του Σενέρ Λεβέντ (Δημοσιεύθηκε σήμερα στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ)
Τι είπατε; Ο Χριστόφιας υπέγραψε την συμφωνία με την τρόικα κλαίγοντας; Συγκινήθηκα πολύ. Αν ήταν δίπλα του ο Καρλ Μαρξ ή ο Λένιν είμαι σίγουρος ότι θα του έλεγαν το εξής: Mην κλαις σύντροφε, άλλωστε τι άλλο έχεις να χάσεις εκτός από τις αλυσίδες που δεν δένουν;
Nα το ρωτήσω κι εγώ αυτό: Tι έχεις να χάσεις αδελφέ; Σε δύο μήνες θα βγεις σε σύνταξη. Θα αποσυρθείς στην γωνιά σου. Θα διαβάσεις βιβλία που δεν έχεις διαβάσει, θα παρακολουθήσεις ταινίες που δεν έχεις παρακολουθήσει, θα ασχοληθείς με κηπουρικές εργασίες, θα συναντηθείς με φίλους που έχεις καιρό να δεις και θα γράψεις και τα απομνημονεύματα σου όταν αποσυρθείς στο σπίτι.
Τι άλλο θες. Η σύνταξη σου είναι παχουλή, μην σε ματιάσω. Είναι λιγότερη από αυτήν του Άγγλου πρωθυπουργού, αλλά περισσότερη από του Τσάβεζ στη Βενεζουέλα.
Μπορείς να περάσεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές τόσο στην Σιγκαπούρη όσο και στην Αγία Πετρούπολη. Μπορείς να τρως χαβιάρι και να φοράς Pierre Cardin. Μήπως δεν το δικαιούσαι; Κυβέρνησες αυτή τη χώρα για τέσσερα χρόνια. Ίδρωσες. Έμεινες άγρυπνος. Έκανες περισσότερα απ αυτά που μπορούσες. Είναι αλήθεια πως λένε ότι "τα έκανε όλα θάλασσα" αλλά εσύ μην δίνεις σημασία. Είναι επειδή δεν σε χωνεύουν. Κοίτα τι ωραία που έκλαψες όταν έβαζες εκείνη την υπογραφή; Πόσοι ηγέτες στον κόσμο κλαίνε για το δίκαιο του λαού τους; Είμαι σίγουρος πως αν ήταν δίπλα σου ο Στάλιν, θα σου έλεγε "μπήξε εκείνο το στυλό στο μάτι των βρομερών καπιταλιστών.
Ξέρεις, όταν ήταν μικρός μαθητής στο κατηχητικό ο Στάλιν, ο δάσκαλος τους είχε διηγηθεί πως ο Χριστός σταυρώθηκε. Ο δε Στάλιν τον ρώτησε το εξής: Γιατί ο Χριστός δεν έβγαλε τα καρφιά να τους τα μπήξει; Ύστερα όταν είδε ότι ο Χριστός υπέκυψε σε όλα αδιαμαρτύρητα, έφυγε από εκείνο το κατηχητικό και δεν ξαναπήγε. Αν ζούσε ο Στάλιν δεν θα σε συγχωρούσε καθόλου σύντροφε. Θα σου αφαιρούσε τα κομμουνιστικά μετάλλια. Ίσως να σου έπαιρνε και το κεφάλι.
Όμως, δεν είναι αυτό το ζήτημα. Η τραγωδία είναι ουσιαστικά πιο μεγάλη. Αν υπέγραφε ο Αναστασιάδης ή ο Λιλλήκας εκείνο το μνημόνιο, ας πήγαινε στα κομμάτια. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι κομμουνιστές. Ταιριάζει και με τους δυο τους. Αλλά εσύ, ως κομμουνιστής, πως το υπέγραψες;
Αρμόζει κάτι τέτοιο; Ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Αφού δεν θα αλλάξουν το σύστημα, γιατί αναλαμβάνουν την εξουσία οι κομμουνιστές σε μια χώρα; Το πνεύμα σου είναι κομμουνιστικό. Οι πράξεις σου καπιταλιστικές. Γίνεται; Από την μια να είσαι στην εξουσία και από την άλλη στο καπιταλιστικό τιμόνι. Τι πράγματα είναι αυτά; Aυτό σε έχει κάψει Δημήτρη. Πάρε τον Οστρόφσκι και διάβασε τον ξανά. Τον Μαγιακόφσκι. Τον Σολόχοφ. Διάβασε και "Το Κεφάλαιο". Και το έργο του Λένιν με τίτλο "Ο ιμπεριαλισμός είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού". Καυχιέσαι ότι είσαι κομμουνιστής, αλλά τα ξέχασες αυτά προ πολλού.
Η τρόικα δεν είναι σωτήρας. Τι είναι; Μαστίγιο. Η ανάμνηση της μια μέρα θα είναι τόσο θλιβερή όσο εκείνη του 1974. Μια μη στρατιωτική κατοχή μετά τη στρατιωτική κατοχή. Πλέον καταχτούν το κάστρο με χρήματα, όχι με όπλα. Καταχτούν το κάστρο εκ των έσω. Παρά ταύτα μην κλαις. Δεν αξίζει να κλαις. Μάλιστα, η Κύπρος δεν πιστεύει στα δάκρυα. Δεν πίστεψε ούτε στα δάκρυα του Τάσσου. Αν είπε όχι ο κόσμος στο δημοψήφισμα, δεν το έκανε επειδή έκλαψε ο Τάσσος. Πάλι όχι θα έβγαινε από την κάλπη, έστω και αν έσκαγε στα γέλια ο Τάσσος. Μην λυπάσαι και πολύ για την ΑΤΑ. Μην ανησυχείς. Εδώ είναι Κύπρος. Δεν είναι Σουδάν. Κανείς δεν θα πεθάνει από την πείνα.
Ξέρεις τι μου είπε χθες ένας θαυμάσιος νέος μας; Η "πολυτελής ζωή, λέει, εκλαμβάνεται πλέον ως "επιβίωση" εδώ. Δηλαδή, δεν μπορεί να λεχθεί ότι "δεν μπορεί να επιβιώσει" κάποιος, αν δεν μπορεί να οδηγεί BMW ή να πάει διακοπές στο εξωτερικό. Αυτός είναι ένας κόσμος υποκριτής όπου εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε "χωρίς πολυτέλεια", την ώρα που τα παιδιά στην Ασία και στην Αφρική δεν έχουν γάλα να πιουν. Μακάρι να έμενες κομμουνιστής πάντα. Και να μην καθόσουν ποτέ σε εκείνο τον θώκο. Άδικα έβαλες αυτή την υπογραφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου