και την έκδοση ιστορικού λευκώματος αφίσας ΕΑΑΚ

Στα 1990 – 91, στη δίνη του “τέλους της ιστορίας και των ιδεολογιών”, όταν η Αριστερά ανάμεσα στην κατάρρευση του “ανύπαρκτου” σοσιαλισμού και τις αυταπάτες του “καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο” αναζητά καταφύγιο στη θαλπωρή του κυβερνητισμού, η κυβέρνηση Μητσοτάκη  επιχειρεί την πρώτη βαθειά νεοφιλελεύθερη τομή στην εκπαίδευση. Θα βρει μπροστά της ένα πρωτόγνωρο και νικηφόρο πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα πληρώσει με το αίμα του εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα την ανατροπή του αντιδραστικού νόμου. Η πολιτικοσυνδικαλιστική αποκρυστάλλωση των αγώνων εκείνων ήταν η συγκρότηση των σχημάτων της ΕΑΑΚ στα Πανεπιστήμια, μέσα από τη συνάντηση στο δρόμο του αγώνα του μαχητικού ρεύματος που απελευθερώθηκε από την Αριστερά της διάψευσης με το διάχυτο ριζοσπαστικό δυναμικό της φοιτητικής νεολαίας. Από τότε τα σχήματα της ΕΑΑΚ  πρωταγωνιστούν σε όλα τα αγωνιστικά ξεσπάσματα ως το βαρύ πυροβολικό της υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου και των εργασιακών δικαιωμάτων, εκφράζοντας την ανάγκη και αποτελώντας το παράδειγμα για μια άλλη Αριστερά. Το 1998 , με τις κινητοποιήσεις ενάντια στο ν. 2525, με τις μάχες έξω από τα εξεταστικά ενάντια στην κατάργηση της επετηρίδας, με τις καταλήψεις στο Πολυτεχνείο Κρήτης ενάντια στα ΠΣΕ. Το 2001, με το αίτημα για την Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, δίνοντας έμπρακτα τη μάχη ενάντια στον εμφύλιο πόλεμο σπουδαστών – φοιτητών που επιχειρούσε ο νόμος για την “ανωτατοποίηση” των ΤΕΙ. Το 2006 – 7, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, μια Αναθεώρηση του Συντάγματος θα γίνει υπόθεση των αγώνων, με αποτέλεσμα την ακύρωση της απόπειρας συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού (ιδιωτικά πανεπιστήμια, άρση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, περιστολή δικαιώματος απεργίας, παράδοση των δασών στους καταπατητών), αλλά και το αντάρτικο στις σχολές που θάβει στην πράξη τον αντιδραστικό νόμο – πλαίσιο.

Οι αγώνες στους οποίους πρωταγωνιστούν τα σχήματα της ΕΑΑΚ όλα αυτά τα χρόνια δεν περιορίζονται στα πανεπιστήμια. Με το βλέμμα στραμμένο στο “μετά”, τα δικαιώματα και τις προσδοκίες, τις θέσεις μάχης από τις οποίες θα έμπαιναν στην αγορά εργασίας οι απόφοιτοι και άρα, τους συσχετισμούς στους χώρους δουλειάς, τα σχήματα της ΕΑΑΚ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αποτυχία της “Μπολόνια”, για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που στόχο είχε τη γενίκευση της ελαστικής, κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασίας. Σήμερα, που η κυβέρνηση του Μνημονίου επιχειρεί να υλοποιήσει μονομιάς όλα όσα το νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα μπλόκαραν επί δεκαετίες, ο ρόλος των σχημάτων της ΕΑΑΚ θα είναι και πάλι καθοριστικός: για να ανατραπούν οι αντιδραστικές, νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση και στην Εργασία, μέσα από τη συνάντηση του νεολαιίστικου με το εργατικό κίνημα που είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Όμως, μέσα σε αυτήν την 20ετία τα σχήματα της ΕΑΑΚ διαμόρφωσαν το δικό τους πολιτισμό μέσα στις σχολές και ουσιαστικά μια ολόκληρη πολιτική και πολιτιστική κουλτούρα. Το βάθος των πολιτικών αναλύσεων και αντιπαραθέσεων, το πλάσιμο συνειδήσεων και κοινωνικών αγωνιστών, οι προτάσεις για άλλες δομές οργάνωσης των φοιτητών, η αποφασιστικότητα και η συγκρουσιακότητα ντύθηκαν με συγκεκριμένη γλώσσα, έκφραση, ντύσιμο, συμπεριφορά, αλλά και εικόνα.

Από τα πιο αποκαλυπτικά στοιχεία του πολιτισμού και της πολιτικής της ΕΑΑΚ είναι η αφίσα της. Εκεί προσπαθεί να αποτυπώσει με χρώματα, σχέδια και λόγια ό,τι ακριβώς θέλει να πει. Εκεί αποτυπώνονται οι διαφορές, αλλά και οι ομοιότητες. Σε αυτά τα 20 χρόνια τα σχήματα της ΕΑΑΚ, αλλά και η ΕΑΑΚ κεντρικά κυκλοφόρησε εκατοντάδες αφίσες και αφισάκια για όλα σχεδόν τα πολιτικά ζητήματα. Φιγούρες της αριστεράς, κόμιξ, φωτογραφίες με ένα τεράστιο εύρος θεμάτων, αλλά κυρίως εικόνες από πορείες και υψωμένα χέρια συνθέτουν μια τεράστια ποικιλία αφίσας με μεγάλη πρωτοτυπία. Οι αφίσες με τα πολιτικά μηνύματα, τους συμβολισμούς της, τα οράματα συνθέτουν μια βασική πλευρά πολιτικού πολιτισμού της φοιτητικής αριστεράς, της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αλλά και της αγωνιζόμενης νεολαίας.

Μπορούμε στα 20 χρόνια των ΕΑΑΚ να φτιάξουμε ένα ιστορικό λεύκωμα αφίσας; Μπορούμε να συγκεντρώσουμε ένα αρχείο αφίσας ΕΑΑΚ και να βάλουμε τις βάσεις για ένα ιστορικό αρχείο της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς; Κάθε πολιτικός και συλλογικός χώρος φτιάχνει τη δική του αφήγηση για τον εαυτό του,  έχει τη δική του ταυτότητα και τη δική του άποψη για την ιστορία του. Το ερώτημα με το οποίο έχει να αναμετρηθεί μία τέτοια προσπάθεια είναι κατεξοχήν πολιτικό. Μακριά από την απωθητική πρακτική της οικοδόμησης μιας ιδρυματικής νοοτροπίας μέσα από το σωλήνα των μηχανισμών, ως στοίχημα για την ιστορική αφήγηση -που δεν είναι και δεν πρέπει να είναι μόνο κειμενική- αναδεικνύεται η ένταξη των επιλογών και των πρακτικών των συλλογικοτήτων στα ιστορικά του συμφραζόμενα. Μπορούμε να φανταστούμε τα σχήματα της ΕΑΑΚ χωρίς τα φοιτητικά κινήματα ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές; Ή αντίστροφα: μπορούμε να φανταστούμε τα φοιτητικά κινήματα, χωρίς τα σχήματα της ΕΑΑΚ;

Με αυτές τις σκέψεις, σύντροφοι από διαφορετικές γενιές, τάσεις, πόλεις και σχολές των σχημάτων της ΕΑΑΚ καλούμε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που ενδιαφέρονται να συμβάλλουν στη συγκέντρωση των αφισών, στην αρχειακή οργάνωση και την έκδοση του λευκώματος σε μια πρώτη ανοιχτή συνάντηση. Να συζητήσουμε ιδέες, να οργανώσουμε την δουλειά και να ξεκινήσουμε, με στόχο την αποτύπωση του φιλόδοξου και απαιτητικού αυτού εγχειρήματος σε ένα απτό αποτέλεσμα, με τη βαθειά πεποίθηση ότι θα συμβάλει στην αναβάθμιση της αυτοαντίληψης, την εμπέδωση των επιτευγμάτων, αλλά και τη συνειδητοποίηση των προκλήσεων, πέρα από τις αναγκαιότητες τις συγκυρίας, σε μια προοπτική μακρόπνοη και, σε τελική ανάλυση, ιστορική...

ΚΥΡΙΑΚΗ 30/10, 13:00

ΣΤΕΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (Σαρανταπόρου 74)